Tα standards έχουν ανέβει πολύ #sorrynotsorry Aπό την Έλενα Φάκου

Mε αφορμή την νίκη του επί του Ράφα Ναδάλ στο Αυστραλιανό Όπεν γράφω γιατί όσες κούπες κι αν σηκώσει ως αθλητής, δεν πρόκειται ποτέ να τον θαυμάσω σαν άνθρωπο. Κι αν αυτά τα δυο θεωρητικά είναι διαφορετικά πράγματα, τελικά πρακτικά καταλήγουν να είναι ένα.

Όσο για την τελευταία του δήλωση «Δεν το κάνω μόνο για εμένα το κάνω και για την Ελλάδα» να του θυμίσουμε ότι η Ελλάδα είναι κι όλοι αυτοί που όταν τόλμησαν να του κάνουν κριτική, έγραψε γι’ αυτούς στο Twitter: «Δεν μισώ και δεν πρόκειται να μισήσω αυτούς που σχολιάζουν. Απλά τους λυπάμαι που δεν έχουν προσωπική ζωή και ασχολούνται μαζί μου. Όμως έχει πλάκα ταυτοχρόνως, δεν θα το κρύψω» καθώς και «Στη ζωή ή θα ξεχωρίζεις και θα σε σχολιάζουν ή θα σχολιάζεις αυτούς που ξεχωρίζουν. Είναι απλό- Κουτσομπολεύω άρα υπάρχω. Ο καθένας με την διαταραχούλα του».

Όταν ο Στέφανος Τσιτσιπάς έκανε την εμφάνισή του στα αθλητικά δρώμενα, ήταν ένα παιδί το οποίο κατάφερε ταυτόχρονα δυο πράγματα: Tο πρώτο ήταν ότι έκανε το ευρύ κοινό να ασχοληθεί με το τένις -μάλιστα ακόμα και να παρακολουθήσει αγώνες- κάτι που δεν συνήθιζε πριν, ενώ το έκανε και να αστειευτεί- η σελίδα Tsitsipas Χουλιγκανς είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα. Το δεύτερο ήταν ότι μας εντυπωσίασε όλους με τα νιάτα, την εμφάνιση και την πολλά υποσχόμενη παρουσία του. Κι εμένα μαζί, ομολογώ.

Αρκετά σύντομα όμως κατάφερε και κάτι ακόμα: Nα δείξει ότι είναι ένα ‘κακομαθημένο’ παιδί που δεν μπορεί να μεταβολίσει σωστά την μεγάλη του αθλητική επιτυχία με αποτέλεσμα να βρίζει πετώντας τις ρακέτες του, να κάνει αναρτήσεις σχετικά με τον ερχομό των πολυκαταστημάτων Harrods στην Ελλάδα, να προκαλεί με την παρουσία του σε πάρτι στο Ντουμπάι- την ίδια στιγμή που εμφανίζεται σε σποτ της Ελληνικής Κυβέρνησης για την επαγρύπνηση του κόσμου σχετικά με τον covid- και όταν το κοινό τολμήσει να τον κρίνει, να ανεβάζει και μια ανάρτηση στο twitter για να κατηγορήσει την κοινή γνώμη ότι δεν έχει ζωή και ασχολείται μαζί του βιώνοντας τη ‘διαταραχούλα’ της. Το ποιος ασχολείται με ποιον είναι τελικά το ερώτημα.

Προσωπικά θεωρώ ότι δεν υπάρχει μεγάλος καλλιτέχνης, μεγάλος επιστήμονας ή μεγάλος αθλητής αν πρώτα δεν υπάρχει μεγάλος άνθρωπος. Τι να τον κάνω κάποιον που έχει μεγάλες επιτυχίες σε τόσο υψηλό επίπεδο όταν η προσωπικότητά του έξω από το σανίδι, το εργαστήριο ή το γήπεδο δεν εμπνέει; Επιτυχίες στον τομέα τους κάνουν πολλοί άνθρωποι, αίσθηση όμως για την προσωπικότητά τους κάνουν λίγοι.

Διάβασε την συνέχεια ΕΔΩ