Το κλάμα του on air και η αφιέρωση στην εκλιπούσα μητέρα του, υπήρξαν λυτρωτικά μετά απ’ όσα έχει περάσει ο 20χρονος ποδοσφαιριστής.

«Έχω πει στον εαυτό μου πως κάθε γκολ που θα βάζω θα το αφιερώνω σε ένα άτομο και αυτό είναι ψηλά…Είναι και μια δικαίωση για τον εαυτό μου, συγγνώμη».

Μ’ αυτά τα λόγια ο Δημήτρης Εμμανουηλίδης συνόδεψε το γκολ που σφράγισε τη νίκη του Παναθηναϊκού απέναντι στη Λάρισα, στο ματς της Κυριακής  για την 16^η αγωνιστική του ελληνικού πρωταθλήματος.

Ο ποδοσφαιριστής που συγκλόνισε όλη την Ελλάδα με τον πανηγυρισμό του μετά το γκολ που σημείωσε στο φινάλε, έδωσε την πιο δυνατή εικόνα αμέσως μετά το τέλος της αναμέτρησης. Το κλάμα του on air στην κάμερα της “NOVA” και η υπέροχη αφιέρωση στην εκλιπούσα μητέρα του που έφυγε πριν από τέσσερα χρόνια, υπήρξαν λυτρωτικά μετά απ’ όσα έχει περάσει ο 20χρονος επιθετικός.

Γιατί η ποδοσφαιρική του ιστορία είναι ιδιαίτερη και περιλαμβάνει ουκ ολίγες απορρίψεις, που όμως οδήγησαν τελικά στην καταξίωση του ταλέντου των «πρασίνων».

Γεννημένος στην Αθήνα στις 24 Οκτωβρίου του 2000, ο Δημήτρης είναι το τρίτο παιδί της εξαμελούς οικογένειας. Οι επαγγελματικές υποχρεώσεις του πατέρα του, όμως, οδήγησαν την οικογένεια αρχικά στην Αλίαρτο της Βοιωτίας, που αποτέλεσε και την πρώτη του ποδοσφαιρική στέγη στα πέντε του χρόνια. Εκεί έμεινε παίζοντας κάτω από τις οδηγίες του Βαγγέλη Τσανούλα που του έδωσε και τα πρώτα του εφόδια.

Μετά από λίγα χρόνια, πάλι λόγω της μετακόμισης της οικογένειάς του, ο Δημήτρης άλλαξε ομάδα και έπαιξε με τη φανέλα του Ιολάου Θήβας. Αρχικά, εκεί αγωνίστηκε στο παιδικό τμήμα, όμως σύντομα ο μικρός στάλθηκε στη Μικτή Βοιωτίας, χάρη στις πολύ καλές επιδόσεις που σημείωνε.

Το 2011 πέρασε από την πρώτη του διαδικασία δοκιμής σε μεγάλη ομάδα. Ο Παναθηναϊκός τον κάλεσε για να δοκιμαστεί, όμως εκείνος δεν μπόρεσε να δείξει το ταλέντο που διέθετε, με αποτέλεσμα να «κοπεί». Αυτό ήταν κάτι βέβαια που δεν τον αποθάρρυνε. Απεναντίας, ο 11χρονος συνέχισε να αγωνίζεται, να ψηλώνει και να εξελίσσεται.

Έτσι, στα 13 του και με την προτροπή του πατέρα του, πήγε στον Ιωνικό Αστέρα Θήβας, παίζοντας στο Β’ Τοπικό και έβρισκε το δρόμο προς τα δίχτυα, παρόλο που έπαιζε μαζί με άνδρες. Τον επόμενο χρόνο, τον ζήτησε το Ακραίφνιο, μέλος του Α’ Τοπικού, όπου χρειάστηκε χρόνο και δουλειά για να ανταποκριθεί στις δυσκολίες.

Στη συνέχεια κλήθηκε στον Ολυμπιακό. Εκεί δοκιμάστηκε σε μια θέση που δεν γνώριζε, ως δεξί μπακ, με αποτέλεσμα να «κοπεί» και από τους ερυθρόλευκους. Η ΑΕΚ ήταν η επόμενη μεγάλη ομάδα από την οποία κλήθηκε για να δοκιμαστεί, αλλά και πάλι χωρίς επιτυχία.

Το 2015, ο ΠΑΟΚ τον απέρριψε πέντε φορές και στη συνέχεια, όταν ο προπονητής που είχε στο Ακραίφνιο μετακινήθηκε στον Επαμεινώνδα Λεύκτρων, ζήτησε από τον Δημήτρη να τον ακολουθήσει. Στα τουρνουά που συμμετείχε ξεχώριζε, όντας ένας εκ των κορυφαίων σκόρερ και δεν άργησε να έρθει η πρόσκληση από τον Αστέρα Τρίπολης. Η παραμονή του εκεί, ωστόσο, έμελλε να ήταν σύντομη, καθώς ο σύλλογος δεν μπορούσε να του παρέχει στέγη και συνεπώς ήταν αδύνατο να τον κρατήσει.

Η αισθητή παρουσία του στα Λεύκρα μεταξύ ανδρών στη συνέχεια, αποδείχθηκε μοιραία για τον 15χρονο εξτρέμ που κλήθηκε ξανά στον Παναθηναϊκό. Το «τριφύλλι» ένταξε το νεαρό στα τμήματα υποδομής και το 2016. Ο Ολυμπιακός αποπειράθηκε να «κλέψει» τον παίκτη, ο πατέρας του εξήγησε όμως πως δεν μπορούσε να αθετήσει το λόγο που είχε ήδη δώσει στους ανθρώπους του Παναθηναϊκού.

Ο Εμμανουηλίδης, το καλοκαίρι του 2016, έπαιξε για την Κ17 των «πρασίνων», δείχνοντας με τις εξαιρετικές του εμφανίσεις στους ιθύνοντες πως είχαν κάνει τη σωστή επιλογή. Στο ντεμπούτο με τη φανέλα της ομάδας του κόντρα στον Ατρόμητο πραγματοποίησε χατ-τρικ, ενώ και απέναντι στους Πειραιώτες, στο «ντέρμπι αιωνίων», παραβίασε την εστία των αντιπάλων δυο φορές. Στο τέλος της σεζόν, ο 16χρονος ήταν ο πρώτος σκόρερ της κατηγορίας U17, μετρώντας 16 γκολ.

Η κλήση του να παίξει με το εθνόσημο ήταν πέρα για πέρα αναμενόμενη κι έτσι ο νεαρός παίκτης, βάζοντας τα δυνατά του, αγωνίστηκε σε αγώνα των προκριματικών του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος με την ομάδα των Παίδων.

Το τραγικό γεγονός που ακολούθησε στη ζωή του νεαρού ποδοσφαιριστή θα φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή του, «κλείνοντάς» τον περισσότερο στον εαυτό του. Η μητέρα του Δημήτρη, έφυγε από τη ζωή σε νεαρή ηλικία, νικημένη από τον καρκίνο στις 17 Ιανουαρίου του 2017, ημερομηνία που έδωσε και τον αριθμό στη φανέλα του Δημήτρη.

Από την πρώτη στιγμή, άπαντες στην οικογένεια του Παναθηναϊκού στάθηκαν δίπλα στον τότε 17χρονο, ενώ και η ψυχολόγος των «πρασίνων», Μαρία Ψυχουντάκη, ήταν εκείνη που τον βοήθησε πολύ για να βγει πιο δυνατός και να συνεχίσει.

Τέσσερις μήνες μετά το τραγικό γεγονός, ο ίδιος ζήτησε να αγωνιστεί με την ομάδα στο πρωτάθλημα. Κι ο Δημήτρης έπαιξε, σκόραρε απέναντι στους Περιστεριώτες και πανηγύρισε δείχνοντας τον ουρανό.

Ως επαγγελματίας παίκτης έπαιξε με τον Παναθηναϊκό, ενώ πέρσι αγωνιζόταν με τη φανέλα του Πανιωνίου, στον οποίο είχε ενταχθεί με δανεισμό. Φέτος, έγινε ξανά «πράσινος», με στόχο να του δώσει ευκαιρίες ο Παναθηναϊκός. Ο νεαρός φορ θέλει να παίζει πιο συχνά στην ομάδα, γι΄αυτό και ο ίδιος φαίνεται να δουλεύει έξτρα καθημερινά. Ακόμα και χθες που η ομάδα είχε ρεπό, ο Εμμανουηλίδης πήγε στο Κορωπί και έκανε επιπλέον προπόνηση, καθώς ξέρει, πως αν δεν δουλέψει παραπάνω, δεν θα ζήσει το όνειρό του.

Ένας ποδοσφαιριστής που θα άξιζε κάτι καλύτερο από αυτό που ζει. Ωστόσο, είναι ένας άνθρωπος με αληθινό πείσμα και κυρίως, αληθινά συναισθήματα.

Ένας ποδοσφαιριστής που μπήκε για 7 λεπτά στο ματς, έβαλε το γκολ και έδωσε ένα ισχυρό μήνυμα, πως στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν χρώματα, παρά μόνο ταλέντο και ψυχή.