Οι περισσότεροι κάνουν απολογισμό της Εθνικής Ομάδας από το 2014 και μιλούν για έξι χρόνια κατρακύλας. Εδώ υπάρχει κάποιο λάθος. Η Εθνική Ομάδα πριν από δυόμιση χρόνια έπαιξε μπαράζ με την Κροατία για να διεκδικήσει τη συμμετοχή της στα τελικά του Μουντιάλ της Ρωσίας. Εχασε από τους Κροάτες οι οποίοι πήγαν μέχρι τον τελικό του Μουντιάλ. Καλό είναι να τα θυμόμαστε αυτά όταν κάνουμε απολογισμό. Τότε, επί Σκίμπε, η Εθνική είχε βρει έναν βηματισμό.
Υστερα ήρθε ο Αναστασιάδης και η μια κατραπακιά διαδεχόταν την άλλη με αποτέλεσμα να πατώσουμε στον Ομιλο του Νάσιονς Λιγκ και να μας κάνει πλάκα ακόμα και το Λιχτενστάιν. Μέσα στη γενική κατακραυγή έφυγε ο Αγγελος και ήρθε ο Φαντ Σιπ που έβαλε στόχο το Μουντιάλ του Κατάρ. Να ξέρουμε τί ακριβώς συζητάμε. Με τον Ολλανδό παίξαμε στο Νάσιονς Λιγκ και δεν τα καταφέραμε σε όμιλο με την Σλοβενία, το Κόσοβο και την Μολδαβία. Η αποτυχία είναι επαναλαμβανόμενη και παταγώδης. Οσοι θέλουν μπορούν να (μας) μιλάνε για την καλή εμφάνιση απέναντι στην Σλοβενία το βράδυ της Τετάρτης. Για την πράγματι μεγάλη προσπάθεια που κατέβαλαν οι διεθνείς για να πετύχουν το γκολ της νίκης. Είναι θεμιτό κάποιοι να κρύβονται πίσω από το δέντρο της καλής εμφάνισης και να αγνοούν το δάσος της αποτυχίας να πάρουμε την πρώτη θέση. Είναι σαν την στρουθοκάμηλο που βάζει το κεφάλι της στην άμμο νομίζοντας πως έτσι αποφεύγει τον κίνδυνο. Ομως ο κίνδυνος είναι εδώ.
Η Εθνική Ομάδα απαξιώνεται μέρα τη μέρα και δεν διασώζεται από το πάθος των διεθνών και τη στενοχώρια τους γιατί δεν νίκησαν τους Σλοβένους. Ο Φαντ Σιπ μπορεί να είναι περήφανος για τους παίκτες τους αλλά εμείς δεν μπορούμε να είμαστε περήφανοι για την αποτυχία της Εθνικής. Την αδυναμία της να βάλει γκολ. Την αδυναμία της να νικήσει ομάδες όπως το Κόσσοβο. Η Εθνική Ομάδα απέτυχε και μαζί της απέτυχε εκείνος που είχε την ευθύνη για την συγκρότηση και την προετοιμασία της. Ο Φαντ Σιπ έχει την βασική ευθύνη για την αποτυχία με όρους αγωνιστικούς. Δεν είναι ο μόνος φταίχτης αλλά είναι εκείνος που απέτυχε να παρουσιάζει μια ομοιογενή ομάδα με συγκεκριμένο πλάνο επιθετικής ανάπτυξης. Ότι κατάφερε να κάνει την Εθνική οικογένεια είναι μια παρωχημένη αντίληψη που δεν έχει απαραίτητα αντίκρισμα στο χορτάρι. Ούτε σημαίνει πως όσοι σε δοξολογούν μπορούν και να σου δώσουν στο γήπεδο όσα χρειάζεσαι. Στην Εθνική παίζουν κατά κανόνα οι καλύτεροι κι όχι απλά οι υπάκουοι. Με την έννοια αυτή ο κόουτς μετρήθηκε και βρέθηκε ελλιπής…