Ό,τι και αν αποφασίζουν κάποιοι ο τεράστιος Φράγκι θα απολαμβάνει την “παρουσία” του δίπλα στα τρόπαια και τις μεγάλες μορφές της ιστορίας του Συλλόγου. Η φανέλα με το νούμερο 4 δεν θα βρει ξανά κάτοχο.
Τί περίεργο αλήθεια. Μέσα σε μία μέρα δύο θρύλοι του Συλλόγου απομακρύνθηκαν. Αλήθεια ποιο είναι το επόμενο βήμα; Να κατέβουν οι φανέλες και τα λάβαρα από την οροφή του Ο.Α.Κ.Α; Τα δύο νούμερα που φορούσαν ο Φραγκίσκος και ο Μήτσος, το 4 και το 13 αντίστοιχα, είναι και τα μόνα που έχουν αποσυρθεί. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να ξαναβρούν κάτοχο… Μόνο αυτό έμεινε να γίνει. Πολλές οι ευθύνες και των δύο, με βασικότερη ότι έβαλαν τον εαυτό τους μπροστά ως κυματοθραύστη για να μην μπει στο κάδρο των ευθυνών ο βασικός πρωταγωνιστής, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.
Η διάλυση ενός τμήματος για τα μάτια του
Πρώτος μύθος. Δεν διαλύθηκε κανένα τμήμα για να έρθει ο Αλβέρτης στον Παναθηναϊκό. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος αποφάσισε να “θυσιάσει” έναν πραγματικά μεγάλο πολίστα εκείνης της εποχής, τον Δημήτρη Σελετόπουλο, για να πάρει ένα αμούστακο παιδί από μια συνοικιακή ομάδα, την Γλυφάδα. Κανείς δεν μπορούσε τότε να δει την εξέλιξη του παίκτη και το μέλλον. Ο Αλβέρτης ήρθε στο τριφύλλι με βάση ένα project απόκτησης των καλύτερων τότε νέων Ελλήνων παικτών. Μαζί του έφθασαν στον Παναθηναϊκό οι Οικονόμου και Μηριούνης. Η νέα ομάδα που έχτισαν οι πράσινοι άργησε να πάρει μπροστά σε τίτλους. Το Κύπελλο του 1993 ήταν ένα διάλειμμα στα άνυδρα χρόνια. Η Euroleague στο Παρίσι ήταν το πρώτο μεγάλο παράσημο. Ο Μηριούνης έφυγε το ίδιο καλοκαίρι, οι άλλοι δύο παρέμειναν έως το πρωτάθλημα του ΣΕΦ. Εκεί ο Οικονόμου αποφάσισε να φύγει και ο Φράγκι να γίνει η σημαία του Παναθηναϊκού. Γιατί στο φινάλε όλα είναι θέμα επιλογών.
Ο ερχομός του Ζοτς, η δύσκολη αρχικά συνύπαρξη και η Αυτοκρατορία
Μεγάλες προσωπικότητες και οι δύο. Ο Ζοτς ήρθε και βρήκε τον Αλβέρτη. Ο Σέρβος έδειξε με το καλημέρα ποιος είναι το αφεντικό και οι παλιοσειρές αντέδρασαν. Μετά το αρχικό μούδιασμα και το μοίρασμα ρόλων, όλα άρχισαν να μπαίνουν στη θέση τους. Ο Έλληνας φόργουορντ έγινε το πρωτοπαλίκαρο του Ζοτς και η αυτοκρατορία ξεκίνησε την πορεία της. Ο Αλβέρτης είναι αυτό που λέμε αρχηγός. Είτε έπαιζε ένα λεπτό, είτε σαράντα, η παρουσία του ήταν καταλυτική. Το να κάνουμε ανάλυση για το πως έπαιζε δεν έχει καμία απολύτως αξία και νόημα τώρα.
Είναι γνωστό σε όλους ότι ο Φράγκι ήταν ένας από τους καλύτερους σουτέρ στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Ο Ομπράντοβιτς ήξερε ότι στα δύσκολα θα βγει μπροστά. Όχι απαραίτητα στον αγωνιστικό χώρο, αλλά στα αποδυτήρια, στις αποστολές. Από το 1990 που έφθασε στον Παναθηναϊκό μέχρι το 2009 που αποχώρησε από την ενεργό δράση σήκωσε τα πάντα σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ο ίδιος ήταν ο συνδετικός κρίκος όλων αυτών των ομάδων, ο άνθρωπος που ένωσε όλες τις εποχές, ο πιστός στρατιώτης σε ένα απόλυτα επαγγελματικό περιβάλλον. Μετά έμεινε στην ομάδα από διάφορα πόστα, από γενικός αρχηγός μέχρι προπονητής, σηκώνοντας και άλλα τρόπαια. Έχει περισσότερους τίτλους από συλλόγους.
Στις χαρές και στις λύπες μαζί
Αλβέρτης σημαίνει Παναθηναϊκός.. Για τριάντα και πλέον χρόνια ήταν παρών σε όλες τις μεγάλες επιτυχίες, στις λιγοστές πίκρες, στις αλλαγές, στους μεγάλους σταθμούς της ιστορίας. Ο Φράγκι μαζί με τον Μήτσο, τον Ντέγιαν, τον Στόικο και τον Αντώνη ήταν η κορυφαία πεντάδα στην ιστορία του τριφυλλιού που βραβεύτηκε σε ειδική τελετή στο Ο.Α.Κ.Α. Χθες καταφέραμε να “διώξουμε” τους δύο από του πέντε. Σίγουρα ο Σύλλογος είναι πάνω από πρόσωπα. Σίγουρα ο Σύλλογος είναι εκεί, θα είναι εκεί στο διηνεκές και τα πρόσωπα θα έρχονται και θα φεύγουν. Το μεγαλείο, όμως, ενός συλλόγου χτίζεται χάρη σε ορισμένες προσωπικότητες. Όσο και να θέλουν ορισμένοι να το αγνοούν. Αυτή είναι η αλήθεια δυστυχώς γι αυτούς.
Αντί επιλόγου
Φραγκίσκο σε ευχαριστούμε για ό,τι έδωσες. Ευχαριστούμε για τα αμέτρητα τρίποντα που χάρισαν νίκες και τίτλους. Ευχαριστούμε για τη μαγκιά και το πάθος σου που ξεσήκωνε τον κόσμο και τους συμπαίκτες σου. Ευχαριστούμε για το ήθος σου και την άρνηση σου να παρατήσεις την ομάδα στα δύσκολα. Ευχαριστούμε γιατί δεν έφυγες ποτέ ακόμα και όταν “μετρούσες” και θα μπορούσες να ψαχτείς για άλλες πολιτείες. Ευχαριστούμε για την πράσινη καρδιά σου. Όλα κάποτε τελειώνουν. Όλα εκτός από την ψυχή και εσένα θα είναι πάντα πράσινη.