Βιώνουμε το μεγαλύτερο σκάνδαλο των τελευταίων 30 χρόνων. Ποτέ στο παρελθόν η διαιτησία δεν ήρθε αντιμέτωπη με κατάσταση, όπως αυτή που συνέβη (ό,τι κι αν συνέβη) στο Κόσσοβο. Δύο νεαροί διεθνείς και πολλά υποσχόμενοι διαιτητές (Κάρδαρης, Ζαχαρής) είναι στο… μάτι του κυκλώνα.
Εξ αρχής τοποθετηθήκαμε, λέγοντας ότι το τεκμήριο αθωότητας είναι για εμάς πανίσχυρο. Αν αποδειχθεί ότι ενεπλάκησαν σε έκνομες πράξεις, στην πυρά. Μέχρι τότε, όμως, οφείλουμε όλοι να είμαστε δίπλα τους, να προστατεύσουμε τη διαιτησία. Πρώτοι απ’ όλους οφείλουν οι… θεσμοί.
Φοβικοί κι εξαφανισμένοι
Είδατε πουθενά να εμφανίζεται η ΟΔΚΕ; Ο Σύνδεσμος της Αθήνας, ή ο αντίστοιχος του Βόλου; Είδατε την ΚΕΔ; Είδατε την ΕΟΚ; Εξαφανισμένοι όλοι, έχουν λουφάξει. Όφειλαν να βγουν και να πουν «δεν πιστεύουμε τίποτα» και να συμπληρώσουν πως «αν υπάρξουν αποδείξεις, θα είμαστε οι πρώτοι, που θα τους εξαφανίσουμε».
Η διαιτησία είναι ακέφαλη. Μέλη της ΚΕΔ/ΕΟΚ προτιμούν να συζητούν σε πηγαδάκια, προεκλογικής συγκέντρωσης του Κικίλια, όσα έγιναν στο Κόσσοβο, αντί να βγουν μπροστά και να πάρουν θέση. Αυτό περιμένουμε. Να μάθουμε τι λένε οι έχοντες την ευθύνη. Εκτός αν νιώθουν ότι έχουν περιορισμένη ευθύνη… Να μας το πουν κι αυτό.
Η αποδοχή της αποτυχίας
Είχαμε προβλέψει ότι θα μείνουν εκτός αγώνων οι εμπλεκόμενοι. Δεν ανακαλύψαμε την Αμερική, δεν θα μπορούσαν να μπουν στο γήπεδο, με την υπόθεση «Κόσσοβο» να είναι ανοιχτή. Θα ήταν κακό γι’ αυτούς και για τη διαιτησία.
Πριν λίγη ώρα στο Κολοσσός – Παναθηναϊκός σφύριξε ο Κατραχούρας. Το Προμηθέας – ΠΑΟΚ διευθύνει (δεν το λες κι έκπληξη) η Τσαρούχα. Οι δύο προαναφερόμενοι παίζουν και στο αυριανό ΑΕΚ – Περιστέρι!
Κατραχούρας στη Ρόδο την Τετάρτη, Κατραχούρας την Πέμπτη στα Λιόσια. Τσαρούχα στο Τόφαλος, Τσαρούχα στα Λιόσια. Σαν τη διαφήμιση του… Σαράφη, παλιότερα στα γήπεδα του ποδοσφαίρου. Αν η ελληνική διαιτησία, μετά δύο χρόνια, περιμένει από Κατραχούρα και Τσαρούχα, καήκαμε.
Αν απαιτείται οι δύο διαιτητές να κάνουν διπλοβάρδια, ΕΟΚ, ΚΕΔ, ΟΔΚΕ, κάνουν τρομερή δουλειά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αποδοχή αποτυχίας, απ’ αυτούς τους ορισμούς. Από την άθλια «αγροτική πολιτική» της εποχής Βασιλακόπουλου, περάσαμε στην εποχή των… λίγων. Κοινός παρονομαστής; Και τότε, και τώρα «μούγκα». Δεν λένε κουβέντα. Όχι αν δεν τους δώσει άδεια το αφεντικό.
Αυτή τη διαιτησία, αυτούς τους θεσμούς, αυτά τα όργανα, να τα πάρουν και να τα τρίψουν στη μούρη τους. Η μεγάλη απογοήτευση ΔΕΝ είναι ο Λιόλιος (είναι για άλλους λόγους), αλλά τα νεόκοπα μέλη, που κόμπαζαν ότι θα διαφέρουν από τους προηγούμενους κι είναι τα ίδια χάλια…