Μέχρι τελευταία στιγμή (χθες), υπήρχε μια μικρή χαραμάδα ελπίδας ότι για μια (και μοναδική) φορά στη σεζόν, η ΑΕΚ θα παρουσιαστεί σαν… ΑΕΚ. Αλλά κακά τα ψέματα, το πάθημα (των τελευταίων τεσσάρων χρόνων) έπρεπε να γίνει μάθημα. Και στην Ένωση το έμαθαν, με τον πιο σκληρό, αλλά ταυτόχρονα και δίκαιο, τρόπο.
Και να αναλογιστεί κανείς ότι φέτος δαπανήθηκαν χρήματα για την ενίσχυση της ομάδας. Απλά δείτε τα μπάτζετ των ΠΑΟ και Άρη και αυτό της Ένωσης. Η μέρα με τη νύχτα! Αλλά, όπως λέει και ο σοφός λαός: «Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά»
Είναι η ώρα για μια «νέα αρχή»
Η χθεσινή «σφαλιάρα» (τουλάχιστον) από τον Άρη έθεσε τον Δικέφαλο εκτός Ευρώπης, από το 1984. Για να καταλάβει κανείς το μέγεθος της αποτυχίας, ο Δημήτρης Μελισσανίδης, οι κοντινοί του “σύμβουλοι”, τα διοικητικά και επικοινωνιακά στελέχη, το ιατρικό και προπονητικό τιμ αλλά και οι ΠΑΙΚΤΕΣ σπάσανε ρεκόρ 38 ΕΤΩΝ. Απίστευτο και όμως.. ΑΕΚτζήδικο!
Υπεύθυνοι είναι όλοι. Άλλοι έχουν μεγαλύτερο μερίδιο, άλλοι μικρότερο. Το μεγαλύτερο βέβαια, το έχει η κεφαλή. Τουλάχιστον ο πρόεδρος βγήκε και το παραδέχτηκε, εν αντιθέσει με κάποιους ποδοσφαιριστές.
Να πω όμως κάτι εδώ. Καλύτερα που έμεινε η ομάδα εκτός Ευρώπης στη πρώτη της χρονιά στη Ν. Φιλαδέλφεια. Και εξηγούμαι..
Προς Θεού ούτε μαζοχιστικά φετίχ έχω, ούτε θέλω η ομάδα που αγαπώ να ταπεινώνεται με αυτό το τρόπο. Αλλά για αναλογιστείτε, με το τρόπο που λειτουργεί η ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια, εάν χθες νικούσε, τι θα ακούγαμε;
«Καλή είναι η ομάδα μωρέ, λίγες προσθήκες θέλει», «Μήπως να μη πάρουμε δεύτερο στόπερ; Ας δώσουμε (άλλη μια) ευκαιρία στον Βράνιες και να κρατήσουμε τον Τζαβέλλα, είναι “καλά παιδιά”», «Καλή λύση ο Χατζισαφί για χαφ, ας τον δοκιμάσουμε εκεί και “θα δούμε” αν θα πάρουμε άλλο παίκτη».
Εν ολίγοις, θα κρυβόντουσαν τα προβλήματα κάτω από το.. χαλάκι, επειδή κερδίσαμε τον Άρη στη Θεσσαλονίκη.
Ήρθε η ώρα, μαζί με το καινούργιο γήπεδο, να δούμε και μια «καινούργια ΑΕΚ». Με ικανά στελέχη, που να γνωρίζουν από ποδόσφαιρο και με μία ομάδα απαρτιζόμενη από ποδοσφαιριστές που θα παίζουν για το έμβλημα. Και όχι παίκτες που θα τσακώνονται για το ποιος θα βαρέσει τα πέναλτι…
Η αρχή έχει γίνει, το κλαμπ φαίνεται να μπαίνει σε μια σειρά. Έχει ήδη βρει προπονητή για τη νέα σεζόν και ο σχεδιασμός της νέας σεζόν «τρέχει». Ευελπιστώ η χθεσινή βραδιά να ήταν το «ξυπνητήρι» για να καταλάβουν όλοι στην ΑΕΚ, ότι το κακό έγινε και δεν πρέπει να διογκωθεί.
Η σεζόν 2022/23 έχει ΗΔΗ αρνητικό πρόσημο
Ποιος λοιπόν να το περίμενε. Επιστροφή λοιπόν στα πατρογονικά εδάφη, χωρίς ευρωπαϊκή συμμετοχή. Κρίμα και άδικο για τον κόσμο, ο οποίος έχει κάνει τη μεγαλύτερη υπομονή από κάθε άλλο φίλαθλο-οπαδό ελληνικής ομάδας και εν τέλει αυτή είναι «μάταιη».
Εννοείται πως η σεζόν στην «Αγιά Σοφιά» ξεκινάει με (-) και μόνος ένας τρόπος για να εξιλεωθεί η σεζόν:
Μέσα Μαΐου του 2023 η ΑΕΚ να σηκώνει το πρωτάθλημα στα Φιλαδέλφεια. Ότι άλλο γίνει, το τίμημα της αποτυχίας θα είναι βαρύ και ασήκωτο.
Και πάμε λίγο και σε σας
Ό,τι και να σας προσάψει κανείς είναι λίγο. Ποδοσφαιρικός εγωισμός ανύπαρκτος. Από το τωρινό ρόστερ, οι παίκτες που αξίζουν να φοράνε την «κιτρινόμαυρη» είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Το ότι βγάλατε ακόμα μια φορά τον Αραούχο να ζητήσει συγγνώμη, να μιλήσει στον εξαγριωμένο -και δικαιολογημένα- κόσμο, δείχνει ότι δεν έχετε το ψυχικό σθένος να αναλάβετε τις ευθύνες σας.
Μακάρι η ΑΕΚ του χρόνου, με τον Σέρχιο αρχηγό, να είναι ο ορισμός του όρου «ομάδα».
Γιατί εάν ήσασταν «ομάδα», θα βγαίνατε όλοι να ζητήσετε συγγνώμη.
ΥΓ1. Ο τίτλος του άρθρου είναι από το γνωστό τραγούδι των Πυξ Λαξ. Το ρεφραίν του τραγουδιού, αντικατοπτρίζει πλήρως τη τωρινή «σχέση» του φίλου της ΑΕΚ με την ομάδα…
«Το ξέρω πως δεν το διάλεξα
αν έπρεπε τη σκέψη μου να ορίζεις
μα ακόμα δεν κατάλαβα
γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις»