Ο Κώστας Τσίλης γράφει για την ήττα της ΑΕΚ από τον Ολυμπιακό, αλλά και τις συνέπειες που φέρει για τη συνέχεια.

Όταν τελείωσε το ματς στο Φάληρο, θυμήθηκα αυτό που έλεγε πριν από μερικές εβδομάδες ο φίλος μου ο Νεκτάριος. «Η άμυνα που έχει η ΑΕΚ, απλώς παρίσταται και χαιρετίζει σε κάθε ματς». Προφανώς ακριβώς το ίδιο έγινε και στο ντέρμπι με τον ΟΣΦΠ. Με την διαφορά πως πλέον η ΑΕΚ γενικώς, μέχρι και το τέλος της φετινής σεζόν, απλώς θα παρίσταται και θα χαιρετίζει στο πρωτάθλημα. Διότι με διαφορά 11 βαθμών από την κορυφή, δεν γίνεται κουβέντα για τίτλο. Ενώ πλέον δεν υπάρχει και το κίνητρο της δεύτερης θέσης, καθώς μόνο ο πρωταθλητής πηγαίνει πλέον στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.

Επομένως για την ΑΕΚ, ο μοναδικός στόχος που έχει απομείνει για φέτος, είναι το κύπελλο. Στο πρωτάθλημα, απλώς θα είναι παρούσα και θα δίνει ματς. Σ’ αυτή την κατάσταση, φυσικά και η ΑΕΚ δεν έφτασε επειδή έχασε το ντέρμπι με τον ΟΣΦΠ στο Φάληρο. Όμως αφενός η ήττα αυτή την κατάσταση την… επισφράγισε βαθμολογικά και αφετέρου η εικόνα της ομάδας σ’ αυτό το ντέρμπι και οι λόγοι της ήττας, εξηγούν εν πολλοίς αυτή την κατάσταση. Και κάπου εδώ φτάνουμε στο ζουμί της υπόθεσης. Αφού αυτό το αποτέλεσμα στο Φάληρο έβγαλε την ΑΕΚ εκτός τροχιάς διεκδίκησης τίτλου στο φετινό πρωτάθλημα, θα πρέπει τουλάχιστον να αξιοποιηθεί προκειμένου να βοηθήσει να παρθούν γενναίες αποφάσεις.

Για να ξέρουμε και τι λέμε, εδώ βρίσκεται η ΑΕΚ. Στο σημείο που πρέπει να αντιληφθεί πως για την αγωνιστική κρίση η οποία (σωστά) έδιωξε τον Καρέρα, που έφερε ήττες και βαθμολογική κατρακύλα, δεν υπάρχει φάρμακο. Υπάρχουν μόνο βαθιές τομές που πρέπει να γίνουν στην ομάδα. Η ΑΕΚ θα πρέπει να βάλει κάτω την εικόνα της στο Καραϊσκάκη, να την αναλύσει καρέ – καρέ και στη συνέχεια να προχωρήσει σε δύσκολες αποφάσεις. Διότι είναι επί της ουσίας η ίδια εικόνα με τον τελικό του κυπέλλου, η ίδια εικόνα με τα στραπάτσα στην Ευρώπη, η ίδια εικόνα με την ήττα από τον ΠΑΟ. Είναι η πραγματική προβληματική εικόνα της ΑΕΚ και πρέπει να αναλυθεί σε βάθος και καρέ – καρέ για να αλλάξει.

Το εύκολο είναι να εστιάσει το κλαμπ και πάλι στα αμυντικά προβλήματα και στο γεγονός πως επί της ουσίας ότι φτάνει μέχρι την περιοχή, γράφει. Ναι, προφανώς η ΑΕΚ χρειάζεται (τουλάχιστον) έναν σούπερ ποιοτικό κεντρικό. Ναι, χρειάζεται οπωσδήποτε και ένα δεξί μπακ, διότι έχουν «τελειώσει» Παουλίνιο και Βασιλαντωνόπουλος και ο Μπακάκης έχει φορτωθεί όλο το βάρος των στραβών στην ΑΕΚ και έχει λυγίσει. Ναι, ίσως θα πρέπει να μείνει για λίγο (ή για πολύ δεν ξέρω) στον πάγκο ο Τσιντώτας, να ηρεμήσει και να ξαναβρεί τον εαυτό του. Όλες αυτές είναι κινήσεις που πρέπει να γίνουν. Όμως σίγουρα δεν είναι αρκετές, διότι το πρόβλημα στην άμυνα είναι ένα κομμάτι του παζλ της κακής εικόνας της ΑΕΚ και όχι ολόκληρη η εικόνα.

Είναι δεδομένο πως με τόσο προβληματική λειτουργία και με δυο γκολ παθητικό σε κάθε ματς, δεν μπορείς να προχωρήσεις. Γεγονός και χιλιοειπωμένο. Δεν ευθύνεται ωστόσο η άμυνα για όλα. Θυμηθείτε λίγο την εικόνα του ματς στο Καραϊσκάκη. Ο Ολυμπιακός με τρεις πάσες έφτανε στην περιοχή της ΑΕΚ και έβγαζε φάση. Η ΑΕΚ χρειαζόταν 103 πάσες, μόνο για να περάσει την σέντρα και μετά να χάσει την μπάλα. Όλες οι προσωπικές ενέργειες των βαρέων όπλων του ΟΣΦΠ, έβγαζαν είτε γκολ, είτε ασίστ, είτε φάση. Στην ΑΕΚ δεν υπήρχε ούτε μια αξιοσημείωτη ενέργεια των βαρέων της όπλων. Ψέματα. Υπήρχε μια στην οποία ο Μάνταλος φάτσα με το τέρμα, πρώτα σούταρε πάνω στον Σα και μετά πάνω στο δοκάρι.

Είδατε μήπως την ΑΕΚ να μπορεί να κρατήσει και να κυκλοφορήσει σωστά την μπάλα; Είδατε μήπως να πρεσάρει η ΑΕΚ χαμηλά στην άμυνα του αντιπάλου και να προσπαθεί να πάρει δεύτερες και τρίτες επιθέσεις; Όλο αυτό, θα μου πείτε, είναι θέμα δουλειάς στην προπόνηση. Που ο Καρέρα δεν είχε κάνει έξι μήνες και ο Χιμένεθ δεν προλάβαινε να κάνει σε μια εβδομάδα. Σύμφωνοι, ισχύει και αυτό. Εξ ου και πολύ ορθώς έγινε η αλλαγή προπονητή. Είναι όμως και θέμα των ποδοσφαιριστών. Υπάρχουν πολύ χτυπητά ζητήματα που αφορούν ατομικά κάποιους παίκτες. Δεν εμφανίστηκαν τώρα στο ντέρμπι στο Φάληρο. Αλλά ίσως όσο η ΑΕΚ ήλπιζε να ξαναμπεί στο κόλπο της μάχης του πρωταθλήματος ψάχνοντας θετικά αποτελέσματα, δεν μπορούσε να τα αντιμετωπίσει δραστικά. Τώρα όμως, το πράγμα αλλάζει.

Υπάρχουν θέματα που η ΑΕΚ πρέπει να τα κοιτάξει και να πάρει τις αποφάσεις της. Ο Λιβάγια ήταν ωσεί παρών σ’ ακόμα ένα ντέρμπι και γενικώς σ’ ακόμα ένα ματς φέτος. Είναι το πρόβλημα πως παίζει στα άκρα; Να μετακινηθεί στον άξονα. Και αν αυτό σημαίνει πως ο Μάνταλος θα πρέπει να πάει σ’ άλλη θέση, να πάει. Και αν για να είναι σούπερ ο Λιβάγια, πρέπει να μείνει ο Μάνταλος στον πάγκο, να μείνει. Είναι το πρόβλημα πως έχει κλείσει ο Κροάτης τον κύκλο του στην ΑΕΚ; Να πάει από τώρα στην κερκίδα και το καλοκαίρι να μας χαιρετήσει. Ή να μας χαιρετήσει από τώρα. Κάπως ωστόσο, η ΑΕΚ το θέμα Λιβάγια πρέπει να το λύσει, ειδικά από την στιγμή που του έχει προτείνει να τον κάνει τον πιο ακριβοπληρωμένο, με νέο συμβόλαιο.

Και αυτό φυσικά, δεν ισχύει μόνο για τον Κροάτη. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο πως στο χθεσινό ντέρμπι, εκείνοι που κάπως πήγαν να αλλάξουν την εικόνα της ομάδας, ήταν αυτοί που ήρθαν από τον πάγκο. Και κυρίως ο Τάνκοβιτς και ο Γαλανόπουλος. Η ΑΕΚ πήρε τον Σεπτέμβρη έναν παίκτη με τρομερά νούμερα σε γκολ και ασίστ. Και αυτά τα νούμερα ο Τάνκοβιτς τα έκανε παίζοντας στο αριστερό άκρο της επίθεσης και ας μην είναι και αυτός ακριβώς αυτό που λέμε καθαρόαιμος εξτρέμ. Από τότε που ήρθε στην ΑΕΚ, είτε δεν παίζει βασικός, είτε παίζει σ’ άλλη θέση. Και στο αριστερό άκρο της επίθεσης παίζει ένας παίκτης που αποδεδειγμένα δεν αποδίδει στην συγκεκριμένη θέση. Αυτό είναι παρανοϊκό.

Επίσης ο Κρίστιτσιτς εδώ και πολύ καιρό είναι ντεφορμέ. Και σ’ όλα τα σημαντικά ματς είναι βαρίδι, στον πιο νευραλγικό χώρο του γηπέδου, που είναι το κέντρο. Δεν αρνείται ουδείς πως είναι ένας πολύ ποιοτικός χαφ. Δεν γίνεται να περιμένει η ΑΕΚ σ’ όλη τη σεζόν πότε θα φορμαριστεί. Στα χαφ η ΑΕΚ θέλει ζωντάνια, θέλει τρέξιμο, θέλει και σωστές πάσες. Στο πρώτο ημίχρονο του χθεσινού ντέρμπι, μια χαψιά έκανε πάλι ο ΟΣΦΠ το κέντρο της ΑΕΚ και φυσικά γι’ αυτό δεν φταίει ο δύσμοιρος Σιμόες που έτρεχε σαν τον παλαβό. Και γενικώς δεν γίνεται η ΑΕΚ να έχει φέτος πέντε χαφ (Σιμόες, Κρίστιτσιτς, Σιμάνσκι, Γαλανόπουλος, Σάκχοφ) και κάθε φορά να συζητάμε πως το πρόβλημα είναι στο κέντρο. Κάτι δεν πάει καλά.

Σ’ όλες τις γραμμές της, σ’ όλες τις θέσεις, είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή να συνειδητοποιήσει με ποιούς μένει στάσιμη αγωνιστική ή κάνει ακόμα και πισωγυρίσματα και να δει με ποιους μπορεί να πάει μπροστά. Να δούμε επιτέλους τι ψάρια πιάνει η επίθεση με Τάνκοβιτς και Γκαρσία στα δυο άκρα. Ή να δούμε πολύ περισσότερο τον Μαχαίρα, που από τότε που έδειξε πως μπορεί να είναι και το next big thing στην επίθεση της ομάδας, τον έχει φάει το μαύρο σκοτάδι. Το ίδιο ισχύει και για τον Μιτάι στο αριστερό άκρο της άμυνας. Αν δεν είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή, που πλέον δεν υπάρχει το τόσο μεγάλο βάρος των αποτελεσμάτων, να εμπιστευτεί η ΑΕΚ τους δυο σούπερ νεαρούς της, δεν ξέρω πότε θα το κάνει.

Γενικώς η ΑΕΚ θα πρέπει να πάρει μια σειρά από γενναίες αποφάσεις. Που μπορεί να είναι και δύσκολες. Να αποδεχθεί πως ίσως κάποιοι παίκτες έχουν κάνει τον κύκλο τους στην ομάδα και να πράξει ανάλογα. Να επανεξετάσει ποιοι μπορούν να είναι βασικοί και αναντικατάστατοι και ποιοι όχι. Να δει και να αποφασίσει αν και που της λείπει ποιότητα και να την προσθέσει. Και φυσικά μέσα απ’ όλο αυτό, παράλληλα μ’ όλο αυτό, να φροντίσει να αλλάξει και τη νοοτροπία της. Δεν είναι δυνατόν να «σκυλιάζει» για να πετύχει τρίτο γκολ στο 93’ αυτός που προηγείται με 2-0, όσο δεν είχε «σκυλιάσει» σ’ όλο το ματς σχεδόν κανείς από τους παίκτες της ΑΕΚ. Δεν είναι δυνατόν, η ΑΕΚ να αποδέχεται τόσο εύκολα, πως δεν θα κερδίσει ένα ματς που ήθελε πολύ. Και αυτές οι αλλαγές όμως, πλέον περνούν μέσα από τις βαθιές τομές και τις αποφάσεις που πρέπει να πάρει η ΑΕΚ για το ποιους μπορεί να υπολογίζει και ποιους όχι.