Ο Γιώργος Κογκαλίδης βγάζει το καπέλο στον Κώστα Σλούκα (Chapeau, που λένε κι οι Γάλλοι), ο οποίος βγάζει μάτια.

Υπάρχει μια κλασική γαλλική λέξη, που αρκεί για να πεις τα πάντα: Chapeau! Κώστα Σλούκα, σου βγάζω το καπέλο και φαντάζομαι το ίδιο κάνουν κι οι περισσότεροι μπασκετόφιλοι. Το μόνο που δεν ξέρω είναι αν πρέπει να καταφύγω στους αριθμούς, για να καταγραφούν τα κατορθώματα του παίκτη, που πλέον κρατά τα κλειδιά της ομάδας, ή να αφήσω την εικόνα να… μιλήσει.

Ο διεθνής πόιντ γκαρντ έκανε άλλη μια εκθαμβωτική εμφάνιση κι οδήγησε τους «ερυθρόλευκους» σε μια νίκη, την αξία της οποίας ίσως ακόμα δεν μπορούμε να αντιληφθούμε. Όχι μόνο γιατί το Τελ Αβίβ δεν είναι… πέρασμα, όχι μόνο γιατί η Μακάμπι έχει τους ίδιους στόχους, όχι μόνο γιατί πήγε με δύο σημαντικές απουσίες (Παπανικολάου και Χάρισον), αλλά γιατί με 2-0 επί της ομάδας του Γιάννη Σφαιρόπουλου, παίρνει σημαντικό αβαντάζ σ’ ενδεχόμενο πολλαπλής ισοβαθμίας.

Ο Σλούκας έπαιξε παρά κάτι 40 λεπτά κι αυτό είναι από μόνο του τεράστιο κατόρθωμα. Αλλά είπαμε, Chapeau. Δεν χρειάζεται να γράψουμε πολλά… Αντιθέτως, οφείλουμε να χειροκροτήσουμε τη σταθερότητα του Βεζένκοφ, αλλά κυρίως την κυριαρχική εμφάνιση του Λαρεντζάκη.

Ο κόουτς Μπαρτζώκας έδωσε χρόνο και ρόλο, και στον Γιαννούλη, και στον Χαραλαμπόπουλο και δικαιώθηκε. Έβγαλε από την εξίσωση τον Σπανούλη, πήρε πολλά από τον Τζένκινς, χρησιμοποίησε ορθολογιστικά τον ΜακΚίσικ, η ποιότητα του Πρίντεζη είναι δεδομένη, βοήθησε κι ο Ζαν-Σαρλ. Α, να μην ξεχάσω: Πήρε και το τζάμπολ στο ξεκίνημα του αγώνα ο Έλις. Κάτι είναι κι αυτό…

Ο Ολυμπιακός προχωρά. Με τις όποιες αδυναμίες του, δεν είναι η ομάδα που θα «σκοτώσει» τον αντίπαλο, όμως παίρνει λίγα από πολλούς κι αυτά για την ώρα είναι αρκετά. Πού θα τον πάει; Αν συνεχίσει με τέτοιες εμφανίσεις ο Σλούκας, πολύ μακριά.