Πως να κρυφτείς από τα παιδιά, ή μάλλον πως να πεις όχι στα παιδιά; O Δημήτρης Διαμαντίδης “ανακρίνεται” από δύο παιδιά!

O Δημήτρης Διαμαντίδης σε όλη την μπασκετική του καριέρα ήταν από τους παίκτες που πολύ δύσκολα θα έδινε συνέντευξη, και εδώ που τα λέμε, αν κρίνουμε από τις απαντήσεις του στις λιγοστές που έχει δώσει, δεν είναι και ο… αγαπημένος των δημοσιογράφων.

Ωστόσο, πάντα υπήρχε μια περίπτωση που ο νυν Γενικός Διευθυντής του Παναθηναϊκού δεν μπορούσε να αρνηθεί. Όταν του το ζητούσαν παιδιά, πόσο μάλλον – όπως τώρα – τον «ανέκριναν» παιδιά.  Έτσι, ο επί πάρα πολλά χρόνια ηγέτης του Παναθηναϊκού, μίλησε στα παιδιά, απάντησε στις πάντα απρόβλεπτες ερωτήσεις τους, και… λύθηκε μπροστά στην αθωότητα τους.

Αναλυτικά

Για τον Βασίλη Σπανούλη και αν είναι φίλοι: “Με τον Βασίλη παίζαμε μαζί στον Παναθηναϊκό και κάναμε αρκετή παρέ και εκτός γηπέδου. Από τότε που πήγε στον Ολυμπιακό μιλάμε στο τηλέφωνο περισσότερο και διατηρούμε τη σχέση μας”.

Ποιος είναι ο καλύτερος συμπαίκτης; “Ήμουν τυχερός και είχα αρκετούς όπως ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, ο Μπατίστ, ο Αλβέρτης, επειδή στην ομάδα του Παναθηναϊκού έπαιξαν πολλοί μεγάλοι παίκτες… Ο Γκιστ, ο Λάσμε, ο Καλάθης… Σίγουρα θα αδικήσω κάποιους”.

Ποιος είναι ο πιο δύσκολος αντίπαλος; “Δεν μπορώ να σου πω έναν. Ο Σπανούλης όμως είναι σίγουρα ένας από αυτούς”.

Σου έχει τύχει να πεις μέσα στο παιχνίδι σε έναν συμπαίκτη σου “με εκνευρίζεις”; “Ναι… Πολλές φορές. Άλλες τόσες το έχουν πει και σε μένα. Είναι μέσα στο παιχνίδι ειδικά σε ένα ομαδικό άθλημα”.

Έχετε απογοητευτεί αν δεν έχει βάλει ένα καλάθι και η ομάδα σας χάσει; “Έχω απογοητευτεί, αλλά με τα χρόνια και την εμπειρία είδα πως δεν με βοηθάει. Απογοητεύτηκα, αλλά έζησα αυτό που έγινε και προχώρησαν στο επόμενο παιχνίδι”.

Έχετε κλάψει ποτέ για παιχνίδι; “Όχι, δεν έχω κλάψει ποτέ. Έχω στενοχωρηθεί, αλλά όχι δεν έχω κλάψει. Θεωρώ παρά το ότι αυτό που έκανα ήταν σε υψηλό επίπεδο και κρίνονταν τίτλοι, πως στη ζωή υπάρχουν πιο σοβαρά πράγματα. Ωραίος ο αθλητισμός, το μπάσκετ, οι νίκες, αλλά στη ζωή υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα από το μπάσκετ. Αυτό ακριβώς που είπατε είναι το σημαντικό: Να προσπαθούμε και να περνάμε καλά”.

Γιατί φοράτε το 13; “Όταν πήγα στον Ηρακλή ήμουν 19 χρονών και όταν είσαι ο μικρότερος υπάρχει μια ιεραρχία. Εγώ ως ο μικρότερος πήρα τη φανέλα που απέμεινε και ήταν αυτή.  Δεν είχα πολυτέλεια να διαλέξω. Από τότε μέχρι την ημέρα που τελείωσα άλλαξα αριθμό, γιατί μου άρεσε”.

Γιατί δεν πήγατε ποτέ στο ΝΒΑ; Γιατί περνούσα πολύ όμορφα εδώ που ήμουν. Ήμουν πολύ ευτυχισμένος κοντά σε οικογένια και φίλους και δεν είχα καμία ιδιαίτερα σοβαρή πρόταση να μου κάνει να αλλάξω τα μυαλά. Ήμουν χαρούμενος κι ευτυχισμένος εδώ”.

Ποιος από τους νέους παίκτες σας αρέσει; “Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Είμαστε περήφανοι που είναι Έλληνας, είναι πολύ καλός παίκτης και είναι ένα παιδί παράδειγμα για όλον τον κόσμο. Επίσης μου αρέσει πάρα πολύ ο Λούκα Ντόντσιτς”.

Ντρέπεστε μπροστά στις κάμερες; “Όταν έπαιζα και επειδή τα παιχνίδια τα δείχνει η τηλεόραση όχι δεν το σκεφτόμουν. Τώρα που κάνουμε αυτό εδώ, είμαι λίγο ντροπαλός που κάνουμε συνέντευξη. Εδώ είμαι πιο αγχωμένος. Αφού είστε εσείς καλά όμως με κάνετε κι εμένα να νιώθω καλά”.

Αν αλλάζατε κάτι στο παρελθόν τι θα ήταν αυτό; “Θα ήθελα να αλλάξω ένα παιχνίδι. Να ήταν διαφορετική η έκβαση. Θα ήθελα να ξαναπαίξω τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2006 με την Ισπανία. Να αλλάξω έστω τη νοοτροπία μας και το πως μπήκαμε τότε στο παιχνίδι, Μπορούσαμε να προσπαθήσουμε παραπάνω. Μακάρι να μπορούσα να το αλλάξω”.

Τα παιδιά σας  τα βλέπατε πολύ όταν παίζατε; ¨΄Οχι πολύ… Και ήταν και μικρά… Όταν γεννήθηκε η κόρη μου το 2013 κάποιες φορές έπρεπε να πηγαίνουμε και σε ξενοδοχείο και έφευγα μια ώρα, πήγαινα να τη δω, να της δώσω ένα φιλάκι και να μπω μετά στο ξενοδοχείο”.

Δεν σας λείπει το μπάσκετ; “Στην αρχή μόλις σταμάτησα τον πρώτο καιρό μου έλειπε, αλλά μετά το ξεπέρασα. Έκατσα πολύ καιρό με τα παιδά μου που κου έλειπαν, γιατί έλειπα και μέρες ακόμη λόγω ταξιδιών. Και σιγά σιγά έβαλα κι άλλα πράγματα που με έκαναν ευτυχισμένο”.

Τι θα λέγατε σε ένα παιδί που θέλει να ασχοληθεί με το μπάσκετ; “Θα του έλεγα ότι αρχικά το μπάσκετ, αφού το αγαπάει, ας το προσπαθήσει. Θα του έλεγα όμως να μην παραμελήσει το σχολείο”.

Αν δεν παίζατε μπάσκετ τι θα θέλατε να κάνετε; “Το σκέφτομαι κι εγώ κάποιες φορές όταν κάθομαι. Θα ήθελα πολύ να σπουδάσω. Δεν ήμουν από τους καλούς μαθητές θα ήθελα να περάσω στο Πανεπιστήμιο. Δεν ξέρω τι θα σπούδαζα. Θα ήθελα να είχα σπουδάσει όμως”.

Αν είχατε τρεις ευχές ποιες θα ήταν αυτές; “Δεν θα ήθελα τρεις. Μία θέλω: Να έχω υγεία και εγώ και όλος ο κόσμος”.