Αντί για φόβο, τώρα η ΑΕΚ έβγαλε σιγουριά. Σιγουριά πως δεν θα της έφερνε ο Ατρόμητος «τούμπα» το ματς στις καθυστερήσεις παρά την μείωση του σκορ και δεν της το έφερε. Γράφει ο Κώστας Τσίλης.

Για να δούμε λίγο τι έγινε στο ματς με τον Ατρόμητο. Στο πρώτο ημίχρονο η ΑΕΚ έπεσε στην παγίδα που έστησε ο Κάναντι. Ήταν ακριβώς η ίδια παγίδα, που είχε στήσει ο Χιμένεθ στον Μάντζιο στο ματς της Πέμπτης με τον Άρη. Με τα τρία χαφ στο Χαριλάου, η ΑΕΚ “κλείδωσε” τον αντίπαλο. Τώρα ο Ατρόμητος πάλι με τρία χαφ, ήταν αυτός που «κλείδωσε» την ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο. Και δεν έβρισκε κανέναν τρόπο να αναπτυχθεί ορθολογικά. Πέρασε ένα ολόκληρο 45άλεπτο η ΑΕΚ, χωρίς να κάνει ούτε μια φάση της προκοπής στην αντίπαλη εστία.

Κάτι ανάλογο, το είχε πάθει η ΑΕΚ ουκ ολίγες φορές σε παιχνίδια του πρώτου γύρου. Είχε βγάλει ένα πολύ κακό και στείρο επιθετικά πρώτο ημίχρονο, όπως τώρα με τον Ατρόμητο και είχε μπει στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα. Εκεί ο Καρέρα ούρλιαζε, οι παίκτες έλεγαν τα δικά τους. Και κάπως έτσι έβγαινε η ΑΕΚ στο δεύτερο ημίχρονο σαν πιασμένη σε ποδοσφαιρικό δόκανο, έκανε μια – δυο νευρικές συσπάσεις και στο τέλος παραδινόταν στο… μοιραίο. Αυτή ήταν η εικόνα σε περισσότερα από ένα ματς του πρώτου γύρου.

Τώρα η ΑΕΚ βγήκε στο δεύτερο ημίχρονο, σαν να έχει κάνει ταχύρυθμο μάθημα, το αγωνιστικό πάθημα του πρώτου ημιχρόνου. Ο Χιμένεθ έστειλε τον Λιβάγια στον άξονα και σε ρόλο πιο ελεύθερο, ανέβασε ακόμα πιο ψηλά τις γραμμές και η ΑΕΚ έδειχνε άλλη ομάδα. Αντί να είναι στριμωγμένη, ήταν εκείνη που στρίμωξε αγωνιστικά τον αντίπαλο. Και άρχισε να «κοπανάει». Ήταν θέμα χρόνου να σκοράρει. Φαινόταν. Δεν το έβαλε ούτε στην φάση του δοκαριού του Ολιβέιρα, ούτε στις άλλες φάσεις, το έβαλε με το βλακώδες πέναλτι που έκανε ο Ατρόμητος. Όμως ξεκάθαρα η ΑΕΚ του δευτέρου ημιχρόνου, ήταν η ομάδα που έπρεπε να κερδίσει το ματς. Και το κέρδισε.

Βεβαίως η ΑΕΚ δέχθηκε γκολ από τον Ατρόμητο στο 89’. Έγινε το σκορ 2-1. Υπάρχει μήπως κανείς που αμφιβάλλει, πως αν αυτό συνέβαινε σ’ ένα από τα παιχνίδια του δευτέρου γύρου, η ΑΕΚ είτε θα πάθαινε ταχυπαλμίες στις καθυστερήσεις και θα παρακάλαγε να λήξει το ματς για να λυτρωθεί, είτε θα έτρωγε ακόμα και γκολ ισοφάρισης. Θυμίζω το παιχνίδι με τον Απόλλωνα στην Ριζούπολη. Η ΑΕΚ έφαγε το 4-3 στις καθυστερήσεις του ματς και πρόλαβε να την σώσει το VAR που σωστά υπέδειξε οφσαιντ, από πέναλτι ισοφάρισης. Τώρα στο ματς με τον Ατρόμητο, δεν έγινε καθόλου το ίδιο. Μετά το 2-1 στο 89’, ο αντίπαλος δεν ξαναμπήκε στην περιοχή της ΑΕΚ. Ούτε καν πλησίασε. Πιο πιθανό έδειχνε να βάλει και τρίτο γκολ η ΑΕΚ, παρά να ισοφαριστεί.

Και όλο αυτό συνέβη, διότι τα πόδια των παικτών της ΑΕΚ, δεν «έτρεμαν» όταν ο Ατρόμητος τους έκανε το 2-1. Αυτός ο περιβόητος «φόβος» για τον οποίο είχε μιλήσει μετά από παιχνίδια και ο Καρέρα και ο Σιμόες και που όλοι παραδεχόντουσαν πως ήταν η μεγάλη πληγή της ομάδας, τώρα δεν υπήρχε. Αντί για φόβο, τώρα η ΑΕΚ έβγαλε σιγουριά. Σιγουριά έβγαλε πως μπορεί να αλλάξει την εικόνα της στο δεύτερο ημίχρονο και την άλλαξε. Σιγουριά πως δεν θα της έφερνε ο Ατρόμητος «τούμπα» το ματς στις καθυστερήσεις παρά την μείωση του σκορ και δεν της το έφερε. Αυτό είναι ίσως ένα κέρδος για την ΑΕΚ πολύ μεγαλύτερο, ακόμα και από τη νίκη απέναντι στον Ατρόμητο. Διότι η πραγματικότητα είναι πως μια ομάδα που έχει τόσο φόβο, όσο η ΑΕΚ στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος, δεν μπορούσε να πάει πουθενά.

Φυσικά αυτή την αλλαγή, ο Χιμένεθ την πιστώνεται. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν έχει μαγικό ραβδί. Έχει όμως τον τρόπο του να διαχειρίζεται τα αποδυτήρια, να δίνει κίνητρο στους ποδοσφαιριστές, όπως είπε και ο Λιβάγια και να τους κάνει να μπαίνουν στο γήπεδο και με σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Και ακριβώς αυτό ήταν που χρειαζόταν η ΑΕΚ την δεδομένη στιγμή που την ανέλαβε ο Χιμένεθ. Φυσικά για να ξέρουμε και τι λέμε, αυτό ήταν που χρειαζόταν για αρχή. Δηλαδή να διώξει τον φόβο και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση. Χρειάζεται και άλλα, αφενός γιατί τα δύσκολα είναι μπροστά, αφετέρου διότι ακόμα δεν έχει πετύχει απολύτως τίποτα, εκτός από τέσσερις συνεχόμενες νίκες.

Ο Χιμένεθ έχει ακόμα πολλή δουλειά να κάνει. Ακόμα εξάλλου, τις ισορροπίες δεν της έχει βρει καμία από τις γραμμές του γηπέδου. Κάτι λογικό, καθώς αφενός δεν έχει κλείσει ακόμα ούτε μήνα στην ομάδα, αφετέρου τα συνεχόμενα παιχνίδια από μόνο τους έχουν επιβάλλει τις συχνές και πολλές αλλαγές. Επομένως απέχει πολύ ακόμα, από το να δώσει ο Χιμένεθ συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα στην ΑΕΚ. Αυτό πάντως που ήδη της έχει δώσει, είναι σιγουριά και αυτοπεποίθηση και φυσικά αποτελέσματα. Τα οποία συνήθως πάνε πακέτο με την σιγουριά και την αυτοπεποίθηση.

Σίγουρα πάντως ο Χιμένεθ έχει ακόμα πολλή δουλειά να κάνει. Και η ΑΕΚ έχει σημαντικές εκκρεμότητες να κλείσει, για να το βοηθήσει και σ’ αυτή την δουλειά. Πρέπει να έρθει επιτέλους το δεξί μπακ, διότι έχει μείνει μόνος του ο Μπακάκης και κάποια στιγμή θα σκάσει. Πρέπει επιτέλους να δει τι θα κάνει με στόπερ, διότι όσο εξόφθαλμο και αν είναι πως η ΑΕΚ οφείλει να επενδύσει στον Λάτσι, αλλά τόσο εξόφθαλμο είναι πως δεν μπορεί να «ποντάρει» ούτε σε Τσιγκρίνσκι, ούτε πολύ περισσότερο σε Σβάρνα. Και φυσικά πρέπει επιτέλους άμεσα, μέσα στην εβδομάδα, να κλείσει τις υποθέσεις Λιβάγια και Ολιβέιρα.

Δεν βοηθάει ούτε το κλαμπ, ούτε την δουλειά του Χιμένεθ με την ομάδα, να συνεχίσουν να αιωρούνται αυτές οι υποθέσεις. Αν είναι να «τελειώσουν» οι δυο παίκτες, να μείνουν εκτός αγωνιστικού σχεδιασμού και αν είναι να μείνει ένας εξ αυτών ή και οι δυο, να μπορέσει επιτέλους να τους εντάξει ο προπονητής σ’ ένα αγωνιστικό πλάνο που να μπορούν να βοηθήσουν την ομάδα. Και θα μου επιτρέψτε να σημειώσω, πως το ματς με τον Ατρόμητο έδειξε κάτι που κανείς δεν πρέπει να παραγνωρίσει για την περίπτωση του Λιβάγια. Αν πρόκειται να μείνει, θα μείνει μόνο ως δεκάρι και δεύτερος επιθετικός. Αλλιώς δεν έχει νόημα ούτε για τον ίδιο, ούτε για την ομάδα. Εξάλλου η τεράστια ποιότητά του, ποτέ δεν αμφισβητήθηκε. Η αγωνιστική διαχείριση του Λιβάγια έγινε προβληματική, το ίδιο και η αντίδραση του σ’ αυτή την διαχείριση.

Δεν μπορώ να προβλέψω τι θα γίνει. Το έχω ξαναγράψει. Ειδικά με την περίπτωση του Λιβάγια, προβλέψεις δεν μπορούν να γίνουν. Πριν έναν μήνα ήταν για να μένει, πριν μια εβδομάδα ήταν για να φεύγει και τώρα η πρόταση της ΑΕΚ ισχύει και ο ίδιος λέει πως θέλει να μείνει. Το ξαναγράφω όμως. Ότι είναι να γίνει, θα πρέπει να τελειώσει οριστικά μέσα στην εβδομάδα. Και με τους δυο παίκτες. Αλλά το πιο σημαντικό για την ΑΕΚ, είναι αυτό που θα γίνει, να εντάσσεται σε συγκεκριμένο πλάνο και όχι απλώς σε μια συγκυρία.