Το τραγούδι που ερμήνευαν αρκετά χρόνια πριν στην συνεργασία τους στο Αττικόν οι σπουδαίοι Βασίλης Παπακωνσταντίνου και Γιώργος Νταλάρας με τίτλο ” Στο ίδιο έργο θεατές” ταιριάζει γάντι στον Παναθηναϊκό. Σε Γιάννενα το προηγούμενο Σάββατο και στο Βικελίδης σήμερα, οι παίκτες του Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχασαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Δέχτηκαν γκολ νωρίς, μέσα στο πρώτο δεκάλεπτο, μετά είχαν την κατοχή της μπάλας, αλλά αποτέλεσμα μηδέν. Ο Παναθηναϊκός πια μετράει δύο ήττες σε τρία παιχνίδια και το μέλλον μόνο ευοίωνο δεν μοιάζει. Η πίεση κάνει την εμφάνιση της και άπαντες στο πράσινο στρατόπεδο επιβάλλεται να βρουν άμεσα τις απαντήσεις στο επόμενο ματς με τον Βόλο το προσεχές Σάββατο στην Λεωφόρο.

Πραγματικά είναι απίστευτο. Οι πράσινοι και στις δύο ήττες τους μένουν σχεδόν με το καλημέρα πίσω στο σκορ και αναγκάζονται να κυνηγούν τον αντίπαλο. Έλλειψη συγκέντρωσης, χαλαρότητα, αδυναμία αντίληψης της κατάστασης, υποτίμηση του αντιπάλου; Όπως και να το πεις ο παρονομαστής παραμένει ο ίδιος. Χαμένοι βαθμοί σε μια κούρσα, που σίγουρα δεν είναι φαβορί για να κόψει πρώτος το νήμα, όμως δεν θέλει να σκέφτεται και την πιθανότητα να μείνει εκ νέου εκτός Ευρώπης. Σήμερα χάθηκε μια χρυσή ευκαιρία. Ο Άρης κακά τα ψέματα είναι ο βασικός ανταγωνιστής για το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Με το -6 να τον ακολουθεί, τουλάχιστον μέχρι νεωτέρας και με ένα κακό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα, ο Παναθηναϊκός σήμερα μπορούσε να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στην ομάδα του Άκη Μάντζιου. Τι κατάφερε; Να χάσει και να βάλει τους Θεσσαλονικείς πάλι στο παιχνίδι.

Οι δύο αναμετρήσεις με ΠΑΣ και Άρη έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα και το ίδιο σκορ. Είναι πολλά παραπάνω. Πρώτον οι παίκτες του Σέρβου τεχνικού μετά το σοκ του γκολ παίρνουν τα ηνία του ματς και την κατοχή. Ε και; Φάσεις δημιουργούν με το σταγονόμετρο. Σήμερα στον τομέα αυτό τα πράγματα ήταν λίγο καλύτερα. Δεύτερον η δυσκολία να διασπαστούν οι κλειστές άμυνες. Ούτε με τον ΠΑΣ, ούτε με τον Άρη βρέθηκαν διάδρομοι για να απειλήσει ο Παναθηναϊκός. Τρίτον η έλλειψη αποτελεσματικότητας στις έστω και λίγες αξιόλογες ευκαιρίες που γίνονται. Καρλίτος και Μακέντα στα Γιάννενα, Ιωαννίδης, Καρλίτος και Μακέντα σήμερα δεν βρήκαν στόχο. Τέταρτον τα νέα αποκτήματα ακόμα δεν έχουν ούτε προσαρμοστεί απόλυτα, ούτε αποκτήσει την απαιτούμενη σταθερότητα για να τραβήξουν το κάρο στα δύσκολα.

Στο ποδόσφαιρο, όπως και στη ζωή, πληρώνεις πολλές φορές τόσο τα λάθη σου, όσο και τις αβλεψίες και την αναβλητικότητα σου. Ο Παναθηναϊκός επέλεξε το καλοκαίρι να κινηθεί στο μεταγραφικό παζάρι με τρόπο για μένα τουλάχιστον ακατανόητο. Ας δούμε λίγο τα δεδομένα. Δεν πήρε αμυντικό σημείο αναφοράς. Απέκτησε τον μέτριο Σάρλια, ενώ γνώριζε ότι ο καλύτερος αμυντικός του δεν θα ήταν έτοιμος στην εκκίνηση. Δεν πήρε αμυντικό χαφ με σύγχρονα χαρακτηριστικά. Ο Πέρεθ δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο και δεν αποτελεί μονάδα που κάνει την διαφορά. Περιοχή δεν πατάει, την μπάλα δεν την μεταφέρει και το μόνο που κάνει είναι να την δίνει στα δύο το πολύ τρία μέτρα στον διπλανό του. Στην επίθεση ενισχύθηκε με καλούς παίκτες, με ποιοτικές λύσεις, αλλά άργησε πάρα πολύ. Τι πίστευαν στον Παναθηναϊκό ακριβώς; Ότι θα πάρουν παίκτη την Τρίτη και θα είναι την Κυριακή ικανός να σηκώσει το βάρος μιας νέας επιθετικής γραμμής; Το τριφύλλι θα βγάλει γούστα μπροστά, αλλά θα αργήσει. Τώρα πόσο θα του κοστίσει αυτό βαθμολογικά δεν το ξέρω. Προσθέστε και ένα φορ- killer που λείπει και έχετε πια πλήρη την εικόνα.

Το πρόγραμμα έτσι κι αλλιώς μόνο εύκολο δεν ήταν. Στα πέντε πρώτα ματς τρία μακριά από την έδρα σου και μάλιστα τα δύο από αυτά ντέρμπι. Ότι ο Παναθηναϊκός δεν είναι σε θέση να κάνει πρωταθληματική πορεία το ξέρουν όλοι. Από την άλλη δεν ξέρω αν περίμεναν ότι θα γύριζαν με άδεια χέρια από την πρωτεύουσα της Ηπείρου και την Θεσσαλονίκη. Το προσεχές Σάββατο οι πράσινοι υποδέχονται τον Βόλο και οτιδήποτε άλλο εκτός από τους τρεις βαθμούς θα ισοδυναμεί με καταστροφή. Μετά από αυτό το παιχνίδι ακολουθεί, πριν την διακοπή για τις εθνικές ομάδες, το ντέρμπι αιωνίων. Σκεφτείτε να πάει ο Παναθηναϊκός στο Φάληρο με τρεις ή άντε τέσσερις πόντους συγκομιδή. Η νίκη επομένως είναι μονόδρομος το Σάββατο. Ο Βόλος είναι μια πολύ καλή ομάδα, που δεν φοβάται και θα έρθει στην Αθήνα να διεκδικήσει ότι του επιτρέψεις. Το θέμα είναι εσύ τι θα κάνεις; Θα βγάλεις από την αρχή χαρακτήρα και θα πάρεις τα ηνία ή θα μπλέξεις πάλι και θα τρέχεις;

Ζητούμενο ναι. Υπάρχουν όμως τα περιθώρια; Δύσκολο ερώτημα. Προσωπικά δεν το βλέπω. Σε περίπτωση νέου στραβού αποτελέσματος ο Γιοβάνοβιτς θα μπει στο κάδρο της αμφισβήτησης, το ίδιο και τα νέα αποκτήματα. Κινδυνεύει, δηλαδή, πρακτικά και η φετινή προσπάθεια. Ο Γιάννης Αλαφούζος θα πρέπει να δείξει έμπρακτα την στήριξη του στον προπονητή. Είναι μέγα λάθος να ξεκινήσει πάλι ένα γαϊτανάκι αλλαγών. Ο Σέρβος είναι καλός τεχνικός και η πίστωση χρόνου μόνο καλό θα κάνει στην ομάδα. Υπομονή, λοιπόν, παραδοχή των δυνατοτήτων της ομάδας και να σταματήσουν οι δηλώσεις και οι εκδηλώσεις μεγαλείου. Ο Παναθηναϊκός της εποχής Αλαφούζου είναι δυστυχώς για το τεράστιο μέγεθος του μια μικρομεσαία ομάδα με ανάλογους στόχους….