Η 3η Φεβρουαρίου είναι η ημερομηνία που “γεννήθηκε” ο Παναθηναϊκός. Γράφει ο Χρήστος Σούτος.

Η 3η Φεβρουαρίου είναι η ημερομηνία που “γεννήθηκε” ο Παναθηναϊκός. Ο Σύλλογος που αγαπήθηκε από εκατομμύρια ανθρώπους στην Ελλάδα, αλλά και από Έλληνες του εξωτερικού, που έφερε μεγάλες διακρίσεις για τα ελληνικά χρώματα και που εξακολουθεί να κρατά ζωντανά τα περισσότερα από τα κύτταρα – αθλήματα του, βρίσκεται σήμερα σε μια περίεργη κατάσταση. Ο Σύλλογος, που αγαπούν και ακολουθούν εκατομμύρια οπαδοί διανύει μια από τις δυσκολότερες περιόδους της ιστορίας του. Οι δυσκολίες πια βρίσκονται σε όλα τα επίπεδα, σε όλα τα αθλήματα. Ερασιτέχνης, Π.Α.Ε, Κ.Α.Ε προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την νέα κατάσταση και το μέλλον μόνο εύκολο δεν είναι.

Δεν θέλω να μπω σε ιστορικά στοιχεία της γέννησης του Συλλόγου ή της πορείας του σε αυτά τα 113 χρόνια. Όχι γιατί δεν αξίζει να μιλήσουμε για αυτά, όχι γιατί δεν αξίζει να απαριθμήσει κανείς τα τρόπαια και τις επιτυχίες των τμημάτων του Παναθηναϊκού, όχι γιατί δεν αξίζει να μνημονεύονται οι μεγάλες μορφές που με την προσφορά τους βοήθησαν το τριφύλλι να μεγαλώσει και να γράψει χρυσές σελίδες σε όλα σχεδόν τα αθλήματα, αλλά γιατί πρώτον όποιος θέλει καλό είναι να αναζητήσει τις απαραίτητες πληροφορίες σε ειδικά βιβλία και εγκυκλοπαίδειες και δεύτερον διότι το παρελθόν έχει νόημα όταν σου δίνει εκείνα τα μαθήματα που θα σε κάνουν να μην επαναλάβεις τα ίδια λάθη και στο μέλλον.

Ο Παναθηναϊκός έχει ταλαιπωρηθεί πολλές φορές από εσωτερική διχόνοια και εμφύλιο σπαραγμό μεταξύ των διαφόρων διοικήσεων του. Για μεγάλα χρονικά διαστήματα αυτό κόστισε στον Σύλλογο οικονομικά, αγωνιστικά και κυρίως του στέρησε αρκετές από τις προοπτικές του για το μέλλον. Οι φίλαθλοι χωρίζονταν σε παρατάξεις, αγαπούσαν ή μισούσαν διοικητικούς ηγέτες και δεν είναι λίγες οι φορές που η πρακτική αυτή τους έκανε να γυρίζουν την πλάτη, σε κρίσιμες μάλιστα στιγμές, σε τμήματα του τριφυλλιού με αποτέλεσμα να χάνονται ακόμα και τίτλοι. Οι ευθύνες βέβαια ανήκουν κατά βάση στους εκάστοτε διοικούντες, αλλά όχι μόνο σε αυτούς. Μεγάλες ευθύνες έχει και το ηγετικό κομμάτι του οπαδικού κινήματος. ακόμα και ο απλός φίλαθλος του Συλλόγου. Τα κορυφαία τμήματα του Παναθηναϊκού είναι σε δύσκολη κατάσταση. Το ποδοσφαιρικό τμήμα εδώ και μια δεκαετία βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Απέχει από την διεκδίκηση του πρωταθλήματος, την ίδια ώρα που ο αιώνιος αντίπαλος του αυξάνει την τροπαιοθήκη του, έχει ξεχάσει τι θα πει Ευρώπη και το μόνο που έχει να θυμάται στην εποχή Αλαφούζου είναι μια κατάκτηση Κυπέλλου Ελλάδας και αρκετά project που είτε έμειναν στα χαρτιά, είτε εγκαταλείφθηκαν πριν καν δούμε τι μπορεί να φέρουν ως αποτέλεσμα. Το μπασκετικό τμήμα από την άλλη στο εγχώριο κομμάτι συνεχίζει να συλλέγει τίτλους με αμείωτη ένταση, όμως και εδώ υπάρχει θέμα. Η ομάδα των έξι ευρωπαϊκών τίτλων, των πολλών final- four, έχει να βρεθεί στην τελική φάση από το 2012 στην τελευταία χρονιά του Ζοτς στον πράσινο πάγκο. Αποκορύφωμα η φετινή κατάσταση, όπου ο άλλοτε πρωταγωνιστής της Euroleague έχει μετατραπεί σε κομπάρσο. Στον ερασιτέχνη τα δεδομένα είναι λίγο καλύτερα. Την αρχή έκανε το ανδρικό τμήμα βόλεϊ με την κατάκτηση του περυσινού πρωταθλήματος και φέτος, παρά τα προβλήματα που έφερε στην ζωή μας ο κορονοϊός, η διοίκηση προσπαθεί να διατηρήσει τα σκήπτρα και να δυναμώσει ακόμα περισσότερο και άλλα τμήματα, όπως το γυναικείο βόλεϊ και το γυναικείο μπάσκετ, έτσι ώστε να διεκδικήσουν τίτλους.

Η νέα εποχή περιλαμβάνει και το μεγαλύτερο στοίχημα για τον Παναθηναϊκό. Δεν λέω πως ένας ή δύο τίτλοι δεν έχουν αξία, όμως το ζήτημα του γηπέδου υπερβαίνει τα πάντα. Η εγκατάσταση όλων των τμημάτων του Συλλόγου σε ένα μέρος, η δημιουργία της περίφημης Παναθηναϊκής πολιτείας δηλαδή, αποτελεί την υπέρτατη πρόκληση για όλους. Αποτελεί την συνθήκη εκείνη, που είναι ικανή να αλλάξει τα δεδομένα για το άμεσο και απώτερο μέλλον. Το τριφύλλι είναι μπροστά στην σπουδαιότερη στιγμή της ιστορίας του. Ένα μέρος που οι φίλαθλοι θα μπορούν να παρακολουθήσουν όλα τα τμήματα, που θα μπορούν να μαζεύονται πριν και μετά τα παιχνίδια, που θα μπορούν τα παιδιά να αντιλαμβάνονται σε κάθε τους βήμα το μεγαλείο της ομάδας που υποστηρίζουν, είναι η βάση για να γιγαντωθεί ο Παναθηναϊκός και να πατήσει γερά στα πόδια του χωρίς να χρειάζεται μόνο μεγάλα πορτοφόλια, αλλά να στηρίζεται στην δυναμική και την συμμετοχή του κόσμου του. Αυτά όμως αφορούν την προοπτική. Η προσοχή όλων πρέπει να είναι στα κόκκινα μέχρι να τελειώσει η διαδικασία. Να μην υποθηκευτεί σε κανέναν και για οποιοδήποτε .λόγο το μέλλον του Παναθηναϊκού. Ιστορικές οι στιγμές, ιστορικές όμως και οι ευθύνες όλων όσων εμπλέκονται. Η “μάνα του λόχου”, η Π.Α.Ε. και η Κ.Α.Ε καλούνται να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι και να καταστήσουν σαφές σε όλους ότι είναι ενωμένοι και σκέφτονται μόνο το συμφέρον του τριφυλλιού. Μέχρι τότε τα όνειρα θα είναι στην αναμονή. Χρόνια πολλά και πάλι στον ένδοξο Σύλλογο μας, τον Παναθηναϊκό!!