Η Φώφη κατάφερε να αφήσει το δικό της στίγμα στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας και να γράψει την αυτόνομη πορεία της στον χώρο της ευρύτερης προοδευτικής παράταξης, είτε μιλάμε για το ΠΑ.ΣΟ.Κ είτε για το ΚΙ.ΑΛ. Η Φώφη Γεννηματά είχε μακρά πορεία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ως Υπερνομάρχης από το 2003 έως και το 2007. Πρόσφερε από διάφορες κυβερνητικές θέσεις στα Υπουργεία Υγείας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Παιδείας και Θρησκευμάτων, Εσωτερικών και Εθνικής Άμυνας. Διετέλεσε Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ από το 2015 έως και το 2021 και του ενιαίου φορέα που ονομάζεται ΚΙ.ΝΑΛ από την ημέρα της δημιουργίας του το 2017 έως και σήμερα που έφυγε από την ζωή.

Το μεγαλύτερο παράσημο της είναι η παρακαταθήκη που αφήνει φεύγοντας. Πήρε στα χέρια της μας μια βαριά τραυματισμένη παράταξη, έναν κόσμο απογοητευμένο και στο μέτρο του δυνατού, προσπάθησε να συσπειρώσει τις εναπομείνασες δυνάμεις. Με βάση την εποχή που βρισκόμαστε, τις κορόνες που ακούγονταν και το βάρος της εθνικής προσπάθειας σωτηρίας που ανέλαβε ο χώρος του Κέντρου, η Φώφη μπόρεσε να διατηρήσει την παράταξη ζωντανή. Παραδίδει στους πολιτικούς της επιγόνους ένα κόμμα που χρειάζεται πολλά για να επιστρέψει εκεί που ανήκει, διεκδικητής της εξουσίας δηλαδή, αλλά σίγουρα παρόν στο πολιτικό σκηνικό και με απολυτά διαφανείς και δημοκρατικές διαδικασίες να το διέπουν.

Η ζωή λένε πως συνεχίζεται. Σίγουρα για όλους τους υπόλοιπους εκτός των οικείων του προσώπου που φεύγει από την ζωή. Η Φώφη Γεννηματά δεν ήταν μόνο πολιτικός αρχηγός. Ήταν η μητέρα τριών παιδιών, που έχασαν την μητέρα τους, ήταν σύντροφος ενός ανθρώπου, που θρηνεί την απώλεια της, είχε συγγενείς και φίλους. Σε αυτούς θα λείψει πραγματικά. Σε όλους τους υπόλοιπους αφήνει παρακαταθήκη το πολιτικό της ήθος, την σεμνή παρουσία της και στους υποψηφίους Πρόεδρους της επόμενης μέρας την υποχρέωση να αγωνιστούν στην κούρσα της διαδοχής και κυρίως μετά στο πλαίσιο του πολιτικού πολιτισμού και της αξιοπρέπειας με τα οποία η ίδια πορεύτηκε σε όλη της την ζωή. Καλό ταξίδι Φώφη….