Ο Χρήστος Σούτος γράφει για τον Άγιαξ της Ηπείρου που πήρε πανάξια την πρόκριση κόντρα σε ένα σύνολο από φαντάσματα, που απλώς φορούσαν την πράσινη φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος.

Η βραδιά ανήκει πέρα ως πέρα στον Άγιαξ της Ηπείρου. Η ομάδα του Αργύρη Γιαννίκη πήρε πανάξια την πρόκριση κόντρα σε ένα σύνολο από φαντάσματα, που απλώς φορούσαν την πράσινη φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος. Οι Γιαννιώτες μπήκαν αποφασισμένοι από το πρώτο λεπτό και ουσιαστικά τελείωσαν την υπόθεση πρόκριση πριν ξεκινήσει η αναμέτρηση. Το πολύ γρήγορο 0-2 χάρη στο γκολ του πρώην πράσινου Παντελάκη και στο αυτογκόλ του Χατζηθεοδωρίδη έδωσε τεράστιο προβάδισμα στους φιλοξενούμενους, το οποίο και διατήρησαν έως το τέλος. Άλλωστε μετά και το δεύτερο τέρμα του ΠΑΣ κανείς δεν περίμενε από τον φετινό Παναθηναϊκό, που βάζει γκολ με δυσκολία, να πετύχει τέσσερα και να πάρει αυτός την πρόκριση.

Οι όποιες ελπίδες υπήρχαν πρακτικά εξανεμίστηκαν από το πρώτο ημίχρονο, εκεί που οι πράσινοι δεν σκόραραν και μοιραία το δεύτερο απέκτησε περισσότερο χαρακτήρα διαδικαστικό. Πώς όμως να σκοράρεις, όταν την πρώτη σου ευκαιρία την κάνεις στο 33′ λεπτό και σε ένα ολόκληρο σαρανταπεντάλεπτο δεν καταγραφείς άλλη; Στο δεύτερο το πρώτο τέταρτο πάλι κύλησε χωρίς μεγάλη φάση για το τριφύλλι δείχνοντας για ένα ακόμα παιχνίδι πόσο δύσκολο είναι για τους παίκτες του Λάζλο Μπόλονι το κομμάτι της δημιουργίας. Η μείωση του σκορ από τον Πούγγουρα στο 74′ δεν άλλαξε κάτι στην εικόνα της αναμέτρησης.

Τα είχαμε πει και στα προηγούμενα ματς. Η διαχείριση από τον προπονητή της ομάδας είναι από μέτρια έως κακή. Μέχρι πριν από λίγο καιρό ο Παναθηναϊκός έπαιρνε τα αποτελέσματα χωρίς να παίζει μπάλα και αρκετά από τα προβλήματα του κρυβόντουσαν κάτω από το χαλί. Η ήττα στο πρώτο ματς, αλλά κυρίως η εικόνα της ομάδας, λόγω και της ρεβάνς που υπήρχε μπροστά, δεν χτύπησε φαίνεται αρκετά τον κώδωνα του κινδύνου με αποτέλεσμα οι πράσινοι απόψε να αποκλειστούν από τα ημιτελικά απόλυτα δίκαια από μια ομάδα, που τους κέρδισε κατά κράτος και στα δύο παιχνίδια.

Η φετινή σεζόν έρχεται να προστεθεί σε όλες τις προηγούμενες της διοίκησης Αλαφούζου. Με μοναδική επιτυχία όλα αυτά τα χρόνια το Κύπελλο στον τελικό με τον ΠΑΟΚ και έχοντας αφήσει τον Σύλλογο χωρίς ευρωπαϊκή παρουσία με καθαρά δική της απόφαση όταν έκλεισε την κανούλα και τιμωρήθηκε από την UEFA, ο Γιάννης Αλαφούζος και οι συνεργάτες του κερδίζουν επάξια τον τίτλο της πιο αποτυχημένης διοίκησης στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Οι διαρκείς παλινωδίες του, οι αλλοπρόσαλες αποφάσεις του, το συνεχές ράβε- ξήλωνε δεν οδηγούν πουθενά. Τώρα το τι θα γίνει από εδώ και πέρα στα play- off και αν θα έρθει η επιστροφή στα ευρωπαϊκά κύπελλα δεν λέει και πολλά κατά την γνώμη μου. Γιατί;

Ακόμα και αν βγει στην Ευρώπη η ομάδα, θα πρέπει να γίνει συνολικός επανασχεδιασμός σε όλα τα επίπεδα. Το να αποκλείεται κάποιος δεν είναι ντροπή. Το να αποκλείεται ο Παναθηναϊκός από τον ΠΑΣ Γιάννινα δεν είναι ντροπή. Πολλά μπράβο στα παιδιά των Ιωαννίνων, στον κοουτς που δουλεύει ακατάπαυστα και στην διοίκηση της ομάδας. Μακάρι να πάνε μέχρι το τέλος του δρόμου. Αυτά…