Παρά το απίστευτο χάλι στην ΕΟΚ, ο Γιώργος Βασιλακόπουλος δεν θέλει να φύγει. Ποια είναι τα σχέδια του. Γράφει ο Γιώργος Κογκαλίδης

Είναι για (τουλάχιστον) πέντε δεκαετίες, δύο αιώνες, δύο χιλιετίες και κοντά 40 χρόνια -με τον έναν ή άλλο τρόπο- στο τιμόνι της ΕΟΚ. Άλλος στη θέση του θα είχε προ πολλού αποσυρθεί, όμως ο Γιώργος Βασιλακόπουλος δεν λέει να το κουνήσει ρούπι. Κι όχι μόνο δεν δείχνει διάθεση να φύγει, αλλά στα πλάνα του είναι να παραμείνει ισοβίως στη θέση του, ακόμα κι αν δεν θα είναι πρόεδρος. Αρκεί να έχει τον πρώτο και κατ’ ουσίαν τον μοναδικό λόγο στα δρώμενα του ελληνικού μπάσκετ.

«Το θέμα είναι να μάθεις να φεύγεις έγκαιρα, γιατί καλύτερα να λείπεις παρά να περισσεύεις» είχε πει ο αείμνηστος Σάκης Μπουλάς, αλλά τέτοιες ανησυχίες δεν έχει ο Βασιλακόπουλος. Παρότι γνωρίζει ότι δεν θα μας λείψει, δεν ένιωσε ποτέ να… περισσεύει, γιατί δεν έπαψε ποτέ να αισθάνεται ιδιοκτησιακή τη σχέση με το ελληνικό μπάσκετ.

Ποιο είναι το πλάνο του προέδρου της διοίκησης Πρωτοδικείου; Να καθυστερήσει όσο μπορεί τη διεξαγωγή των εκλογών, να μπορέσει να ανεβάσει τα ποσοστά του Άγγελου Παπανικολάου, τον οποίο έχρισε διάδοχό του και να γίνει επίτιμος πρόεδρος της ΕΟΚ με αυξημένες αρμοδιότητες.

Στην ουσία, δηλαδή, να είναι εκείνος που θα διαφεντεύει το ελληνικό μπάσκετ, ανεξάρτητα με το ποιος θα είναι τυπικά πρόεδρος της ΕΟΚ. Κάτι, που πολλάκις είχε κάνει στο παρελθόν, είτε όταν πρόεδρος ήταν ο αείμνηστος Ανδρέας Μιαούλης, είτε επί εποχής προεδρίας του Ζαχαρία Αλεξάνδρου.

Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος θέλει να ελέγξει τις εξελίξεις. Θέλει να διατηρήσει το στάτους, τόσο στην ΚΕΔ/ΕΟΚ, όσο και στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η Ομοσπονδία. Κι αυτό δεν είναι καπρίτσιο (θα μιλήσουμε και για τα καπρίτσια του). Αντιλαμβάνεστε πως τόσα χρόνια έκανε κουμάντο, δίχως να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Υπάρχουν πολλοί που ευεργετήθηκαν και που διαδραμάτισαν ρόλους. Δεν είναι τυχαίο ότι η ΕΟΚ εμφάνισε στο «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» 12 δημοσιογράφους να σιτίζονται από αυτή. Η εικόνα ήταν πάντα σημαντική για τον πρόεδρο της διοίκησης Πρωτοδικείου.

Αυτή την εικόνα θέλει να διατηρήσει και παράλληλα το… καπρίτσιο έχει να κάνει με την προσωπική του κόντρα με τον Λευτέρη Αυγενάκη. Θεωρεί ότι μπορεί και πρέπει να πολεμήσει ως το τέλος, για να νικήσει επί προσωπικού τον Υφυπουργό Αθλητισμού, καθώς ήταν ο άνθρωπος που έθεσε το όριο ηλικίας, διάταξη η οποία ήταν φωτογραφική (και) για τον Βασιλακόπουλο.

Θέλει να ανακατέψει το Μητρώο, όχι από… ενδιαφέρον προς τα σωματεία (αν ήταν έτσι, γιατί δεν ασχολήθηκαν οι υπηρεσίες της ΕΟΚ νωρίτερα, ώστε να εξυπηρετήσουν εκείνους, που ενδεχομένως έμπλεξαν στα γρανάζια της γραφειοκρατίας), αλλά για να τους δείξουν -και καλά- ότι χάρη στον Βασιλακόπουλο ψηφίζουν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Έτσι θα πετύχει (ΔΕΝ θα πετύχει, αλλά το οραματίζεται) δύο στόχους: Και να κάνει επίδειξη δύναμης στον Αυγενάκη, και να «μαντρώσει» περισσότερα σωματεία γύρω του.

Οποιοσδήποτε κοινός θνητός θα αναρωτηθεί γιατί σε τόσο προχωρημένη ηλικία επιμένει να είναι στην… πρωτοκαθεδρία, γιατί τέτοιο πάθος για μια θέση που δεν έχει οικονομικό αντίκρισμα, γιατί επιμένει να πολώνει με την παρουσία του τον χώρο. Όσοι τον γνωρίζουν έχουν όλες τις απαντήσεις. Το μόνο βέβαιο είναι πως δεν γίνονται όλα… for love of the game, που λένε κι οι Αμερικανοί.

Αντί επιλόγου: Τα σχέδια του δεν θα καρποφορήσουν. Το μόνο που έχει πετύχει είναι άνθρωποι, οι οποίοι πριν από λίγο καιρό έλεγαν «αναγνωρίζουμε την προσφορά του» (την ποια;), πλέον να πηγαίνουν στο άλλο άκρο και να θέλουν πλέον να ψάξουν. Τι; Θα έρθει η ώρα. Πάντως, λένε ότι όποιος ψάχνει βρίσκει…