Μια… παραφθορά αθλητισμού και αγωνισμάτων πασπαλισμένη με κατευθυνόμενη ίντριγκα και κουτσομπολιό έχει φτάσει να δημιουργεί είδωλα. Γράφει ο Γιώργος Χελάκης

Για την επιτυχία του Τσιτσιπά έχω περιορισμένες γνώσεις ώστε να γράψω κάτι αναλυτικά. Την χάρηκα ως φίλαθλος και φυσικά όχι ως φίλος του τένις διότι απλά δεν γνωρίζω το άθλημα.

Όπως δεν το γνώριζαν και εξακολουθούν να μην το γνωρίζουν οι εκατοντάδες χιλιάδες των συμπατριωτών μας που καθηλώθηκαν στις τηλεοπτικές οθόνες και παρακολούθησαν την μονομαχία του με τον Σβέρεφ όπως έκανε και το προηγούμενο βράδυ με την Σάκαρη. Κι είναι χίλιες φορές προτιμότερο να καθηλώνεσαι από τις προσπάθειες του Στέφανου και της Μαρίας αντί να σου συμβαίνει κάτι τέτοιο παρακολουθώντας σαρβάιβορ.

Το σημειώνω αυτό έχοντας επίγνωση ότι ακόμα κι αν πάρει το τρόπαιο ο Στέφανος δεν πρόκειται να βρεθούν στο αεροδρόμιο τόσοι όσοι πήγαν για να υποδεχτούν τον Τζέιμς και τον Τριαντάφυλλο. Σημείο των καιρών. Μια… παραφθορά αθλητισμού και αγωνισμάτων πασπαλισμένη με κατευθυνόμενη ίντριγκα και κουτσομπολιό έχει φτάσει να δημιουργεί είδωλα. Είναι ένα τρομακτικό κοινωνικό σύμπτωμα. Απέναντι σε αυτό τοποθετώ το μεγάλο τηλεοπτικό ενδιαφέρον που προκάλεσαν οι αγώνες του Στέφανου και της Μαρίας χωρίς να παραγνωρίζω ότι αρκετοί από ατούς που καθηλώθηκαν έκαναν το ίδιο και για τον Τζέιμς.

Εστω κι έτσι όμως, μπορεί ίσως να γίνει αντιληπτή η διαφορά ανάμεσα στον πραγματικό αθλητισμό και στην αξιοποίηση του για να δημιουργηθεί και να … θριαμβεύσει ανάμεσα στο κοινό ένα τηλεοπτικό σκουπίδι. Στο τέλος τη ημέρας και αυτό είναι το παρήγορο ο κανονικός αθλητισμός βρίσκει τρόπο να προκαλέσει το ενδιαφέρον των φιλάθλων και να τους καθηλώσει. Θα μου πείτε πως αν τυχόν οι Ελληνες αθλητές περνούσαν απαρατήρητοι ελάχιστοι θα παρακολουθούσαν το Ρολάντ Γκαρός. Ετσι είναι αλλά έτσι είναι κι ο αθλητισμός. Θα ήταν πολλαπλάσιοι αυτοί που θα παρακολουθούσαν το EURO αν συμμετείχε η δική μας Εθνική Ομάδα.

Οτι ο κόσμος κατεβαίνει στο αεροδρόμιο για να… αποθεώσει τους παίκτες ενός ριάλιτι είναι κοινωνικό σύμπτωμα που δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητο. Αποτυπώνει, ως ένα μεγάλο βαθμό, την ανάγκη που υπάρχει σε μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας για είδωλα και πρότυπα. Τέτοια φαίνεται ότι δεν βρίσκει στην πραγματική ζωή. Κι αφού δεν μπορεί να ταυτιστεί με ήρωες της πραγματική ζωής ταυτίζεται με πρωταγωνιστές τηλεσκουπιδιών.

Συμβαίνει αυτό γιατί τα επιτεύγματα συνανθρώπων μας στην πραγματική ζωή δεν έχουν την αντίστοιχη προβολή ενώ τα ριάλιτι προβάλλονται στις ώρες που ο κόσμος καταφεύγει στις τηλεοπτικές οθόνες.Χίλιες φορές λοιπόν να καθηλωθούμε στην οθόνη για να δούμε τον Στέεφανο και την Μαρία έστω κι αν ελάχιστα καταλαβαίνουμε από αυτά που διαδραματίζονται στα κορτ, παρά να υποκλινόμαστε στα κάθε λογής τηλε-νούμερα που σήμερα ζουν στα σύννεφα κι αύριο θα προσγειωθούν ανώμαλα στην πραγματικότητα..