Από την ελονοσία, στο Μουντιάλ του 1998 μέχρι το… τέλος του κόσμου! Η ζωή του Κάρλος Ρόα μόνο στρωμμένη με ροδοπέταλα δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί

Μόλις επισημοποιήθηκε το περασμένο Απρίλιο η συμφωνία μεταξύ της ΑΕΚ και του Ματίας Αλμέιδα για την τεχνική ηγεσία, όλοι μας απορήσαμε με το «θηρίο» που έβγαζε φωτογραφίες μαζί με τον Αργεντίνο τεχνικό. Αυτός δεν ήταν άλλος από τον Κάρλος Ρόα. Σίγουρα οι παλιοί θα τον θυμούνται ως τον βασικό τερματοφύλακα της Εθνικής Αργεντινής στο Μουντιάλ της Γαλλίας το 1998. Επιπλέον, ποιος θα ξεχάσει τη σπουδαία Μαγιόρκα στα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν έφτασε στο τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, όπου ο Ρόα ήταν ο «κέρβερος» μπροστά από τα γκλοποστ;

Γεννήθηκε τον Δεκαπενταύγουστο του 1969 στο Σάντα Φε. Εύλογη απορία αποτελεί το γεγονός ότι δεν έπαιξε ποτέ σε κάποια από τις ομάδες της πόλης. Το ντεμπούτο του πάντως ο Ρόα το έκανε στα 19 με τη Ράσινγκ Κλουμπ. Σε ένα παιχνίδι με αντίπαλο τη Ρίβερ Πλέιτ ο βασικός τερματοφύλακας της Ράσινγκ, Πάτο Φιλιόλ αποβλήθηκε και τη θέση του πήρε ο άσημος τότε Κάρλος. Από τότε ξεκίνησε σιγά-σιγά να παίρνει θέση βασικού μέχρι και το 1994. Μέχρι τότε όμως, έχει διαδραματιστεί ένα από τα πιο περίεργα περιστατικά στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.

Ένα κουνούπι παραλίγο να τον σκοτώσει

Πάμε λίγο πιο πίσω και συγκεκριμένα στον Αύγουστο του 1990. Η Ράσινγκ κάνει ένα τουρ στην Αφρική για να αντιμετωπίσει σε φιλικούς αγώνες τις εθνικές των Μπένιν, Τόγκο και Μπουρκίνα Φάσο. Μόλις η ομάδα επέστρεψε στη «βάση« της, ο Ρόα εμφανίζει συμπτώματα ελονοσίας, εξαιτίας ενός τσιμπήματος από κουνούπι. Το τσίμπημα ήταν τόσο σοβαρό, που ο 22χρονος τότε Κάρλος κόντεψε να πεθάνει! Το υγειονομικό σύστημα της χώρας ήταν ιδιαίτερα πενιχρό και οι γονείς του, προκειμένου να μην τον αφήσουν στο έλεος του Θεού, ταξιδεύουν μέχρι τη Βραζιλία για να βρουν τα κατάλληλα φάρμακα, ώστε να μη πεθάνει το παιδί τους. Ο Ρόα -κυριολεκτικά- τη τελευταία στιγμή σώζεται. Μετά από αυτό , η πίστη του προς τον Θεό έγινε πιο έντονη, θεωρώντας ότι σώθηκε από ένα θαύμα.

Από τη Λανούς στη Μαγιόρκα και στο εκπληκτικό Μουντιάλ το 1998

Ο Ρόα μετά τη περιπέτεια που είχε με την ελονοσία, επιστρέφει κάτω από τα γκολποστ. Το 1994 παίρνει μεταγραφή στη Λανούς του Έκτορ Ραούλ Κούπερ. Με τους «Granate» ο Ρόα φτάνει κοντά στη κατάκτηση του πρωταθλήματος, αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέρνει. Το 1997 ο Κούπερ πηγαίνει στην Ισπανία και συγκεκριμένα στη Μαγιόρκα, για να αναλάβει τις τύχες της ομάδας. Ο πρώτος απαράβατος όρος που έβαλε ο προπονητής στη καινούρια του ομάδα, ήταν να πάρουν τον «Λετσούγκα». Αυτό ήταν το παρατσούκλι του Ρόα, μιας και ο νέος προπονητής τερματοφυλάκων είναι vegetarian από τα… γεννοφάσκια του!

Στη πρώτη του σεζόν στη Μαγιόρκα, ο Ρόα και οι συμπαίκτες του κάνουν μια εκπληκτική σεζόν. Φτάνουν μέχρι το τελικό Κυπέλλου Ισπανίας, όπου χάνουν το τρόπαιο στα πέναλτι, απέναντι στη Μπαρτσελόνα. Ο 53χρονος Αργεντινός αποκρούει τα πέναλτι των Ριβάλντο και Θελάδες, ενώ ο ίδιος βάζει το 5^ο και πιο κρίσιμο. Εν τέλει όμως οι συμπαίκτες του δεν ευστοχούν στα υπόλοιπα πέναλτι, ενώ οι «μπλαουγκράνα» ευστοχούν και η Μαγιόρκα «φτάνει στη πηγή αλλά δε πίνει νερό».

Οι εμφανίσεις του όμως δεν μένουν απαρατήρητες από τον ομοσπονδιακό προπονητή της Αργεντινής, Ντανιέλ Πασαρέλα και τον καλεί στη τελική φάση του Μουντιάλ της Γαλλίας. Αποτέλεσμα; Τρεις νίκες στα ματς των ομίλων, με τον Ρόα να κρατάει 0 παθητικό.

Στη φάση των «16» η αλμπισελέστε αντιμετωπίζει την Αγγλία, σε ένα από τα καλύτερα ματς που έγιναν ποτέ στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Μετά από 90 λεπτά παράτασης και 30 λεπτά παράτασης και με το σκορ στο 2-2, οι ομάδες πηγαίνουν στη ψυχοφθόρα διαδικασία των πέναλτι. Άμα συνδυάσει κανείς  την πολύ… καλή παράδοση που έχουν οι Άγγλοι στα πέναλτι και την εκπληκτική φόρμα του Ρόα εκείνη τη περίοδο, εύκολα αντιλαμβάνεται ποιος πέρασε την επόμενη φάση. Το «μαρούλι» αποκρούει τα πέναλτι του Ινς και του Μπάτι και η Αργεντινή περνάει στα προημιτελικά. Εκείνες τις μέρες στην Αργεντινή παρομοιάζουν το νέο μέλος του τεχνικού τιμ της Ένωσης με τον θρυλικό Γκοϊκοετσέα. Μπορεί στους «8» ο Ντένις Μπέργκαμπ να βάζει εκείνο το αείμνηστο γκολ και η αλμπισελέστε να αποκλείεται, αλλά ο «Λετσούγκα» συγκαταλέγεται στους κορυφαίους τερματοφύλακες του κόσμου.

Το βραβείο Θαμόρα και η απόσυρση λόγω του τέλος του κόσμου!

Η επόμενη σεζόν (1998/99) η Μαγιόρκα κάνει τη καλύτερη χρονιά στην ιστορία της. Τερματίζει στη 3^η θέση στη Πριμέρα Ντιβιζιόν, ενώ φτάνει μέχρι και τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, όπου χάνει από την πανίσχυρη τότε, Λάτσιο. Ο Ρόα είναι ο τερματοφύλακας που δέχεται τα λιγότερα γκολ στο ισπανικό πρωτάθλημα και παίρνει του δίνουν -δικαιωματικά- το βραβείο Θαμόρα. Έτσι, η μεγάλη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ Φέργκισον βλέπει στον Ρόα τον ιδανικό αντικαταστάτη του Πίτερ Σμάιχελ. Οι «Κόκκινοι Διάβολοι» τα βρίσκουν σε όλα με τη Μαγιόρκα, αλλά υπολογίζουν χωρίς… τον ξενοδόχο. Ο Κάρλος Ρόα αρνείται τη μεταγραφή στην Αγγλία, για θρησκευτικούς λόγους. Ανήκει στην εκκλησία των Ανβεντιστών της Έβδομης Ημέρας, μιας εκκλησίας Προτεσταντών που θεωρεί ότι το Σάββατο είναι η έβδομη μέρα του κόσμου και μάλιστα, θεωρείται η πιο ιερή. Εφόσον τα πιο πολλά ματς τότε στη Πρέμιερ Λιγκ διεξάγονταν Σάββατο, ο Ρόα δεν θα θεωρούσε τον εαυτό του καλό Χριστιανό. Εν κατακλείδι αποφασίζει να ανανεώσει με τη Μαγιόρκα αλλά το καλοκαίρι του 1999 αποφασίζει να σταματήσει το ποδόσφαιρο και να ασχοληθεί με τη θρησκεία. Την απόφαση του δεν την παίρνει πίσω, παρά τις αφόρητες πιέσεις που δέχτηκε από ανθρώπους του ποδοσφαίρου.

Εκείνη τη περίοδο πολλοί πιστεύουν πως με τον ερχομό του Μιλένιουμ, θα έρθει το τέλος του κόσμου. Στη πίστη του Ρόα είχαν τη πεποίθηση ότι μόνο οι καλοί Χριστιανοί θα επιβίωναν από τη καταστροφή. Ο Ρόα εγκαταλείπει τα κοινά, γίνεται πάστορας στην εξοχή της Αργεντινής και μαζί με την οικογένεια του, προσεύχονται για να έρθουν κοντά στον Θεό. «Όλο αυτό με βοήθησε στο να αλλάξει η οπτική μου για τη ζωή», θα πει λίγα χρόνια μετά.

Η επιστροφή στα γήπεδα και η αναθεματισμένη ασθένεια

Όπως καταλαβαίνετε το 2000 δεν έρχεται το τέλος του κόσμου. Ο Ρόα επιστρέφει «μετά Βαΐων και κλάδων» στη Μαγιόρκα, αλλά το κλαμπ αγωνίζεται πολλές φορές Σάββατο, λόγω της συμμετοχής του στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Έτσι ο «Λετσούγκα» γίνεται παγκίτης και μετά το τέλος του συμβολαίου του πηγαίνει στην Αλμπαθέτε. Εκεί βρίσκει τον παλιό καλό του εαυτό, αλλά η μοίρα του παίζει άσχημο παιχνίδι. Μετά από πόνους που ένιωθε στους κοιλιακούς, πηγαίνει στους γιατρούς για εξετάσεις. Αυτές δείχνουν ότι πάσχει από καρκίνο στους όρχεις. Ο Ρόα κάνει επέμβαση και έπειτα χημειοθεραπείες. Αποφασίζει να κάνει μια πολύ έντονη θεραπεία, για να επιστρέψει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στα γήπεδα. Σε αφιέρωμα που θα γίνει προς τιμήν του λίγα χρόνια μετά σε κανάλι της Αργεντινής, ο Ρόα θα πει: «Θα μπορούσα να είχα κάνει θεραπεία σε διάστημα 6-8 μηνών, αλλά επέλεξα τους 3. Βλέπεις τα μαλλιά σου να πέφτουν, το δέρμα σου να κιτρινίζει, χάνεις βάρος, δεν μπορείς να φας τίποτα. Ό,τι τρως, το κάξεις εμετό».

Το 2004 επιστρέφει στην χώρα του και την Ολίμπο, όπου συναντάει τον «Ζορό»,  Ίσμαελ Μπλάνκο. Κρεμάει τα γάντια του όρθιος και υγιής, το 2006. Στη καριέρα του θα κερδίσει ένα Σούπερ Καπ στην Ισπανία και δύο διεθνείς τίτλους στη Λ. Αμερική με Λανούς και Ράσινγκ.

Από όλες τις περιπέτειες που βίωσε και τον χαρακτήρα του, καταλαβαίνουμε ότι ο Ρόα είναι ένας άνθρωπος που πάνω από τα χρήματα και τη δόξα, βάζει την οικογένεια του και τις αξίες του, όποιες και αν είναι αυτή. Άνθρωποι σαν τον Ρόα πρέπει να υπάρχουν στο ελληνικό -και όχι μόνο- ποδόσφαιρο. Και η ιδιοσυγκρασία του, ταιριάζει με αυτή που πρεσβεύει η ΑΕΚ.