Πως επηρεάζεται η ψυχολογία του αθλητή την εποχή της πανδημίας .

Η περιγραφή της κατάστασης ως πανδημία απαιτεί από τις χώρες να επιταχύνουν τις προσπάθειές τους, επιδιώκοντας τη σωστή ισορροπία ανάμεσα στην προστασία της υγείας, στην αποτροπή οικονομικών και κοινωνικών αναταραχών και στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό σημαίνει ότι οι κυβερνητικές αρχές αντιμετωπίζουν συχνά δύσκολες αποφάσεις, όπως κλείσιμο σχολείων και πανεπιστημίων, εφαρμογή πολιτικών απομακρυσμένης εργασίας, όπως και το κλείσιμο αθλητικών εγκαταστάσεων και αποφυγή φαινομένων συνάθροισης σε αθλητικούς χώρους κάτι που σημαίνει αναβολή ή και ματαίωση αγώνων και αθλητικών δραστηριοτήτων και εθελοντική «καραντίνα» για την αποφυγή διασποράς του φαινομένου.

Αναγκασμένοι λοιπόν είναι οι πολίτες, σε κάθε σημείο του πλανήτη, να εξοικειωθούν με τα καινούργια δεδομένα διαβίωσης και να τιθασεύσουν συναισθήματα- πολλά εκ των οποίων- ενδεχομένως, να τους ήταν και άγνωστα.

Ενσωματωμένη σε αυτό το πνεύμα είναι και η αθλητική κοινότητα, με τα μέλη της «μουδιασμένα», αλλά ταυτισμένα με τις υποχρεωτικές προσταγές, οι οποίες αφορούν στην υιοθέτηση των απαιτούμενων μέτρων προστασίας υγείας.

Αυτή την περίοδο ο φόβος είναι το κυρίαρχο στοιχείο αναφοράς και αυτό διότι η επιβολή του μέτρου σε ομάδες που θεωρητικά δεν κινδυνεύουν (αθλητές) , μειώνει την εμπιστοσύνη ότι τα μέτρα είναι τα σωστά και προς όφελος αυτών.

Επίσης η καραντίνα σημαίνει απώλεια ελέγχου και αίσθηση παγίδευσης , κάτι που είναι έξω από τη λογική και την προσωπικότητα των αθλητών. Οπότε την συγκεκριμένη χρονική περίοδο το μεγαλύτερο πρόβλημα των αθλητών είναι έλλειψη στόχων καθώς τίποτα δεν είναι βέβαιο ακόμη και για τις μεγάλες διοργανώσεις, αλλά και οι εγχώριες φαίνεται να έχουν ματαιωθεί ή αναβληθεί για αόριστη ημερομηνία. Αυτό μπορεί να δημιουργεί αποδιοργάνωση αλλά και προβλήματα στην προπονητική διαδικασία καθώς τα χρονοδιαγράμματα δεν είναι σταθερά και είναι δύσκολο να προσδιοριστούν αγωνιστικές κορυφώσεις. Οι αθλητές μπορεί να ζουν μέσα στην αβεβαιότητα για τη συμμετοχή τους σε αγωνιστικά δρώμενα ενώ, άλλοι, μπορεί να αισθάνονται ματαιωμένοι για την προσπάθεια που κατέβαλλαν την τρέχουσα προπονητική χρονιά αφού δεν κατόρθωσαν τελικά να αγωνιστούν και να προσδιορίσουν τη βελτίωση τους.

Όπως έχουν αναφέρει και πολλοί ειδικοί ο αθλητής είναι ένας «στρατιώτης», με αυστηρό πρόγραμμα προσήλωσης στο αντικείμενό του, ο κάθε αθλητής, «πονά» και επηρεάζεται η ψυχοσύνθεση του, με τη διαμορφωθείσα κατάσταση, επειδή «λείπει αυτό για το οποίο νιώθει πως είναι ταγμένος να κάνει»

Ο αγωνιστικός στόχος για φέτος, για κάποιους, δεν είναι εφικτός. Για άλλους η χρονιά θεωρείται χαμένη και χρειάζεται αναπροσαρμογή στόχων, αν όχι ακύρωσή τους. Η ενόχληση είναι μεγαλύτερη, με βάση το πόσο κοντά ήταν ο καθένας στην πραγματοποίηση του στόχου του.

Αυτό που απαιτείται να πράξει ένας αθλητής είναι να διατηρήσει την καθημερινότητά του, όπως ήταν πριν. Να μείνει ενεργητικός. να λειτουργεί, σε μεγάλο βαθμό, σαν να μην έχει αλλάξει κάτι, να εξακολουθεί να κάνει προπόνηση στο σπίτι ή σε πάρκο χωρίς κόσμο. Έστω και αν δεν υπάρχει αρκετός εξοπλισμός είναι βέβαιο ότι ο προπονητής τους μπορεί να σχεδιάσει ένα ολοκληρωμένο και εξατομικευμένο πρόγραμμα γυμναστικής που θα τους βοηθήσει να διατηρήσουν όσο το δυνατόν σε υψηλότερο βαθμό τη φυσική και μυϊκή τους κατάσταση.

Είναι πολύ σημαντικό να διατηρηθούν οι ίδιες διατροφικές συνήθειες (ποιοτικό φαγητό) προσαρμοσμένο πάντα ποσοτικά στις ενεργειακές ανάγκες αυτής της εποχής. Η μείωση των αγωνιστικών στόχων μπορεί να επιφέρει χαλαρότητα και αλλαγή προς το χειρότερο των διατροφικών συνηθειών και της ενυδάτωσης γεγονός που θα επιδράσει επιβαρυντικά στην ψυχολογία των αθλητών σαν φαύλος – κύκλος.

Αυτό που χρειάζεται δηλαδή είναι να διατηρήσει την καθημερινότητά του, όπως ήταν πριν προσαρμοσμένη στα μέτρα για την καταπολέμηση της πανδημίας.