Δεν της αρκούν πλέον της ΑΕΚ αυτές οι περιβόητες επαγγελματικές νίκες. Θέλει και πειστικές νίκες. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Τα παίρνω με την σειρά. Η ΑΕΚ είναι μια ομάδα αδούλευτη τακτικά αλλά και σωματικά, με διάφορες αγωνιστικές ανορθογραφίες, με αυτοπεποίθηση υπό το μηδέν και με φόβο ακόμα και στον ίσκιο της. Προφανώς αυτή η ομάδα, ούτε με μαγικό ραβδί, μπορεί να γίνει από την μια μέρα στην άλλη, η ΑΕΚ που θα βγάζει αυτοματισμούς, που θα τρεχει ακατάπαυστα και που θα πιστεύει πως μπορεί να πετύχει τα πάντα. Πολλώ δε μάλλον, όταν ούτε ο Χιμένεθ, ούτε ο γυμναστής του, έχουν αυτό το μαγικό ραβδί. Έχει μπόλικη δουλειά να κάνει ο Ισπανός προπονητής στο τακτικό – ψυχολογικό κομμάτι και έχει επίσης μπόλικη δουλειά να κάνει ο Μπασκόν στο κομμάτι της φυσικής κατάστασης, προκειμένου να βγαίνουν μυϊκά προβλήματα, μόλις ανεβάσουν οι παίκτες λίγο την ένταση, όπως έγινε με Παναιτωλικό.

Επομένως για μια ομάδα σ’ αυτή την κατάσταση, έχει την σημασία του να παίρνει μια νίκη, έστω και μ’ ένα γκολ, χωρίς να δέχεται τέρμα για πρώτη φορά μετά από τρεις ολόκληρους μήνες. Πολλαπλή σημασία. Από την άλλη μεριά, αυτό εννοείται πως δεν μπορεί να χαρακτηριστεί και αντίδραση. Αντίδραση για την ΑΕΚ, απέναντι σε αντίπαλο όπως ο Παναιτωλικός, σημαίνει ισοπεδώνω τον αντίπαλο και όχι απλώς κερδίζω κρατώντας το μηδέν στα μετόπισθεν. Δεν της αρκούν πλέον της ΑΕΚ αυτές οι περιβόητες επαγγελματικές νίκες. Θέλει και πειστικές νίκες. Ειδικά από την στιγμή που, για να μην ξεχνιόμαστε, πλέον (φαίνεται να) έχει βγει από την κούρσα του πρωταθλήματος.

Εκτός από το αποτέλεσμα στο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό, είχαν και σημασία οι επιλογές που θα έκανε ο Χιμένεθ. Θα έδειχναν, εκτός των άλλων και αν ο Ισπανός έλαβε σωστά το μήνυμα που έστειλε η εικόνα της ΑΕΚ στο ντέρμπι και κυρίως αν έχει μπει στην διαδικασία να εξορθολογήσει αγωνιστικά την ομάδα. Και εκείνο που φάνηκε ήταν, πως έγινε στο ματς με τον Παναιτωλικό ένα βήμα, έστω και μικρό, προς την κατεύθυνση του εξορθολογισμού. Δεν είδαμε στο αριστερό άκρο της άμυνας ούτε τον Λόπες, ούτε τον Ινσούα, παρόλο που και οι δυο ήταν διαθέσιμοι. Ο Χιμένεθ ξεκίνησε με τον Μιτάι. Με το παιδί δηλαδή, που είναι 17 χρονών, που η ΑΕΚ πρέπει να επενδύσει πάνω του και που πρέπει να το στηρίξει στην πράξη και όχι στην θεωρία. Και ο Χιμένεθ δικαιώθηκε γι αυτή την επιλογή, όχι μόνο με το καλό παιχνίδι που έκανε ο Μιτάι, αλλά και μ’ όσα πρόλαβε να κάνει ο Ινσούα στο διάστημα που αγωνίστηκε.

Επίσης ο Χιμένεθ ξεκίνησε βασικό τον Γαλανόπουλο. Ο Κρίστιτσιτς ήταν έτσι κι αλλιώς τιμωρημένος, αλλά ακόμα και διαθέσιμος να ήταν, πάλι η επιλογή του Ισπανού, θα ήταν ο «Γάλα». Δεν θα συγκρίνω όσα έκανε ο Γαλανόπουλος τώρα, σε σχέση μ’ ότι έκανε ο Σέρβος στο Καραϊσκάκη. Δεν θα ήταν δίκαιο. Όμως την ενέργεια που έβγαλε τώρα ο Έλληνας χαφ, δεν την έχει βγάλει ίσως σε κανένα φετινό ο Κρίστιτσιτς. Και η αλήθεια είναι πως από τότε που ο Γαλανόπουλος έχει επιστρέψει από τον τραυματισμό του, δείχνει ίσως για πρώτη φορά από την αρχή της καριέρας του, τόσο έτοιμος να δικαιώσει όλους όσους προ πενταετίας είχαν πιστέψει στο ταλέντο του. Ίσως διότι ωρίμασε από την περιπέτεια του τραυματισμού του, ίσως διότι κατάλαβε πως είχε φτάσει η καριέρα του στο πιο κρίσιμο σημείο. Σε κάθε περίπτωση, προφανώς και είναι απόλυτα ποδοσφαιρικά λογικό, να ποντάρει η ΑΕΚ σ’ ένα δικό της παιδί στα 23 του, που μόλις πριν έξι μήνες του ανανέωσε το συμβόλαιο, παρά να περιμένει ποτέ θα βρει την φόρμα του και τον καλό του εαυτό ο Κρίστιτσιτς.

Όπως και απόλυτα ποδοσφαιρικά λογικό, είναι να ξεκινάει ο Τάνκοβιτς στο αριστερό άκρο της επίθεσης. Δεν έκανε με τον Παναιτωλικό το τέλειο παιχνίδι, ούτε είχε τις τρομερές ενέργειες και συνεργασίες. Αλλά η ποιότητα του φαίνεται, όπως και η ανάγκη να βρει αγωνιστικό ρυθμό. Όχι μόνο ο ίδιος, αλλά μια συνολικά σταθερή σύνθεση στην επιθετική γραμμή, που δεν θα αλλάζει ολόκληρη από παιχνίδι σε παιχνίδι. Φυσικά για να συμβεί αυτό, θα πρέπει η ΑΕΚ επιτέλους να ξεκαθαρίσει και το θέμα με τα συμβόλαια του Λιβάγια και του Ολιβέιρα. Αν ακόμα είναι σε ισχύ οι προτάσεις που έχει κάνει για ανανέωση, θα πρέπει να απαιτήσει τις απαντήσεις τους εδώ και τώρα. Είτε για να τους «τελειώσει», είτε επιτέλους για να τους αξιοποιήσει σωστά. Ειδικά τον Λιβάγια.

Και αφού μιλάμε για αποφάσεις, εκτός από τις ανοιχτές υποθέσεις με τα συμβόλαια, η ΑΕΚ θα πρέπει να δει τι θα κάνει και με τους κεντρικούς αμυντικούς. Ο Χιμένεθ σε δυο συνεχόμενα παιχνίδια του στον πάγκο, έχει τον Χνιντ εκτός αποστολής. Και τον Σβάρνα όταν τον χρησιμοποιεί, τον βάζει δεξιά. Επομένως και πρακτικά είναι αδύνατον να βγάλει η ΑΕΚ έναν ολόκληρο γύρο στο πρωτάθλημα, συν πλέι οφ, συν κύπελλο, μόνο με τους Τσιγκρίνσκι και Νεντελτσεάρου. Λογικό είναι από την μεριά του Χιμένεθ, με βάση όσα έχουν δείξει μέχρι τώρα, να μην θέλει να ποντάρει πάνω σε Χνιντ ή Σβάρνα για το κέντρο της άμυνας. Αλλά δεν θα είναι λογικό, να περιμένει πως θα πορευτεί μόνο με Τσιγκρίνσκι και Νεντελτσεάρου. Επομένως εκτός από δεξί μπακ, σίγουρα θέλει τον Γενάρη και επειγόντως και κεντρικό αμυντικό.

Και κάτι τελευταίο επειδή φυσικά και άνοιξε κουβέντα το πανό της Original μέσα στο νέο γήπεδο, με το οποίο έστελνε μήνυμα προς τον Δημήτρη Μελισσανίδη. Είναι απολύτως λογικό και κυρίως απολύτως υγιές, να υπάρξει αντίδραση από τον κόσμο, για την κατάσταση της ΑΕΚ. Και ειδικά από το πιο δυναμικό κομμάτι του κόσμου. Αλίμονο να ήταν διαφορετικά. Όμως στα μάτια τα δικά μου, το έργο του γηπέδου της ΑΕΚ, θα πρέπει πάντα να μένει μακριά από κάθε συζήτηση που θα αφορά το αγωνιστικό κομμάτι. Διότι είναι πολύ πάνω απ’ αυτό. Είναι πάνω απ’ όλα, διότι είναι το ίδιο το μέλλον της ΑΕΚ. Προφανώς και υπάρχουν τεράστιες απαιτήσεις από την διοίκηση και ειδικά την συγκεκριμένη διοίκηση, προφανώς και ο κόσμος απόλυτα δικαιολογημένα αγανακτεί με την κατάσταση, προφανώς και στο νέο γήπεδο, θα πρέπει να παίζει και μια κανονική ΑΕΚ. Ωστόσο η επιστροφή στο σπίτι, θεωρώ δεν μπαίνει σε κανένα ζύγι.