Το χθεσινό αποτέλεσμα είναι αποκαρδιωτικό. Πιθανότατα όχι για όσους από εμάς περιμέναμε την φετινή πορεία του τριφυλλιού, αλλά από μια σημαντική μερίδα του κόσμου που έτρεφε κρυφές ελπίδες μήπως η φανέλα και η ιστορία παίξουν ρόλο και η ομάδα μπορέσει να διεκδικήσει κάτι περισσότερο από μια τιμητική συμμετοχή στην Euroleague. Το κακό είναι πως η χρονιά κινδυνεύει να πάει εντελώς στράφι. Χωρίς πλάνο και σχέδιο δεν γίνεται προκοπή. Το μεγαλύτερο λάθος στην νέα εποχή είναι ακριβώς αυτό. Αλβέρτης και Διαμαντίδης, παιδιά που έχουν προσφέρει τα μέγιστα στο Σύλλογο και σίγουρα γνωρίζουν το άθλημα πολύ καλύτερα από όλους μας, μοιάζουν να πορεύονται σε αχαρτογράφητα νερά.

Έδωσαν τα κλειδιά σε έναν νέο και για αρκετούς φέρελπι προπονητή, τον Γιώργο Βόβορα, ο οποίος όμως φαίνεται να μην μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Οι επιλογές παικτών έχουν γίνει χωρίς ουσιαστικά κριτήρια για το τι ακριβώς θέλει να χτίσει ο Παναθηναϊκός. Οι ξένοι δεν έχουν την απαιτούμενη εμπειρία από αυτό το επίπεδο με το κακό να γίνεται μεγαλύτερο από την στιγμή που σε αρκετούς από αυτούς λείπει και το ταλέντο Οι Έλληνες, που μπορούν να γίνουν πρωταγωνιστές από την στιγμή που δεν παίρνουν βοήθειες, χάνονται και μοιραία το σύνολο καταρρέει.

Για το αγωνιστικό κομμάτι στο Αστρομπάλ δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα να πει κανείς. Άμυνα υπό το μηδέν, κίνηση ελάχιστη στην επίθεση και διαχείριση από τον κόουτς που σε κάνει να απορείς. Στο προηγούμενο ματς, στην νίκη με τους Βαυαρούς δηλαδή, ο Έλληνας κόουτς ξεκίνησε με τον Καλαϊτζάκη πάνω στον Μπάλντουιν, τρικ που έβαλε τους πράσινους σε θέση οδηγού από την αρχή και έβγαλε τον κινητήριο νου των Γερμανών εκτός ρυθμού.

Χθες ο μικρός εξαφανίστηκε. Στη Λυών έβαλε σε θέση πέντε στο πρώτο δεκάλεπτο τον Μήτογλου απέναντι στο Φαλ και ξέχασε τον Παπαγιάννη, ο οποίος είναι ο καλύτερος παίκτης του στις προηγούμενες αγωνιστικές. Ο Νέντοβιτς άρχισε πάλι τα τρελά του με την ανοχή του Βόβορα και η “έμπνευση” του να μεγαλώσει το ροτέισον και να εμφανίσει ξαφνικά για μεγάλο χρονικό διάστημα τους Μποχωρίδη, Όγκαστ και Κασελάκη μάλλον εκμηδένισε και τις λιγοστές ελπίδες που είχαν απομείνει στο τριφύλλι να μαζέψει μια κατάσταση που φαινόταν, μετά το πρώτο σχετικά καλό δεκάλεπτο, μη αναστρέψιμη.

Ο Έλληνας τεχνικός πρέπει να καταλάβει ότι το υλικό του είναι το λιγότερο δύο ταχυτήτων. Στην πρώτη ανήκουν οι Έλληνες παίκτες, πλην Μποχωρίδη, Κασελάκη και Όγκαστ, οι οποίοι είναι στην καλύτερη περίπτωση ρολίστες λίγων λεπτών και τίποτα παραπάνω, ο σοβαρός και πειθαρχημένος Νέντοβιτς και άντε και ο Γουάιτ με τον Σαντ- Ρος. Στην δεύτερη όλοι οι υπόλοιποι και ο Μακ μέχρι νεωτέρας, δηλαδή μέχρι να του βρει ο προπονητής τον πραγματικό του ρόλο.

Όσο πειραματίζεται τόσο ο Παναθηναϊκός θα υφίσταται διασυρμούς σαν τον χθεσινό. Υπομονή μέχρι την Πέμπτη, εκεί που το εμπόδιο είναι και ποιοτικότερο και πολύ μεγαλύτερο…