Το γνωστό τραγούδι που ερμήνευσε ο τεράστιος Γρηγόρης Μπιθικώτσης, αντικατοπτρίζει απόλυτα την παρουσία των δύο δικεφάλων στην Ευρώπη φέτος. Μπορεί η συνέχεια των στίχων να μην τους ταιριάζει, αφού ναι μεν δεν έχουν φτερά, αγάπη όμως έχουν από τον κόσμο τους και χαρές δίνουν και παίρνουν εντός των συνόρων, όμως είναι ομάδες που δεν κατάφεραν να δείξουν καμία πρόοδο στην ευρωπαϊκή τους προοπτική στους ομίλους του Europa League. Η ΑΕΚ έκλεισε τις εντός έδρας αναμετρήσεις της για τον όμιλό της με δύο συντριβές. Την πρώτη την περασμένη αγωνιστική από την ουκρανική Ζόρια και τη δεύτερη χθες στο ΟΑΚΑ από την Μπράγκα. Το 0-3 της προηγούμενης αγωνιστικής έβαλε ταφόπλακα στα όνειρα της πρόκρισης και το χθεσινό 2-4 απέδειξε ότι η ΑΕΚ δεν μπορούσε ποτέ να έχει ουσιαστικές ελπίδες πρόκρισης απέναντι όχι σε ένα μεγαθήριο του Πορτογαλικού πρωταθλήματος, αλλά στην τέταρτη τη τάξει ομάδα αυτού.
Για τον ΠΑΟΚ τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Ο λόγος είναι ότι στον όμιλο του είχε μία ομάδα, την Ομόνοια, από την οποία ουσιαστικά και αποκλείεται, αφού κατάφερε, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να πάρει μόλις ένα βαθμό σε δύο παιχνίδια. Η χθεσινή ήττα από τους Κύπριους τον αφήνει οριστικά εκτός συνέχειας της διοργάνωσης με μόλις 5 βαθμούς και με ένα παιχνίδι να απομένει, αυτό με την Γρανάδα, στην Τούμπα. Καλή η αντιπαλότητα εντός των τειχών, ακόμα καλύτερη η ειρωνεία για τις αποτυχίες των άλλων σε ευρωπαϊκά παιχνίδια, όμως η πραγματικότητα είναι σκληρή για τον Δικέφαλο του Βορρά. Σε μία εποχή που και χρήματα διαθέτει και τίτλους παίρνει εντός των συνόρων, δεν μπορεί να μετουσιώσει αυτές του τις επιτυχίες και προοπτικές σε βελτίωση της εικόνας του και της βαθμολογίας του, σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το να μιλάς υποτιμητικά για τα ανεπιτυχή αποτελέσματα του βασικού σου ανταγωνιστή στην Ελλάδα σε αγώνες Champions League μπορεί να φτιάχνει ένα ωραίο παραμύθι για εσωτερική κατανάλωση, αλλά αυτό δεν έχει δράκο. Οι δικές σου αποτυχίες είναι τόσο ισχυρές που κανονικά θα έπρεπε να σε κάνουν να σωπαίνεις.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο κατρακυλάει διαρκώς στην ευρωπαϊκή βαθμολογία εδώ και καιρό Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Από το χρόνου ουσιαστικά γίνεται πραγματικότητα ο ευρωπαϊκός μας υποβιβασμός. Χάνουμε ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο, στέλνουμε μία ομάδα μόνο στο Champions League, καμία στο Europa League και τρεις στο νεοσύστατο τρίτο ευρωπαϊκό κύπελλο. Με το ρυθμό που πάμε πολύ σύντομα το μόνο σεντόνι που θα κουνάμε θα είναι αυτό του ύπνου. Καλό θα ήταν κάποια στιγμή όλοι όσοι κρατούν τις τύχες των ελληνικών ομάδων στα χέρια τους, να κάτσουν γύρω από ένα τραπέζι και να δουν τι πραγματικά θέλουν, γιατί το προϊόν απαξιώνεται και οδεύει ολοταχώς για τα βράχια. Το νέο ευρωπαϊκό κύπελλο μπορεί να μην ακούγεται ελκυστικό, αποτελεί όμως μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να βοηθήσει στην αναγέννηση του ελληνικού ποδοσφαίρου. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να πάψουμε να στρουθοκαμηλίζουμε και να δούμε όλοι την καμπούρα μας.
Ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ να καταλάβουν ότι βρίσκονται ένα επίπεδο κάτω από τον Ολυμπιακό, να παραδειγματιστούν από την τεχνογνωσία του και να αναρωτηθούν πως μπορούν να αλλάξουν την ευρωπαϊκή τους μοίρα, ο Ολυμπιακός να αντιληφθεί ότι ναι μεν είναι ένα βήμα μπροστά από όλους τους άλλους, αλλά ότι δεν παρουσιάζει την παραμικρή ευρωπαϊκή πρόοδο σε αποτελέσματα εδώ και χρόνια, εκτός αν θεωρεί ότι κάνοντας μία νίκη στον όμιλο συνιστά επιτυχία. Για την ομάδα μου, τον Παναθηναϊκό, όταν με το καλό επιστρέψει στις ευρωπαϊκές βραδιές, να αντιληφθεί ότι έχει ένα πραγματικό βουνό να ανέβει, αφού οι καταστροφικές συνέπειες της διοίκησης Αλαφούζου, τον έχουν οδηγήσει βαθμολογικά να θυμίζει ομάδα από το Γιβραλτάρ ή την Ανδόρα. Αυτά και με τις υγείες μας!