Η Λίβερπουλ, χθες το βράδυ γνώρισε τη μεγαλύτερη συντριβή της από καταβολής Πρέμιερ Λιγκ, με τους «κόκκινους» να δέχονται 7 τέρματα από τους αχόρταγους «χωριάτες», σε ένα ντροπιαστικό αποτέλεσμα για την ομάδα. Μάλιστα, η συγκεκριμένη ήττα αποτέλεσε την δεύτερη συνεχόμενη για την αρμάδα του Κλοπ, μετά τον αποκλεισμό από το Λιγκ Καπ μεσοβδόμαδα από την Άρσεναλ.
Η ομάδα του Γερμανού, έως τις 18 Φλεβάρη και την ήττα από την Ατλέτικο Μαδρίτης για τους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ με 1-0, μετρούσε 27 παιχνίδια χωρίς ήττα στο πρωτάθλημα, ενώ και στο Τσάμπιονς Λιγκ είχε μόλις μία ήττα από την Νάπολι με σκορ 2-0, η οποία τελικά αποδείχθηκε πλήρως ανώδυνη. Φυσικά, οι δύο ήττες για τα εγχώρια Κύπελλα δεν μπορούν να συμπεριληφθούν, μιας που η Λίβερπουλ αγωνίζονταν με τους πιτσιρικάδες της και όχι την κανονική της ομάδα. Μέχρι τότε, η ομάδα είχε κατορθώσει να χτίσει μία τεράστια διαφορά ασφαλείας για τη κατάκτηση του τίτλου, είχε προκριθεί στην επόμενη φάση της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, ενώ είχε κατακτήσει και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων.
Ωστόσο, από εκείνο το σημείο και μετά, οι «Reds» παρουσιάζονται εντελώς ασταθείς στην απόδοση τους και, σίγουρα, τα αποτελέσματα δεν είναι ιδανικά. Για την ακρίβεια, μετρούν 11 απώλειες βαθμών σε σύνολο 22 αγώνων σε όλες τις διοργανώσεις. Με άλλα λόγια δεν έχουν κερδίσει στα μισά από τα παιχνίδια που έχουν δώσει. Οι 6 απο αυτές έχουν έρθει στο πρωτάθλημα ( από Γουότφορντ, Έβερτον, Σίτυ, Μπέρνλι και Άρσεναλ πέρυσι, από την Άστον Βίλα φέτος) , οι 2 στο περασμένο Τσάμπιονς Λίγκ ( δύο ήττες σε ισάριθμα παιχνίδια με την Ατλέτικο Μαδρίτης), ενώ μετράει και 3 ήττες ακόμη, μία από την Τσέλσι για το FA Cup αλλά και οι δύο φετινές απώλειες από την Άρσεναλ αρχικά για το Κομιούνιτι Σιλντ και στη συνέχεια για το Λιγκ Καπ. Πολλοί έχουν αποδώσει τις συγκεκριμένες απώλειες στη χαλάρωση της ομάδας από την κατάκτηση του τίτλου και μετά ή στο γεγονός ότι η Λίβερπουλ είχε κατά νου το πρωτάθλημα και τίποτα άλλο. Οι δύο παραπάνω εκδοχές θα επιβεβαιώνονταν, σε περίπτωση που η ομάδα ξεκινούσε την φετινή σεζόν αψεγάδιαστη, κάτι το οποίο δεν έχει συμβεί για κανένα απολύτως λόγο.
Όπως φαίνεται, η «αχίλλειος πτέρνα» του συλλόγου, έχει σάρκα και οστά και ακούει στο όνομα Τζόρνταν Χέντερσον. Όταν ο αρχηγός απουσιάζει, έρχονται πραγματικά τα πάνω – κάτω. Από τα έντεκα τελευταία ανεπιτυχή αποτελέσματα της ομάδας του, ο Χέντερσον έχει δώσει το παρόν μονάχα σε τέσσερα, εκ των οποίων το ένα είναι η ήττα στην Ισπανία από την Ατλέτικο, όπου αγωνίζονταν για σχεδόν μία ώρα με πρόβλημα στο γόνατο αλλά και η ήττα με 4-0 από την Μάντσεστερ Σίτυ μόλις λίγα βράδια μετά τη κατάκτηση του τίτλου, όταν και οι πανηγυρισμοί δεν είχαν ακόμη κωπάσει. Η Λίβερπουλ, είναι ξεκάθαρο πώς όταν χάνει τον αρχηγό της, χάνει και τη συνοχή της. Οι κακές εμφανίσεις για την ομάδα άρχισαν από τον τραυματισμό του και μετά τη περασμένη σεζόν, ενώ και φέτος η ομάδα μετράει 3 απώλειες σε 7 ματς, με τον Χέντερσον να μην έχει αγωνιστεί ούτε λεπτό, αφού είναι τραυματίας.
Σίγουρα, η απουσία του Άλισον σε πολλά από αυτά ματς έχει παίξει και αυτή το ρόλο της, με τον Άντριαν να μην μπορεί να «γεμίσει» τα γάντια του Βραζιλιάνου, ωστόσο ο Άλισον έλειπε και στην αρχή της περασμένης σεζόν, όταν η Λίβερπουλ (με βασικό και αναντικατάστατο τον Χέντερσον) μετρούσε μόνο νίκες και επιτυχίες. Επιπλέον, ο Χέντερσον ήταν απών και σε μερικές «κακές» νίκες της, όπως εκείνη με την Μπόρνμουθ (2-1) ή εκείνη με την Γουέστ Χαμ (3-2), αμφότερες για το πρωτάθλημα, όπου η ομάδα χρειάστηκε την τύχη και μερικά ατομικά λάθη των αντιπάλων της για να πάρει τους τρείς βαθμούς. Το πάθος και η ψυχή, η νοοτροπία, η εργατικότητά του , ο τρόπος με τον οποίο παρακινεί τους υπόλοιπους, οι συστάσεις, το χειροκρότημα και η πνευματική τόνωση των συμπαικτών του, είναι στοιχεία τα οποία έχουν γίνει για το σύνολο του Κλοπ παραπάνω από απαραίτητα. Μάλιστα, έχουν γίνει τόσο αναγκαία για την ομάδα του, που έυκολα θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος πώς πλέον αυτό αποτελεί πρόβλημα. Η Λίβερπουλ είναι «εθισμένη» σε ο,τι προσφέρει ο Χέντερσον στον αγωνιστικό χώρο, και αυτό μόνο καλό δεν είναι. Ο 28χρονος έχει μερικά προβλήματα τραυματισμών, τα οποία τον αφήνουν εκτός δράσης τουλάχιστον 1-2 μήνες κάθε σεζόν, αλλά και, ιδιαίτερα φέτος, το πρόγραμμα είναι αρκετά πιεσμένο λόγω των νέων συνθηκών που επικρατούν. Αυτό σημαίνει πώς, ακόμα και όταν είναι υγιής θα πρέπει να παραμένει εκτός ενδεκάδας για αρκετά παιχνίδια, καθώς οι «ανάσες» και η ξεκούραση θα είναι πιο απαραίτητα από ποτέ για όλους τους ποδοσφαιριστές.
Ο Φαν Ντάικ είναι ηγέτης, κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό, ενώ και ο Μίλνερ με την εμπειρία του και το πάθος του προσφέρει πάρα πολλά στην ομάδα. Ωστόσο, κανείς τους δεν είναι Τζόρνταν Χέντερσον. Αυτό το οποίο θα πρέπει να λύσει άμεσα ο Γερμανός τεχνικός, Γιούργκεν Κλοπ είναι η εξάρτηση της ομάδας του από τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή, και μετά όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν.
Ο Άγγλος χαφ, δεν είναι ούτε ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της ομάδας του, ούτε ο πιο «φαντεζί» αλλά ούτε και εκείνος που θα σκοράρει ή θα μοιράζει ασίστ σχεδόν σε κάθε ματς. Για αυτές τις δουλειές, η Κλοπ υπολογίζει κυρίως στους Σαλάχ, Μανέ, Φιρμίνο, ενώ μάλλον ο καλύτερος ποδοσφαιριστής αυτής της ομάδας είναι ο Ολλανδός στόπερ, Βίργκιλ Φαν Ντάικ. Ο Χέντερσον, όμως είναι ο πιο απαραίτητος. Είναι εκείνος που όταν απουσιάζει δεν λειτουργεί σχεδόν τίποτα σωστά. Κατά πάσα πιθανότητα, μετά τη διακοπή για τις Εθνικές ομάδες θα επιστρέψει στην ενδεκάδα της ομάδας και, δεν θα διστάσω να προδικάσω πώς η αγωνιστική ισορροπία θα επανέλθει στο στρατόπεδο των πρωταθλητών. Κλείνοντας, αξίζει να αναρωτηθεί κανείς τι θα ακούγαμε αν λέγαμε τα παραπάνω 2-3 χρόνια πίσω…