Όλοι έχουμε ιδέες και θεωρούμε ότι είναι οι καλύτερες. Ως τεχνοκράτης, ο κ. Λιόλιος έπρεπε να ξέρει ότι οι εφαρμόσιμες έχουν αξία. Γράφει ο Γιώργος Κογκαλίδης

Όταν επιχειρείς να εντυπωσιάσεις, εκεί που δεν χρειάζεται εντυπωσιασμός… Όταν επιχειρείς μοντερνισμούς, δίχως να ελέγξεις αν είναι εφαρμόσιμοι. Όταν δεν μοιράζεσαι τις ιδέες σου με έμπειρους συνεργάτες, που οφείλεις να έχεις. Όταν επιχειρείς να κάνεις τη μέρα νύχτα, πιθανότατα θα αποτύχεις. Αυτό συνέβη και με την «καινοτομία Λιόλιου» στα πρωταθλήματα Εφήβων και Νεανίδων.

Μια από τις ξεχωριστές (ομολογούμε) ιδέες του νέου προέδρου της ΕΟΚ ήταν να σκηνοθετηθεί το φινάλε των αγώνων των πιτσιρικάδων. Αντί κάθε μία ομάδα να φωνάξει το «ζντο» και το όνομα του σωματείου στην πλευρά του, ο κ. Λιόλιος έδωσε εντολή να συγκεντρωθούν κι οι δύο στο κέντρο. Οι παίκτες της μιας ομάδας όφειλαν να φωνάξουν το όνομα της άλλης.

Την πρώτη μέρα επικράτησε σύγχυση. Κάποιοι το έκαναν, άλλοι έψαχναν να καταλάβουν τι συμβαίνει. Τη δεύτερη μέρα έπαιξαν αντίπαλοι οι δύο «αιώνιοι». Το πλάνο κάηκε. Ευτυχώς πριν καούν τα μυαλά μας. Οι «πράσινοι» φώναξαν Παναθηναϊκός, οι «κόκκινοι» Ολυμπιακός και… του χρόνου, καλά να είμαστε.

Ιδέες κι αυτές…

Το όλο σκηνικό ήταν κατά της βίας, όπως υποστήριξαν οι εμπνευστές του. Η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν θυμάμαι τον εαυτό μου να είμαι βίαιος. Όταν τέλειωνε ο αγώνας, φώναζα με πάθος «ΑΚΑΗ», όντας παίκτης της Ακαδημίας Ηλιούπολης. Άμπαλος, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Αν με υποχρέωνε κάποιος να φωνάξω «ΓΣΗ», η άλλη ομάδα της Ηλιούπολης, μπορεί να έφευγα από το γήπεδο. Δεν ήμουν καν κάτοικος Ηλιούπολης, αλλά η αντιπαλότητα είναι ενίοτε υγιές στοιχείο του αθλητισμού.

Γιατί πρόεδρε να φωνάξω το όνομα της άλλης ομάδας; Πού είναι το κακό να μάθουμε στα παιδιά να αγαπούν την ομάδα, τη φανέλα, το σήμα, τα αποδυτήρια, ακόμα και το παρκέ που έχει βουλιάξει; Γιατί πρέπει ντε και καλά να μην έχουν ομάδα;

Αυτές οι ιδέες προέρχονται από ανθρώπους, που δεν είχαν ποτέ ομάδα. Δεν είναι κακό. Δεν είναι και καλό. Ξέρετε, αν πάτε στη Γούβα, υπάρχει ανοιχτή κόντρα ανάμεσα σε δύο σωματεία, για ένα ανοιχτό γήπεδο, το οποίο (λογικά) δεν χρησιμοποιείται καν. Οι Παπαγιώτες με τους φιλάθλους του Χολαργού, αν και σε ενοποιημένο δήμο, έχουν (και) ταξικές διαφορές.

Μπορώ να γράψω εκατοντάδες παραδείγματα, σε όλη την επικράτεια. Όταν τα πράγματα δεν ξεφεύγουν, αυτές οι κόντρες θρέφουν αθλητικά σωματεία και παίκτες. Βεβαίως, στον Προμηθέα του «μηδέν οξέα, μηδέν λιπαρά» δεν μπορεί κανείς να καταλάβει τέτοιες… «μικρότητες». Γι’ αυτό κι έχει… μεγάλες ιδέες, που εξελίσσονται σε φιάσκο.

Αλήθεια, θα τιμωρηθούν τα παιδιά των δύο «αιωνίων», που δεν φώναξαν το όνομα του αντιπάλου; Δεν νομίζω. Δεν θα ήθελε ο κ. Λιόλιος να πάει απέναντι στους «μεγάλους», οπότε θα ασκηθεί πολιτική στους μικρούς. Τη λες και μικροπολιτική…

Πρόεδρε, επειδή εγώ θέλω να πετύχεις ρίχνω μια ιδέα. Όχι σαν τις δικές σου τις πετυχημένες, αλλά να το πω κι εγώ, να βγει από μέσα μου. Δεν μπορεί, κάποιον συνεργάτη με εμπειρία θα έχεις κοντά σου. Διάλεξε αυτόν που σου έχει πει τα περισσότερα «όχι» και την επόμενη φορά που θα σκεφτείς κάτι, μοιράσου το μαζί του, πριν το εφαρμόσεις. Κερδισμένος θα βγεις.

Για να μαθαίνετε πάντα πρώτοι την αθλητική επικαιρότητα, ακολουθήστε μας
στη σελίδα μας στο Facebook, στο Twitter, στο Instagram, στο Youtube, στο TikTok