Αλήθεια που το πάει ο φετινός Άρης; Με τον πρώτο γύρο συμπληρωμένο, αν και η ομάδα του Μάντζιου χρωστάει το ντέρμπι με την ΑΕΚ στο Κλεάνθης Βικελίδης, οι Θεσσαλονικείς φιγουράρουν στις πρώτες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα έχοντας γράψει έως τώρα πραγματικά μια εκπληκτική πορεία. Σε δώδεκα παιχνίδια έχουν υποστεί μόλις μία ήττα και αυτή από τον Ολυμπιακό εντός έδρας. Έχουν κερδίσει Παναθηναϊκό εκτός και ΠΑΟΚ εντός, αλλά όχι μόνο αυτό. Σε κάθε ματς που οι περισσότεροι περιμένουν την γκέλα τους, οι παίκτες του Έλληνα προπονητή τους διαψεύδουν και συνεχίζουν να εκπλήσσουν την ποδοσφαιρική Ελλάδα.
Η χρονιά για τον Άρη ξεκίνησε στραβά. Για την ακρίβεια και η περσινή είχε αφήσει ανοικτές πληγές, λόγω της απαγόρευσης μεταγραφών, όμως φέτος το καλοκαίρι η διοίκηση διευθέτησε τις οποίες εκκρεμότητες και οι κίτρινοι μπόρεσαν να κινηθούν στο μεταγραφικό παζάρι. Η επιστροφή στα ευρωπαϊκά κύπελλα δεν ήταν ιδανική. Ο αποκλεισμός από την παγκοσμίως άγνωστη Ουκρανικη Κόλος Κοβαλίνκα, σε μόνο παιχνίδι και αυτό εντός έδρας, έφερε τους πρώτους τριγμούς και οδήγησε στην διακοπή της συνεργασίας τόσο με τον Γερμανό τεχνικό Μίκαελ Ένινγκ όσο και με τον Άγγελο Χαριστέα. Η πρόσληψη του Άκη Μάντζιου δεν έγινε αποδεκτή με ιδιαίτερο ενθουσιασμό από τους φιλάθλους και πολλοί περίμεναν μια ακόμη σεζόν χαμένη στην μετριότητα.
Ο Έλληνας προπονητής, όμως, φρόντισε να τους διαψεύσει. Αξιοποίησε το υλικό που είχε στα χέρια του, επανέφερε παίκτες που η προηγούμενη τεχνική ηγεσία είχε θέσει στο περιθώριο και άρχισε σιγά σιγά να χτίζει το ποδοσφαιρικό στυλ που θα ταίριαζε στον Άρη. Παιχνίδι με το παιχνίδι η ομάδα έπαψε να είναι αφελής αμυντικά, έγινε πολύ στιβαρή επιτρέποντας ελάχιστα στον αντίπαλο και μπήκε στην διαδικασία να εκμεταλλευτεί τις αρετές της μεσοεπιθετικής γραμμής. Η φυγή του Φετφατζίδη δεν φάνηκε, αφού ο Άρης συνέχισε να παίρνει γκολ από πολλούς παίκτες και να βρίσκει συνεχώς λύσεις απέναντι σε κάθε άμυνα. Η απουσία του Βέλεθ καλύφθηκε με τον καλύτερο τρόπο όπως και η νευραλγική θέση του τερματοφύλακα, αφού αντί του Κουέστα τα γάντια βρήκαν κάτοχο στα πρόσωπα του Σαμπιάνη και του Μπούσε.
Δεν γνωρίζω που μπορεί να φθάσει φέτος η ομάδα της Θεσσαλονίκης. Δεν ξέρω αν μπορεί να αντέξει μέχρι τέλους στα ψηλά πατώματα του βαθμολογικού πίνακα, αλλά έως τώρα αποτελεί μια από τις βασικότερες αιτίες για να ασχοληθεί κανείς με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Προσωπικά χαίρομαι και για τον Άκη Μάντζιο. Ο Έλληνας κόουτς είναι από τα καλύτερα παιδιά του χώρου και του αξίζει κάθε επιτυχία. Ο Άρης και η αγωνιστική του εικόνα έχουν την σφραγίδα του. Μακάρι, γιατί για νοοτροπία Ελλήνων παραγόντων μιλάμε, να τον αφήσουν να δουλέψει μέχρι τέλους και όχι να τον κρίνουν αν ξαφνικά η ομάδα έχει ορισμένα ανεπιτυχή αποτελέσματα. Μοναδικό μελανό σημείο είναι η έλλειψη του ελληνικού στοιχείου σε μεγάλη κλίμακα. Καλό θα ήταν να μπορέσει ο Σύλλογος να βγάλει και κανένα ταλέντο μέσα από την φετινή πορεία. Θα ήταν καλό και για το ελληνικό ποδόσφαιρο κάτι τέτοιο.