Όταν το σχέδιο της δημιουργίας της Ευρωπαϊκής Super League συγκέντρωνε συλλόγους την άνοιξη του 2021, φυσικά προσέγγισε και την Παρί Σεν Ζερμέν. Η αίσθηση από τους διοργανωτές, σύμφωνα με πληροφορίες μας , ήταν ότι ο σύλλογος που ανήκει στο Κατάρ θεώρησε ότι αυτό ήταν «ένα λαμπρό έργο ψυχαγωγίας». Ο πρόεδρος της Παρί, Νάσερ Αλ Κελαιφί (στενός φίλος τότε, του Αντρέα Ανιέλι) , επέμεινε όμως , από την πλευρά του, ότι αυτό πρέπει να γίνει υπό την αιγίδα της UEFA. Το στέλεχος ήθελε να κρατήσει ενωμένο το ευρωπαϊκό παιχνίδι.
Υπάρχουν μερικές πιθανές ειρωνείες σε αυτό. Όμως , επειδή η πολιτική όλων αυτών προκαλεί βαθύτερες ρωγμές, κανείς πλέον δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το τι μέλλει γενέσθαι . Ακριβώς όπως χωρίζει η σαιζόν του διεθνούς ποδοσφαίρου για το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ, θα μπορούσαμε να δούμε ευρύτερες διασπάσεις στο ίδιο το παιχνίδι. Υπάρχει σίγουρα μια βαθύτερη αίσθηση ότι το ποδόσφαιρο βρίσκεται στα πρόθυρα ενός σεισμού και μιας σημαντικής αλλαγής στο τοπίο. Υπάρχουν πάρα πολλές δονήσεις.
Πολλοί άνθρωποι έχουν ήδη σημειώσει τις πρόσφατες ομιλίες των προέδρων των «τριών της Super League», του Φλορεντίνο Πέρεθ ( Ρεάλ Μαδρίτης) , του Ζοάν Λαπόρτα ( Μπαρσελόνα) και του Αντρέα Ανιέλι ( Γιουβέντους) . Η τριάδα έχει κάνει νέες εκκλήσεις συγκέντρωσης για το σχέδιό τους, μόλις δύο μήνες πριν κατατεθεί μια αρχική δικαστική σύσταση (από τον Έλληνα Γενικό Εισαγγελέα, Αθανάσιο Ράντο) για την υπόθεση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που θα αποφασίσει εάν η UEFA αποτελεί μονοπώλιο και πρέπει να «αλλάξει».
Μια περαιτέρω ειρωνεία είναι ότι υπάρχουν πολλά στοιχεία που συμμερίζονται κάποιες απόψεις τους, πολύ πιο κάτω από την πυραμίδα του ποδοσφαίρου. Απλώς έχουν μια εντελώς αντίθετη άποψη για το τι πρέπει να γίνει. Κάποια από αυτά προέρχονται από την πολιτική του ίδιου του Αλ Κελαιφί.
Μια υποτιμημένη πτώση από τη Super League ήταν η άνοδος της Παρί Σεν Ζερμέν στην κορυφή της ευρωπαϊκής πολιτικής του ποδοσφαίρου και ο Αλ Κελαιφί αναδείχθηκε σε πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης Συλλόγων (ECA), για να ακολουθήσει πολλούς άλλους ρόλους (φυσικά και στην Εκτελεστική επιτροπή της UEFA) . Δίνει επίσης στο Κατάρ ακόμη μεγαλύτερη επιρροή στο παιχνίδι, γεγονός που είναι ακόμη πιο σημαντικό εν μέσω αυξανόμενων ανησυχιών για το αθλητικό γίγνεσθαι και την έκταση της κυριαρχίας του κράτους-συλλόγου.
Όποιος αμφιβάλλει για αυτήν την επιρροή, αρκεί να κοιτάξει τη θέση του ECA στο παιχνίδι. Διάφορες πηγές μάλιστα κάνουν λόγο για το πόσο ενθουσιασμένοι είναι με την UEFA που ζήτησαν πρόσφατα να αλλάξουν τα έπιπλα στο γραφείο τους στη Νιόν (είναι κοντά στο αρχηγείο της Ευρωπαικής συνομοσπονδίας). Η αλήθεια είναι ότι η ECA αποτελεί αυτή τη στιγμή το επίκεντρο του ευρωπαϊκού παιχνιδιού.
Η UEFA έχει επί του παρόντος ένα μνημόνιο κατανόησης με την ECA που σημαίνει ότι η Ενωση Ευρωπαικών συλλόγων αναγνωρίζει την UEFA ως τον μοναδικό θεσμό που διέπει το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο (ουσιαστικά, το μονοπώλιο εναντίον της Super League) και η UEFA αναγνωρίζει την ECA ως τον μοναδικό εκπρόσωπο των συλλόγων.
Φτάνει στο σημείο που η ECA λαμβάνει χρηματοδότηση 10 εκατομμυρίων ευρώ από την ΟΥΕΦΑ (που θα αυξηθεί στα 15,3 εκατομμύρια ευρώ τον επόμενο χρόνο) , που ισοδυναμεί με τα χρήματα που λαμβάνουν οι εθνικές ομοσπονδίες 5 διαφορετικών χωρών.
Εν τω μεταξύ, οι σύλλογοι που συμμετέχουν σε διοργανώσεις της UEFA καλούνται να υπογράψουν μια αίτηση για να διεκδικήσουν το δικαίωμά τους σε αποζημίωση για τους ποδοσφαιριστές τους που συμμετέχουν σε διεθνείς υποχρεώσεις με τις εθνικές τους ομάδες , και σε αυτήν ενσωματώνεται μια δήλωση ότι δεν θα είναι μέλη οποιουδήποτε συλλόγου που δεν ανήκει στην ECA.
To άρθρο 51
Το άρθρο 51 του καταστατικού της UEFA απαγορεύει στην πραγματικότητα οποιαδήποτε ομαδοποίηση συλλόγων που δεν είναι στην ECA. Αυτό έχει αποτελέσματα που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αυθεντικά ως αντιδημοκρατικά και που έρχονται σε αντίθεση με το πνεύμα του παιχνιδιού ως πολιτιστικής δύναμης.
Πηγαίνει επίσης πολύ πιο βαθιά από τους συλλόγους της Super League.
Έχοντας αναπτυχθεί από την παλιά G14, η ECA έχει επί του παρόντος 245 μέλη, αλλά μόνο 109 από αυτά έχουν πλήρη δικαιώματα ψήφου. Αυτό οδήγησε σε δύο παράλογες καταστάσεις. Το ένα είναι ότι εκπρόσωποι ορισμένων συλλόγων σηκώνουν τα χέρια τους στις συνεδριάσεις της ECA όταν δεν έχουν καν ψηφοφορία. Μια δεύτερη πιο σοβαρή συνέπεια είναι ότι σημαίνει πως εκατοντάδες σύλλογοι σε όλη την Ευρώπη (η ίδια η βάση του παιχνιδιού) δεν έχουν την κατάλληλη εκπροσώπηση από αυτή την άποψη. Η μόνη τους προσφυγή είναι στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.
Σε αυτό το πλαίσιο η Ένωση Ευρωπαϊκών συλλόγων (UEC] έχει αρχίσει να συγκεντρώνεται και να ενισχύεται . Το σχέδιο είναι μια τέτοια ομάδα να χαράξει μια συμφιλιωτική διαδρομή που να προσφέρει αυτήν την εκπροσώπηση, ενώ θα περιλαμβάνει και άλλους ενδιαφερόμενους όπως η FifPro, τα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και ομάδες φιλάθλων όπως η FSE.
Ένα εμπόδιο σε αυτό είναι ότι το μνημόνιο της UEFA απαγορεύει στο κυβερνητικό όργανο ακόμη και να συναντά μια τέτοια ομάδα ή τέτοιες ομάδες να συγκαλούνται, και υπάρχουν πολλά πρόσωπα στην ECA που θέλουν να διασφαλίσουν ότι αυτό θα εφαρμοστεί σωστά.
Είναι και πάλι η ίδια αρχή που απαγορεύει στους συλλόγους να συζητούν ακόμη και την ιδέα μιας Super League. Οι φιγούρες σε εκείνο το έργο αστειεύονται ότι η ΟΥΕΦΑ «το καθιστά έγκλημα σκέψης». Ωστόσο, οδήγησε σε πιο απτές απαντήσεις από την ECA.
Το σώμα έχει δημιουργήσει ένα νέο επίπεδο δικτύου ειδικά για να εξυπηρετήσει συλλόγους που μπορεί να ενδιαφέρονται για την UEC – αλλά δεν θα έχουν ακόμη δικαιώματα ψήφου. Δεν είναι καν κατηγορία μελών.
Σε αυτό το πλαίσιο δημιουργήθηκε το Europa Conference League. Εσείς θα μπορούσε να το ονομάσει αυτό το απόλυτο σε ψωμί και τσίρκο, αν τα ποσοστά τηλεθέασης δεν ήταν τόσο χαμηλά. Πολλοί σύλλογοι είναι φυσικά χαρούμενοι που απλώς συμμετέχουν στην ευρωπαϊκή διοργάνωση. Είναι κυριολεκτικά χαρούμενοι που βρίσκονται εκεί.
Άλλοι είναι λίγο πιο προσεκτικοί. Βλέπουν το Europa Conference League ως ένα μεγάλο «επίβλημα».
Η νέα διοργάνωση έχει ουσιαστικά ωθήσει το 78% των συλλόγων του Γιουρόπα Λιγκ σε μια τρίτη κατηγορία, στρωματοποιώντας περαιτέρω το ηπειρωτικό παιχνίδι και εμποδίζοντας την κινητικότητα εντός του ποδοσφαίρου.
Ουσιαστικά, θεσμοθετεί τη Super League με τον τρόπο που μίλησε ο Αλ Κελαιφί . Έχει δημιουργήσει αυτό το Champions League μετά το 2024, που πολλά μέρη δεν ενθουσιάζονται από αυτό. Η UEFA, από την πλευρά της, θα έλεγε ότι βοηθά ορισμένους από τους μικρότερους συλλόγους και συνεχίζει να συμμετέχει περισσότερο.
Αυτή είναι μια από τις αντιφάσεις με τις μηχανορραφίες των σούπερ κλαμπ.
Η Super League παρουσιάσθηκε στην UEFA πριν από 30 χρόνια και προκάλεσε μια κατάσταση όπου το 34% όλων των εσόδων της UEFA μεταξύ 1993 και 2018 έχει πάει στους 12 συλλόγους που απείλησαν την απόσχιση του Απριλίου 2021.
Έως και το 94% έχει πάει σε μέλη του ECA με πλήρη δικαιώματα ψήφου.
Αυτό είναι που οδήγησε σε ένα άθλημα το 2022 όπου τόσα πολλά παιχνίδια και τόσα πρωταθλήματα είναι πλέον τόσο προβλέψιμα, όπου το μεγαλύτερο μέρος του ποδοσφαίρου ανατολικά του Μονάχου είναι μια ανταγωνιστική ερημιά. Και όπου πολλοί μεγάλοι σύλλογοι βρίσκονται σε αθλητικά «καθαρτήρια».
«Το ποδόσφαιρο απέτυχε να αυτοκυβερνηθεί», είναι μια συνηθισμένη επωδός.
Πολλοί άνθρωποι στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο δεν μιλούν για τους κυβερνητικούς θεσμούς ως την UEFA και τις εθνικές ομοσπονδίες- μέλη της. Μιλούν άπαντες μόνο για την ECA. Η UEFA δεν έχει καμία πραγματική εξουσία από αυτή την άποψη, επειδή είναι υπόχρεη στο αντιπροσωπευτικό σώμα της ελίτ του συλλόγου.
Κλασσικό παράδειγμα ήρθε η πτώση στη Super League. Πολλοί ήταν μπερδεμένοι ως προς το γιατί η UEFA εξακολουθούσε να προχωράει με ορισμένες από τις αλλαγές στο Champions League, που ήταν προτάσεις των σούπερ συλλόγων . Μεταξύ των λόγων ήταν η επιμονή ότι έπρεπε να κρατήσουν τους μεγάλους συλλόγους να αγοράζουν το έργο της UEFA και να τους δίνεται «αξία».
Κατά συνέπεια, οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται για να γίνει το Champions League κοινοπραξία μεταξύ της UEFA και των κορυφαίων συλλόγων, όπου οι τελευταίες θα έπαιρναν το μερίδιο στη διοργάνωση που επιθυμούσαν εδώ και καιρό. Πολλοί πιστεύουν ότι αυτό είναι εντελώς «λάθος», ότι είναι ενάντια στο ίδιο το πνεύμα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Πρέπει να αναγνωριστεί ότι υπάρχει ταραχή στην UEFA σχετικά με αυτό. Ορισμένα στοιχεία είναι απογοητευμένα που «η ECA έχει την πραγματική δύναμη». Υπάρχει επίσης μια αυξανόμενη πεποίθηση ότι η ECA θα πρέπει να κάνει κάτι για να αλλάξει τα μέλη της ή να επιτρέψει νέες συμμετοχές .
Μια περαιτέρω ειρωνεία είναι ότι όλα αυτά επιστρέφουν στην υπόθεση της Super League.
Σύμφωνα με τη νομοθεσία της ΕΕ, η UEFA έχει υποχρέωση να παρέχει ίσες ευκαιρίες σε συλλόγους διαφορετικών οικονομιών. Αυτό είναι πολύ συζητήσιμο στην τρέχουσα δομή και εγείρει ερωτήματα για το πώς η Επιτροπή της ΕΕ υποτίθεται ότι προστατεύει την αγορά και την ισότητα. Αυτό με τη σειρά του αντιπροσωπεύει ένα σημείο επίθεσης για τη Super League.
Ένα από τα κύρια επιχειρήματά τους είναι ότι η UEFA δεν εκπληρώνει τον καθορισμένο ρόλο της, επομένως δεν αξίζει τέτοια προστασία. Είναι και πάλι η ίδια άποψη με ένα αυξανόμενο κότσο στο παιχνίδι -τους «προλετάριους του», αν θέλετε -αν και από εντελώς διαφορετική οπτική γωνία και με τελείως διαφορετικές προθέσεις.
Όμως , υπήρξε η αίσθηση ότι η UEFA θα συνεχίσει και θα κερδίσει την υπόθεση του Διεθνούς Ευρωπαικού Δικαστηρίου λόγω του αριθμού των κρατών της ΕΕ που υποστηρίζουν τη θέση τους. Υπάρχει πολύ λόμπι εκ μέρους του κυβερνώντος σώματος και της UEFA.
Ένα νέο ατού – με την παρουσία της μεσαίας και κατώτερης τάξης η…
Μία από τις πιο αξιοσημείωτες πτυχές της πρόσφατης ομιλίας του Πέρεθ, όμως , είναι η ένδειξη ότι η Super League μπορεί να έχει ένα νέο ατού. Επιμένοντας ότι κάνουν το έργο ανοιχτό και μειώνοντας τον χαρακτήρα κλειστού τουρνουά των αρχικών σχεδίων, υπάρχει η πεποίθηση ότι μπορούν να υπονομεύσουν το νομικό επιχείρημα της UEFA. Αυτή η προσέγγιση, επιμένουν να επισημαίνουν πολλές πηγές, στην πραγματικότητα σχετίζεται με παραχωρήσεις που παρείχε η UEFA στους σούπερ συλλόγους στο παρελθόν.
Το αν το επιχείρημα είναι αρκετό προς πώληση στο υπόλοιπο παιχνίδι, μένει να φανεί. Η Super League θέλει ουσιαστικά να αλλάξει τη διακυβέρνηση του ποδοσφαίρου, ώστε ο σύλλογος να είναι η βασική μονάδα ψηφοφορίας και όχι η εθνική ομοσπονδία, και αυτό οδήγησε τον Πέρεθ να στραφεί ουσιαστικά στην τεράστια μεσαία και κατώτερη τάξη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, ας το θέσουμε έτσι.
Θα προτιμούσαν να έχουν δίκαιη εκπροσώπηση, σε ένα ανανεωμένο σύστημα. Το μεγαλύτερο ερώτημα γύρω από όλα αυτά αυτή τη στιγμή, όμως , είναι πώς θα πρέπει να μοιάζει. Αυτό είναι που πρέπει να οδηγεί το παιχνίδι τώρα.
Πώς θέλετε να είναι το μέλλον του ποδοσφαίρου;
Υπάρχουν πολλά ανταγωνιστικά οράματα και μπορεί να σημαίνει ότι το εγγύς μέλλον θα μπορούσε να είναι μια διάσπαση.