Ρε οπλαρχηγοί της κάθαρσης και της “εξυγίανσης” στο ελληνικό ποδόσφαιρο, θα μας τρελάνετε; Γράφει ο Κώστας Γκόντζος.

Τελικά έγινε ή δεν έγινε η… εξυγίανση στο ελληνικό ποδόσφαιρο;

Γιατί εγώ τρία χρόνια τώρα βαρέθηκα να διαβάζω για “το site που γκρέμισε την παράγκα”, για “ένα ποδόσφαιρο δίκαιο πλέον που μπορεί να γίνονται λάθη αλλά αδικούνται πια όλες οι ομάδες” και για μια σειρά άλλα που καθημερινά περηφανευόσαστε και υπήρχαν και κορόιδα που σας έλεγαν και μπράβο κιόλας.
Τώρα ξαφνικά τι έγινε;

Δεν την γκρέμισε τελικά το… site την παράγκα, δεν είναι πια πιο… δίκαιο το ποδόσφαιρο όπως μας λέγατε;

Τελικά πέτυχε ή δεν πέτυχε ο… αγώνας;

Κι αν απ’ την άλλη… δεν πέτυχε, τότε γιατί παραμυθιάζατε τον κόσμο τρία χρόνια τώρα ότι… καθαρίσατε και εξυγιάνατε το ποδόσφαιρο;

Ή πέτυχε αλλά μετά… ξανα-απέτυχε και μετά πάλι… πέτυχε και ύστερα ξανά… ξανα-απέτυχε;

Μήπως τελικά το μόνο που καθόριζε το… ποσοστό επιτυχίας ή το πως ονομάζαμε κάθε φορά το Ελληνικό ποδόσφαιρο, δηλαδή είτε “εξυγιανμένο, υγιές και καθαρό”, είτε “βρώμικο, άθλιο και απωθητικό”, εξαρτιόταν από τα κάθε φορά αποτελέσματα και τον τελικό πρωταθλητή, ή ακόμα χειρότερα από το πόσο θέλατε να πουλήσετε εκδούλευση είτε του στυλ “είδες πρόεδρε τι καταφέραμε”, είτε του στυλ “βλέπεις πρόεδρε τι γίνεται και πόσο… ανάγκη έχεις ανθρώπους σαν κι εμάς;”.

Αποφασίστε πια.

ΥΓ 1. Για να το σοβαρέψουμε κιόλας το πράγμα, ή πιο σωστά για να μιλήσουμε καθαρά ποδοσφαιρικά και επί της ουσίας, γιατί και τα παραπάνω που έλεγα σοβαρά ήταν.

Όταν εδώ και χρόνια λέω και ξαναλέω αυτό που έλεγα και επί Βαρδινογιάννη και πάντα, ότι αυτή η ιστορία με το παρασκήνιο, τον έλεγχό του και τις… προστασίες των ομάδων, είναι αδιέξοδη και ακόμα και αν κάτι πετύχεις μια χρονιά, αν δεν μπει σε άλλες βάσεις το ποδόσφαιρο, απλά θα αλλάζει χέρια κάθε χρόνο η ιστορία, οι συγκεκριμένοι τύποι με… εγκαλούσαν σαν νοσταλγό που ήθελαν να δικαιολογήσω πρόσωπα και καταστάσεις.

Και κάποιοι αφελείς; Παναθηναϊκοί -μιλάω για τους αφελείς και όχι για τους υπαλλήλους του Ιβάν- έμπαιναν και έγραφαν με… πόνο “τα βλέπεις Τζίγκερ, κοίτα τον Ιβάν και πάρε παράδειγμα για το τι έπρεπε να κάνεις”.

ΥΓ 2 Αυτή η ιστορία πάντως που πανηγυρίζαμε τρία χρόνια ότι διώξαμε την παράγκα και φέραμε την εξυγίανση και τον τρίτο χρόνο ανακαλύψαμε ότι… υπάρχει και η παράγκα που είχαμε… διώξει και δεν έγινε ποτέ η… εξυγίανση, μου θυμίζει κάτι από Θ.13 και Βαρδινογιάννη.

Δέκα χρόνια δηλαδή πανηγυρίζαμε ότι το συλλαλητήριο και οι… αγώνες του λαού έδιωξαν τον Βαρδινογιάννη και αποθεώναμε τον… ελευθερωτή και τιμωρό Αλαφούζο και μετά από δέκα χρόνια ανακαλύψαμε ότι ο Βαρδινογιάννης δεν έφυγε, λέει, τελικά ποτέ και ότι ο Αλαφούζος είναι… μπροστινός του.