Το μόνο θετικό από το σημερινό παιχνίδι του Παναθηναϊκού στα Γιάννενα, κόντρα στον τοπικό ΠΑΣ, είναι ότι ήταν το τελευταίο μεταξύ των δύο ομάδων για φέτος. Τρεις ήττες σε τέσσερα ματς και μάλιστα συνεχόμενες, πάει πολύ. Ο Παναθηναϊκός κατάφερε μέσα σε λίγες εβδομάδες να ηττηθεί από την ομάδα του Αργύρη Γιαννίκη, σε τρία διαφορετικά γήπεδα, μένοντας έξω από τη συνέχεια του Κυπέλλου και χάνοντας σημαντικό έδαφος για τη μάχη των play-off και του ευρωπαϊκού εισιτηρίου.
Δεν έχει να πει κανείς κάτι για το παιχνίδι ή να σταθεί στο τι μπορεί να έφταιξε και οι πράσινοι έχασαν ξανά, αφού ότι έγινε σήμερα στους Ζωσιμάδες αποτελεί συνέχεια των προηγουμένων. Η διαφορά είναι ότι αρχικά λίγο η ρέντα, λίγο η αποτελεσματικότητα και λίγο η αυτοπεποίθηση είχαν βοηθήσει το τριφύλλι να γράψει ένα καλό σερί επιτυχιών στο πρωτάθλημα. Μετά το ντέρμπι όμως με τον αιώνιο αντίπαλο και τη νίκη που ήρθε σε αυτό, μοιάζει σαν να άδειασε η δεξαμενή και πλέον ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση.
Το αγωνιστικό πρόσωπο των παικτών του Μπόλονι δεν βελτιώνεται και τα επικείμενα play-off αυτήν την στιγμή τουλάχιστον, φαντάζουν βουνό. Ένα σύνολο που αδυνατεί να επιτεθεί ορθολογικά, που κάνει πολλά και σημαντικά λάθη σε καίριους τομείς του παιχνιδιού, που πουλάει μπάλες κοντά στη μεγάλη του περιοχή, χωρίς ψυχολογία και ενέργεια, είναι δύσκολο να βρει εκείνα τα ψυχικά αποθέματα για να γυρίσει το σκηνικό υπέρ του.
Ο Λάζλο Μπόλονι, όπως και οι περισσότεροι από τους παίκτες του, είναι σίγουρο ότι θα κριθούν από το τελικό αποτέλεσμα, το οποίο εάν είναι αρνητικό, δηλαδή η απώλεια της Ευρώπης, είναι ικανό να τους οδηγήσει στην έξοδο. Προσωπικά, έχω βαρεθεί τους πράσινους σχεδιασμούς της περιόδου Αλαφούζου, που έχουν μετατρέψει την ομάδα σε ανεμόμυλο. Δεν θεωρώ ότι είναι το καλύτερο να βαρέσει διάλυση το ρόστερ το καλοκαίρι και να πάει ο Παναθηναϊκός σε νέες και πολλές μεταγραφές αμφιβόλου ποιότητας. Για τη θέση του προπονητή τα δεδομένα είναι λίγο διαφορετικά. Ο Μπόλονι έχει συγκεκριμένο στυλ και σκεπτικό, το οποίο δεν πιστεύω ότι ταιριάζει σε μία ομάδα σαν το τριφύλλι, οπότε καλύτερα είναι να αναζητηθεί ένας τεχνικός που να μπορεί και κυρίως να θέλει να συνδέσει το όνομά του με τον Σύλλογο για κάποια χρόνια. Ένας προπονητής φιλόδοξος, αλλά με παραστάσεις, δηλαδή όχι Πογιάτος, γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας και ικανός να αξιοποιήσει το υπάρχον ρόστερ, το οποίο μόνο κακό δεν είναι και με λίγες προσθήκες, μπορεί να γίνει ανταγωνιστικό.