Η Ρεάλ του έδειξε με τον σκληρότερο τρόπο πόσο απέχει πια από το κορυφαίο επίπεδο της Euroleague. Γράφει ο Χρήστος Σούτος.

Το τελικό αποτέλεσμα στην Μαδρίτη μιλάει από μόνο του. Ο Παναθηναϊκός έχασε με μεγάλη διαφορά από μια ανώτερη ομάδα. Από μια ομάδα με πολύ ταλέντο, ξεκάθαρους ρόλους και προσωπικότητες. Τι είχε η ομάδα του Πρίφτη να αντιπαρατάξει; Προβλήματα στη δημιουργία, δυσκολία στον έλεγχο των ριμπάουντ και κυρίως παίκτες που ακόμα δεν ξέρουν καλά καλά που βρίσκονται.

Εφιαλτικό ξεκίνημα

Με την Ρεάλ να μπαίνει αποφασισμένη στο παρκέ και τον Παναθηναϊκό να μην μπορεί να την δει στα μάτια, η πρώτη περίοδος έληξε με τους γηπεδούχους να παίρνουν με το καλημέρα διαφορά. Οι δώδεκα πόντοι παραπάνω έδειξαν από το πρώτο κιόλας δεκάλεπτο πως ο Παναθηναϊκός θα είχε ένα δύσκολο βράδυ. Αμυντικά οι τριάντα πόντοι μοιάζουν με εφιάλτη. Κακή άμυνα, χωρίς βάθος και πολλά λάθη στην επίθεση δεν σε κάνουν ικανό να διεκδικήσεις πράγματα. Ο Έλληνας τεχνικός ότι και αν σκέφτηκε δεν έπαινε. Μοιραία το 30-18 έβαλε τους γηπεδούχους σε ρόλο οδηγού και τους πράσινους σε διαδικασία να κυνηγούν το σκορ.

Δεύτερη και τρίτη περίοδος χρυσώνουν το χάπι

Το δεύτερο και το τρίτο δεκάλεπτο που έληξαν ισόπαλα μπορεί εύκολα να σε ξεγελάσουν. Το 12-12 της δεύτερης και το 20-20 της τρίτης περιόδου δεν αποτελεί παράσημο. Ο λόγος; Πρώτον ότι η Ρεάλ στα δύο αυτά έκανε συντήρηση της διαφοράς. Δεύτερον γιατί όποια προσπάθεια και αν έκαναν οι παίκτες της ελληνικής ομάδας δεν έφερε πίεση στους γηπεδούχους. Τρίτον και κυριότερο η αναμέτρηση σου έδινε την εικόνα πως όποτε ήθελε η ισπανική ομάδα μπορούσε να τελειώσει την δουλειά. Έτσι και έκανε στο τελευταίο δεκάλεπτο.

Τελείωσε όπως ξεκίνησε

Η τέταρτη περίοδος ήταν μια επανάληψη της πρώτης. Αντί ο Παναθηναϊκός να μπει με δύναμη και πάθος, να απειλήσει, υποτάχτηκε στην ανωτερότητα της Ρεάλ και έφυγε από το γήπεδο με συνολική διαφορά εναντίον του 23 πόντων. Δυστυχώς ο φετινός Παναθηναϊκός είναι μία λίγο καλύτερη εκδοχή του περσινού κάκιστου εαυτού του. Δεν είναι η ήττα από τη Ρεάλ, ούτε καν το 1-3 ρεκόρ που γράφει μέχρι τώρα. Είναι ότι σαν σύνολο δεν υπακούει σε μπασκετικές αρχές, δεν έχει ξεκάθαρους ρόλους, του λείπουν οι προσωπικότητες και η σεζόν θα είναι πάλι δύσκολη και το λιγότερο μέτρια.

Η πιο ωραία εικόνα ήρθε από τις κερκίδες

Το πιο όμορφο στιγμιότυπο δεν ήρθε από το παρκέ, αλλά από τις κερκίδες. Εκεί όπου δύο φίλοι με κασκόλ των αιωνίων καθόντουσαν και έβλεπαν παρέα το ματς. Πόσο αλήθεια έχει λείψει ο αθλητικός πολιτισμός στη δική μας χώρα; Μη βιαστείτε να πείτε ότι “έλα μωρέ στην Ισπανία ήτανε”, γιατί με την ίδια ευκολία θα μπορούσε σε ματς clasico να κάθονται δίπλα-δίπλα Μαδριλένιοι και Καταλανοί. Πόσο εύκολο είναι να κάτσει στο ΣΕΦ κάποιος με πράσινο κασκόλ ή στο ΟΑΚΑ με κόκκινο; Εδώ σε ματς της Εθνικής ποδοσφαίρου και έπεσαν ψιλές.

Συνεχίζει να προβληματίζει και το μέλλον να είναι αβέβαιο

Ο Παναθηναϊκός πρόσθεσε τον Φέρελ, αλλά πραγματικά δεν ξέρω πως αυτή η προσθήκη θα αλλάξει την κατάσταση. Το πρόβλημα στη δημιουργία είναι τεράστιο και δεν φαίνεται ένας παίκτης ικανός να το λύσει. Πρέπει να υπάρχει υπομονή από τον κόσμο μέχρι να χτιστούν εκείνες οι συνεργασίες που θα αλλάξουν την εικόνα του Παναθηναϊκού και κυρίως μέχρι οι παίκτες του, που δεν ξέρουν τη διοργάνωση, να τη μάθουν. Ο Παναθηναϊκός έχει ένα στόχο κατά βάση τη φετινή χρονιά και αυτός είναι αρκετά δύσκολος. Να κρατήσει τα σκήπτρα στην Ελλάδα, κόντρα σε έναν καλύτερο και ανώτερο αντίπαλο, τον Ολυμπιακό.