Ο Γιώργος Χελάκης γράφει… τετρακόσιες λέξεις για όσους αντιπαθούν τη Λίβερπουλ και κινδυνεύουν να πνιγούν μέσα στη χολή τους…

H συζήτηση είχε φουντώσει πριν προκύψουν τα εφτά στην Κρίσταλ Πάλας. Την παρακολουθούσα και διασκέδαζα. Υπάρχουν πολλοί που δεν συμπαθούν την Λίβερπουλ κι είναι φυσικά δικαίωμα τους. Μας έλεγαν ότι δεν έχει σημασία που παίζει καλό ποδόσφαιρο αφού δεν μπορεί να πάρει τίτλους. Κι είναι αλήθεια ότι για χρόνια εμείς οι οπαδοί της παρηγοριόμασταν με την μπάλα που παίζει η ομάδα που υποστηρίζουμε και κάπως γλύκαινε η πίκρα μας που δεν παίρναμε πρωτάθλημα. Ωσπου ήρθε η ώρα (του Κλοπ) και πήραμε τίτλο.

Ξεκίνησε λοιπόν από πέρσι προς το τέλος της χρονιάς και φτάσαμε μέχρι τώρα η φιλολογία ότι τάχα η Λίβερπουλ δεν παίζει μπάλα κι ας παίρνει αποτελέσματα. Είναι προφανώς πως όσοι τα λένε τα θέλουν όλα δικά τους. Η Λίβερπουλ φαίνεται πως είναι καταδικασμένη να πετύχει την καθολική αναγνώριση μόνο όταν παίζει διαστημική μπάλα και σαρώνει τους τίτλος. Ας είναι. Αν ζητείς από μια ομάδα σε όλο τον κόσμο να τα κάνει όλα τότε δικαιολογημένα αυτή η ομάδα είναι η Λίβερπουλ. Ποια άλλη;

Μέσα στον γενικό λογαριασμό δεν βάζω τον Μουρίνιο. Κι αυτός μετά την ήττα της Τότεναμ το πρώτο που βρήκε να πει ήταν πως η δική του ομάδα ήταν καλύτερη. Ότι τόσα χρόνια έπαιζε το πιο αντιτουριστικό ποδόσφαιρο φαίνεται να το έχει ξεχάσει. Ότι η μισή Λίβερπουλ, αποδεκατισμένη από τους τραυματισμούς, κατάφερε και πάλι να τον νικήσει δεν το εκτίμησε. Κι ενώ γινόταν αυτή η φασαρία και ακούγαμε όλα τα απίθανα περί never-πουλ ήρθε η ξεγυρισμένη «εφτάρα» επί της Κρίσταλ Πάλας κι έκλεισε τα στόματα των απίθανων. Διότι το να μην συμπαθείς μια ομάδα είναι λογικό.

Το να υποστηρίζεις ένθερμα μια άλλη επίσης. Να παρασύρεσαι όμως από το μένος σου και να μην αναγνωρίζεις την πραγματικότητα σε αφαιρεί από τον κατάλογο των σοβαρών συνομιλητών για μπάλα. Διότι όπως και να το κάνουμε η Λίβερπουλ έπαιζε και παίζει καλή μπάλα. Τα τελευταία χρόνια παίζει ακόμα καλύτερη. Τόσο καλή μάλιστα που μπορεί να κάνει ρεκόρ σκοραρίσματος εκτός έδρας στην Αγγλία με τα εφτά σε βάρος της άτυχης Κρίσταλ Πάλλας.

Οσο για τον Κλοπ αυτό στα μάτια των μνησίκακων θα είναι πάντα ο «γερμανός Αλέφαντος» . Τι σημασία έχει αν προπονητές και παίκτες τον ανέδειξαν ψηφίζοντας για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά καλύτερο προπονητή στον κόσμο. Τι να ξέρουν αυτοί μπροστά σε εκείνους που τυφλωμένοι από οπαδικό μίσος καταφέρνουν να πνιγούν μέσα στην χολή τους…