Όσοι τόλμησαν να αμφισβητήσουν τα… γερόντια, κατάλαβαν ότι είναι καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς. Γράφει ο Γιώργος Κογκαλίδης

Λίγο πριν τον αγώνα του Ολυμπιακού στη Βαρκελώνη, αναρωτήθηκα «Τον Σλούκα! Σοβαρά τώρα;». Η απάντηση δόθηκε και στην πρωτεύουσα της Καταλονίας, αλλά και στο Βελιγράδι. Γιατί λίγο πιο έξω από τον κόσμο των social media, όπου καθένας καταθέτει γνώμη δίχως κατ’ ανάγκη να έχει γνώση, υπάρχει κι ο… πραγματικός κόσμος. Αλλά, μακάρι να ήταν ο Σλούκας ο μόνος που αμφισβητήθηκε.

Οι… ασεβείς έσπευσαν να τελειώσουν (το θυμάμαι να συμβαίνει εδώ και χρόνια) τον Βασίλη Σπανούλη (τον ποιον;) και τον Γιώργο Πρίντεζη. Αυτοί οι τύποι έχουν για Θεό τους τη στατιστική, που ανάθεμα κι αν ξέρουν να τη διαβάσουν. Πετάνε την ηλικία, συνθέτουν τυχαία γεγονότα, βγάζουν συμπέρασμα και καταθέτουν άποψη. Εμπεριστατωμένη…

Έρχεται μια βραδιά σαν την αποψινή, με τον Βασίλη Σπανούλη να γίνεται ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της διοργάνωσης (όχι της Ευρωλίγκας, αυτό το είχε πετύχει με… αντίπαλο τον Σλούκα στο ΣΕΦ, κόντρα στη Φενέρμπαχτσε), αλλά στο πρωτάθλημα των πρωταθλητριών ομάδων, όποια ονομασία κι αν είχε.

Υποκλίνεται όλη η Ευρώπη μπροστά στον μοναδικό, που έχει το… μπασκετικό θράσος να αμφισβητήσει την παντοκρατορία (στο σύνολο των ευρωπαϊκών αγώνων, ανεξαρτήτως διοργάνωσης) του Νίκου Γκάλη και… άλαλα τα χείλη των ασεβών.

Έρχεται μια βραδιά σαν την αποψινή, με τον Γιώργο Πρίντεζη να σε γυρίζει στο 2015, όταν έστελνε την Μπαρτσελόνα σπίτι της και τον Ολυμπιακό στο φάιναλ φορ, μ’ εκείνο το απίστευτο τρίποντο, να σε γυρίζει στο 2012 και στο ιστορικό «πεταχτάρι» της Κωνσταντινούπολης. Για να έρθουμε στο… σήμερα, να αποφασίζει για την τύχη του αγώνα με τον Ευθρό Αστέρα. Και άλαλα τα χείλη των ασεβών.

Σαφέστατα όλοι κρίνονται για το «τώρα», κανείς δεν μπορεί να επικαλεστεί το… ένδοξο παρελθόν, όταν κοιτάζεται στον αθλητικό καθρέπτη, στο παρκέ. Ρε παιδιά, όμως, όταν αναφερόμαστε σε παίκτες αυτού του βεληνεκούς, η κριτική έπεται του σεβασμού. Γιατί απλά κανείς δεν τους χάρισε τίποτα, αντιθέτως τους χρωστάμε όλοι πολλά. Όπως χρωστάμε στον Γκάλη, στον Γιαννάκη, στον Διαμαντίδη, κτλ.

Η διαφορά του Σπανούλη και του Πρίντεζη από τον μέσο σχολιαστή των social, είναι πως εκείνοι δεν έχουν τίποτα να αποδείξουν. Αν νομίζετε πως απόψε έδωσαν απαντήσεις βάσει αριθμών, πάλι λανθασμένα διαβάζετε τους αριθμούς. Αυτό που προσφέρουν ως τεράστια παρακαταθήκη, είναι πως δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό κι ας μην έπαιξαν παρά ελάχιστα στο προηγούμενο ματς.

Άλλοι, με την καριέρα τους να μοιάζει με ένα απόγευμα των «Διόσκουρων» με… διάστρεμμα, θα έκαναν μουτράκια, επειδή ο Γιώργος Μπαρτζώκας τους άφησε στον πάγκο. Όχι αυτοί. Κι αν δεν το καταλάβατε ακόμα, ακούστε τις δηλώσεις του Βασίλη Σπανούλη, μετά τη νίκη και το απίστευτο ρεκόρ.

Κουβέντα δεν είπε για τον εαυτό του, αλλά μίλησαν όλοι οι άλλοι. Γιατί; Επειδή σέβονται την προσωπικότητά του. Επειδή κανείς, ούτε οι αντίπαλοι, δεν μπορεί να είναι ασεβής προς τον Σπανούλη, προς τον Πρίντεζη. Κανείς εκτός από τα τρολάκια της διπλανής πόρτας, που βρίσκουν ζωή, προσπαθώντας να πετάξουν την πιο έξυπνη ατάκα, να μαζέψουν κανένα like, να πιστέψουν βαθιά μέσα τους ότι γνωρίζουν το σπορ κι ας μην έχουν ιδέα πώς γίνεται η διάσπαση ζώνης, ή τι στο διάολο είναι η close out επίθεση.