Ο Κώστας Τσίλης γράφει για την ΑΕΚ που δεν αλλάζει απολύτως τίποτα και σε τίποτα, την αγωνιστική της εικόνα, ενώ κινδυνεύει να μείνει εκτός Ευρώπης.

Η ΑΕΚ έχασε στην Τούμπα, λέει το στατιστικό. Η πραγματικότητα είναι πως η ΑΕΚ έχασε ΚΑΙ στην Τούμπα. Όπως έχασε την προηγούμενη εβδομάδα από τον Βόλο. Όπως έχει καταφέρει, διότι περί κατορθώματος πρόκειται, τους τελευταίους ακριβώς δυο μήνες, σε 13 ματς σε πρωτάθλημα και κύπελλο, να έχει κάνει μόλις τέσσερις νίκες. Σταθερά με την ίδια προβληματική εικόνα. Αδιάκοπα με τα ίδια λάθη, την ίδια τόσο προφανή έλλειψη δουλειάς, την ίδια κακή νοοτροπία.

Το μόνο διαφορετικό που έβγαλε η ΑΕΚ σ’ αυτό το ματς με τον ΠΑΟΚ, ήταν να βελτιώσει το… ρεκόρ της, στο πόσο γρήγορα μπορεί να δώσει την ευκαιρία στον αντίπαλό, να της βάλει γκολ. Μέχρι τώρα δεν έπεφτε κάτω από το πρώτο πεντάλεπτο, παρόλο που το προσπάθησε φιλότιμα ματς του πρώτου γύρου στο ΟΑΚΑ με τον ΠΑΟ, αλλά ο Μαουρίτσιο έχασε στο 2^ο λεπτό αυτό που δεν χάνεται.

Κατά τα άλλα από την Μπράγκα είχε φάει γκολ στο 7^ο και στο 9^ο λεπτό, από την Λέστερ στο 12’ και στο 14’, από τον ΟΣΦΠ στο 13’, από τον Αστέρα Τρίπολης στο 15’ και στο 18’. Τώρα έριξε κατά πολύ το ρεκόρ της. Έφαγε γκολ στο 3^ο λεπτό του ματς και στο 16 δευτερόλεπτο του δευτέρου ημίχρονου. Ενώ είχε ισοφαρίσει στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου και στην ανάπαυλα, υποθέτω έγινε μια πολύ μεγάλη κουβέντα περί σοβαρότητας, συγκέντρωσης και μπλα, μπλα, μπλα. Και χρειάστηκαν μόλις 16 δευτερόλεπτα, για να πάει περίπατο οτιδήποτε κουβεντιάστηκε στα αποδυτήρια.

Όλο αυτό μοιάζει αστείο, αλλά η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ΑΕΚ, δεν είναι καθόλου αστεία. Δεν είναι η ήττα στην Τούμπα. Όλοι θα χάσουν βαθμούς σ’ αυτά τα πλέι οφ. Ο ΠΑΟ πέταξε δυο βαθμούς στην Τρίπολη με γκολ που έφαγε από τερματοφύλακα. Το πρόβλημα για την ΑΕΚ, είναι πως δεν αλλάζει απολύτως τίποτα και σε τίποτα, η αγωνιστική εικόνα της. Δεν βελτιώνει τίποτα, δεν μπορεί να διορθώσει τίποτα. Και μέσα σ’ όλα αυτά τα αδούλευτα και τα… αβελτίωτα, ο Χιμένεθ αποφασίζει να κάνει και ακροβασίες με αλλοπρόσαλλα πειράματα. Όπως την έμπνευση για τον Ολιβέιρα σε ρόλο αριστερού εξτρέμ. Γιατί το έκανε αυτό; «Για να πάρω το παιχνίδι» απάντησε ο Χιμένεθ. Τρέχα, γύρευε δηλαδή.

Το ακόμα εντυπωσιακότερο είναι πως εκτός από τα λάθη της άμυνας, τα εύκολα γκολ που δέχεται η ΑΕΚ και όλα αυτά που τα βλέπουμε και τα ξαναβλέπουμε και δεν τα χορταίνουμε, ο Χιμένεθ στις δηλώσεις του μετά το ματς, ανακάλυψε πως η ομάδα δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα ούτε και στην επίθεση. Μας έχει τελειώσει δηλαδή εδώ και πολύ καιρό η άμυνα, τώρα μας τελείωσε και η επίθεση. Και αυτή η ομάδα που, κατά τον προπονητή της, τρώει πολύ εύκολα γκολ και δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα στην επίθεση, μέσα στις 15 μέρες που είναι η διακοπή για τις εθνικές, θα δουλέψει για να αλλάξει την εικόνα της. Με τα Σπάτα να έχουν αδειάσει καθώς καμιά δεκαριά, οι περισσότεροι βασικοί, θα φύγουν για τις εθνικές τους ομάδες. Η επιστήμη, φοβούμαι, αρχίζει να σηκώνει τα χέρια ψηλά.

Δεν ξέρω πως μπορεί η ΑΕΚ να το σώσει όλο αυτό. Και το ξαναγράφω, το θέμα δεν είναι πως έχασε το ματς στην Τούμπα. Το πρόβλημα είναι πως ψάχνεις να βρεις το πώς και ποιος μπορεί να αλλάξει έστω και στοιχειωδώς την εικόνα αυτής της ομάδας στα επόμενα ματς και δεν το βρίσκεις. Ο Χιμένεθ αντί να βγάζει το πλοίο από την φουρτούνα, το βάζει όλο και πιο βαθιά και πίνει όλο και περισσότερο θάλασσα. Δεν έχει νόημα να πιάσουμε τις επιλογές του μια προς μια και στο ματς με τον ΠΑΟΚ. Οι περισσότερες είναι λανθασμένες. Αλλά το πιο σημαντικό είναι πως η ομάδα εξακολουθεί να μπαίνει σε κάθε ματς, χωρίς καμία αγωνιστική βελτίωση σε κανέναν τομέα και χωρίς κανένα πλάνο. Και αρχίζουν φυσικά και γίνονται πρόβλημα, οι δημόσιες τοποθετήσεις ακύρωσης όλου του ρόστερ. Ενός ρόστερ που, στραβό, ανάποδο, αυτό θα πρέπει να παλέψει για να βγει Ευρώπη και για να πάρει το κύπελλο.

Όσο για τους ποδοσφαιριστές, εξακολουθούν να μην αλλάζουν το μοναδικό που είναι στα χέρια τους (και τα πόδια τους) να αλλάξουν. Την αγωνιστική τους νοοτροπία. Πέρα βρέχει ήταν και πάλι, όπως και στον Βόλο. Ο ένας κοίταζε τον άλλον και όλοι μαζί αυτούς που τους έβαζαν το γκολ. Πάλι χωρίς πάθος, πάλι χωρίς τσαμπουκά, πάλι χωρίς θέληση. Με ελάχιστες εξαιρέσεις. Προφανώς όταν δεν έχεις δουλέψει κάτι, όταν δεν μπορείς να «πατήσεις» πάνω σ’ ένα συγκεκριμένο αγωνιστικό πλάνο, δεν υπάρχουν και πολλά που μπορεί να κάνεις στο γήπεδο. Από την άλλη όμως, το να βγαίνεις πρώτος πάνω στην μπάλα, το να κερδίζεις προσωπικές μονομαχίες, το να είσαι συγκεντρωμένος και σοβαρός, δεν είναι θέμα τακτικής και πλάνου. Είναι ζήτημα νοοτροπίας.

Για να μην το πολυλογούμε το πράγμα, η ΑΕΚ κινδυνεύει να μείνει εκτός Ευρώπης. Και δεν θα είναι απλώς μια αποτυχία, αλλά ένα τεραστίων διαστάσεων στραπάτσο. Δεν ξέρω πλέον καν, αν το έχουν συνειδητοποιήσει αυτό μέσα στον οργανισμό της ομάδας. Εννοώ και το μέγεθος του κινδύνου, αλλά κυρίως το μέγεθος του στραπάτσου. Πάντως το σίγουρο είναι, πως αν η ΑΕΚ συνεχίσει να πορεύεται ανέμελη, όπως πορεύεται το τελευταίο δίμηνο, πάει ολοταχώς για το στραπάτσο.