Αρκούσε να κάνει τρεις αλλαγές ο αντίπαλος και να ανακατέψει την τράπουλα, για να χάσει εντελώς την ισορροπία της η ΑΕΚ σ’ όλες τις γραμμές της. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Προφανώς και μια σεζόν στην οποία η ΑΕΚ βλέπει την κορυφή με το κιάλι, έχει ξεχάσει πως είναι να κερδίζει ντέρμπι και παλεύει με νύχια και με δόντια να αρπάξει ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο, μόνο η φράση «παταγώδης αποτυχία» μπορεί να την χαρακτηρίσει. Αυτό έχει μετρηθεί, έχει τσεκαριστεί, έχει εμπεδωθεί και δεν αλλάζει.

Επίσης ήταν ξεκάθαρο πως ακόμα και όταν πήρε τις νίκες με Άρη και Αστέρα ή πίεσε μπας και κερδίσει τον ΠΑΟ, πως τις τεράστιες αγωνιστικές παθογένειες που κουβάλαγε σταθερά από την αρχή της σεζόν, δεν τις είχε γιατρέψει κατ’ ελάχιστο. Απλώς έβρισκε ευκαιρίες αλλά και τρόπους, λίγο εως πολύ να τις καλύψει για να μην πολυφαίνονται. Αλλά είναι δεδομένο πως θα τις έβρισκε (και πιθανόν θα τις βρίσκει συνεχώς μέχρι επιτέλους το φινάλε αυτής της καταραμένης σεζόν), μπροστά της.

Αυτό από μόνο του είναι προβληματικό και μπορεί ευκολότατα να φέρει αποτελέσματα όπως αυτό στο Καραϊσκάκη. Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα, που είναι ίσως ακόμα χειρότερο. Αυτή η ΑΕΚ, έχει κάνει την ποδοσφαιρική επιστήμη, να σηκώνει τα χέρια ψηλά. Έχει πετύχει κάτι που είναι μάλλον πρωτόγνωρο και πολύ σπάνια μπορεί να το συναντήσεις. Έτσι όπως λειτουργεί και μ’ αυτή τη νοοτροπία που έχουν προπονητής και παίκτες, ακόμα και όταν θεωρητικά κάνει κάτι σωστό, τελικά φτάνει στο τέλος να της βγει σε λάθος.

Δείτε τι έγινε στο Φάληρο. Η ΑΕΚ πηγαίνει σ’ ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και θεωρητικά η επιλογή του σχηματισμού κάπως, κουτσά στραβά, της βγαίνει, την βοηθάει ανασταλτικά να καλύψει τα τεράστια προβλήματά της και επίσης της δίνει και λύσεις να βρει χώρους μπας και απειλήσει επιθετικά. Διότι αυτή ήταν η εικόνα του πρώτου ημιχρόνου.

Αυτά τα θεωρητικά σωστά, η ΑΕΚ χρειάστηκε μόλις δέκα λεπτά στο δεύτερο ημίχρονο, για να τα αντιστρέψει σε εντελώς λάθος. Να τα κάνει μαντάρα και θάλασσα πλατιά και βαθιά. Δέκα λεπτά στο δεύτερο ημίχρονο. Μπορεί και λιγότερο. Αρκούσε να κάνει τρεις αλλαγές ο αντίπαλος και να ανακατέψει την τράπουλα, για να χάσει εντελώς την ισορροπία της η ΑΕΚ σ’ όλες τις γραμμές της. Αποτέλεσμα; Να δεχθεί γκολ και από εκείνο το σημείο και μετά, να ξεκινήσει ένα ακόμα αντιποδοσφαιρικό πάρτι.

Ο Χιμένεθ αποφάσισε να αφήσει την ομάδα, η οποία κυνηγάει στο σκορ, χωρίς σέντερ φορ για περισσότερη από μισή ώρα παιχνιδιού. Οι τρεις κεντρικοί αμυντικοί έχαναν συνεχώς και τους αντιπάλους τους και την θέση τους και ο ένας εξ αυτών (λέγε με Νεντελτσεάρου) έχασε εντελώς και την αίσθηση της ποδοσφαιρικής σοβαρότητας στο δεύτερο γκολ. Η μεσαία γραμμή κατάρρευση και ο αντίπαλος την έβλεπε ανοιχτή σαν διάδρομο απογείωσης. Και από τα μετόπισθεν του γηπέδου, μέχρι και τα έμπροσθεν, είναι ζήτημα αν η ΑΕΚ έδωσε παραπάνω από τέσσερις σωστές πάσες, περισσότερες από τρεις φορές σ’ ένα ολόκληρο ημίχρονο.

Κάπως έτσι, η σεμνή τελετή όχι απλώς ολοκληρώθηκε, αλλά από εκεί που έλεγες στο πρώτο ημίχρονο το «άντε να δώσει μια σωστή τελική πάσα μήπως και μπει μπροστά σκορ», πήγαμε στο «άντε να λήξει για αρχίζει και γίνεται πάλι η φάση Βατερλό». Είναι ασύλληπτο με πόσο μεγάλη ευκολία και απλότητα, η ΑΕΚ πήγε από την μια κατάσταση στην άλλη. Προφανώς και πάλι μπορούμε να συζητήσουμε πολλά για τον Χιμένεθ και για τους ποδοσφαιριστές. Αλλά πλέον δεν έχει νόημα. Για την ΑΕΚ η ποδοσφαιρική επιστήμη έχει κανονικά πλέον σηκώσει τα χέρια ψηλά. Και στο κομμάτι το καθαρά αγωνιστικό και σ’ αυτό της νοοτροπίας.

Είναι αστείο και ανούσιο να συζητάμε για προπονητή και παίκτες. Οι πάντες (θα πρέπει να) έχουν κριθεί οριστικά και αμετάκλητα. Αυτό που έχει κάποιο νόημα, είναι να παλέψει όπως μπορεί και μ’ ότι μπορεί η ΑΕΚ για να διεκδικήσει όποιες πιθανότητες έχει στον ημιτελικό του κυπέλλου. Απλώς γιατί είναι η ΑΕΚ και οφείλει να το κάνει και όχι για κανέναν άλλο λόγο. Επίσης να προσπαθήσει με νύχια και με δόντια να κρατήσει το ευρωπαϊκό εισιτήριο, για να ρίξει τορπίλη στην επόμενη σεζόν. Και από εκεί και πέρα, να κοιτάξει η ΑΕΚ όχι μόνο πως θα κτιστεί από την αρχή, αλλά πως θα κτιστεί με ποδοσφαιρικό ορθολογισμό. Για να μπορέσει να ξαναγίνει ΑΕΚ, πρώτα πρέπει να ξαναγίνει ποδοσφαιρικά λογική.