Η ώρα του εμβολιασμού των παιδιών έφτασε και μαζί της οι πιο μεγάλες ανησυχίες για τυχόν επιπτώσεις στην υγεία τους. Γράφει η Λένα Καραλή

Υπάρχουν πολλοί, οι οποίοι έσπευσαν να εμβολιαστούν, προκειμένου να ανακτήσουν τη ζωή τους/μας. Σκοπός είναι να χτιστεί τείχος ανοσίας, κάτι που πάντως δεν φαίνεται να πετυχαίνουμε.

Υπάρχουν κι άλλοι, που για δικούς τους λόγους, τους οποίους δεν θα κρίνουμε, επιλέγουν να μην εμβολιαστούν. Κάποιοι για ιατρικούς λόγους, κάποιοι από… άποψη.

Μέχρι εδώ καλά. Πλέον στο παιχνίδι μπαίνουν και τα παιδιά. Έχει ανοίξει (καιρό τώρα) η πλατφόρμα εμβολιασμού για ανήλικους, σύντομα (λέει το ρεπορτάζ) θα ανοίξει και για τις ηλικίες 5-12. Και τώρα τι κάνουμε;

Είμαστε υποχρεωμένοι να πάρουμε μια απόφαση, δίχως στατιστικά στοιχεία στα χέρια μας, αλλά κυρίως δίχως το επιστημονικό υπόβαθρο, την αναγκαία γνώση. Γνώμη δίχως γνώση, είναι ό,τι χειρότερο.

Μπορούμε να επιχειρηματολογούμε ώρες, υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης. Έχουμε κι εμείς, αλλά επιλέγουμε να κάνουμε το σωστό. Ποιο είναι αυτό; Ρωτήστε τον παιδίατρό σας. Αυτός/ή ξέρει. Αυτόν/ή εμπιστεύεστε. Αρκεί να μιλήσει ο παιδίατρος κι όχι εσείς. Τι θέλουμε να πούμε;

Είναι στην ανθρώπινη φύση να ζητάμε από τον επιστήμονα την επιβεβαίωση της άποψής μας. Να καθοδηγούμε τη συζήτηση, ή ακόμα και να κρατάμε όσα ταιριάζουν στο δικό μας αφήγημα. Συγνώμη, αλλά για θέματα ιατρικής φύσης, ΜΟΝΟ οι γιατροί μπορούν να μιλήσουν.

Ούτε πολιτικοί, ούτε άνθρωποι της εκκλησίας, ούτε κοσμικοί, ούτε αγαπημένοι καλλιτέχνες ή αθλητές. Έχουν λόγο ΜΟΝΟ οι επιστήμονες. Αυτούς πρέπει να ακούμε.

Ρωτήστε τον παιδίατρο σας

Άρα, η πρότασή μας είναι: Ρωτήστε τον παιδίατρο «να κάνει το παιδί μου το εμβόλιο;» και αφήστε τον να σας απαντήσει, δίχως να κάνετε την παραμικρή παρέμβαση. Και κάντε αυτό που θα σας πει, ακόμα κι αν δεν ήταν αυτό που είχατε στο μυαλό σας.

Γιατί έχουμε/ετε ευθύνη απέναντι στα παιδιά και δεν μπορούμε να πάρουμε αποφάσεις, οι οποίες ενδεχομένως θα παίξουν καθοριστικό ρόλο για το μέλλον τους.

Αποφεύγουμε εσκεμμένως να καταθέσουμε άποψη, ακόμα και να παραβάλουμε στοιχεία. Δεν έχει σημασία ούτε η δική μας άποψη. Ας αφήσουμε τους ειδικούς να μας καθοδηγήσουν. Γι’ αυτό σπούδασαν, γι’ αυτό υπάρχουν. Στην προσπάθειά μας να καλύψουμε όλες τις ανάγκες, να γράψουμε κάτι ακόμα…

Αν είσαστε από εκείνους που δεν έχουν «τυφλή εμπιστοσύνη» στον παιδίατρο, ρωτήστε δεύτερη και τρίτη άποψη. Μέχρι εκεί. Μην το κάνετε… δημοψήφισμα, γιατί στο τέλος θα μπερδευτείτε. Μια άποψη, άντε δεύτερη, καθ’ υπερβολή τρίτη και κάντε αυτό που πρέπει.