Ο Βαγγέλης Γαλατσόπουλος παίζει… άνευ αντιπάλου στον ΕΣΑΚΕ, αλλά το προσδόκιμο παραμονής του στην προεδρία είναι μικρό. Γράφει ο Γιώργος Κογκαλίδης

Θυμόσαστε μια κλασική ρήση, σύμφωνα με την οποία «δεν είναι έτσι, επειδή έτσι νομίζετε»; Κρατήστε τη γιατί θα μας χρειαστεί στη συνέχεια, προκειμένου να ξετυλίξουμε το κουβάρι του ΕΣΑΚΕ. Εκεί όπου για την ώρα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, όμως στο παρασκήνιο έχει ξεκινήσει ένα ανεπανάληπτο πριόνισμα της καρέκλας του προέδρου, με τον επόμενο να προβάρει ήδη το… κουστούμι.

Φαινομενικά ο Βαγγέλης Γαλατσόπουλος θα συνεχίσει το έργο του, καθώς είναι ο μοναδικός υποψήφιος στις εκλογές και κανείς δεν έχασε τρέχοντας μόνος του. Θα αναδειχθεί πρόεδρος, ακόμα κι αν υπάρξει «ψήφος αποδοκιμασίας» από κάποιους, η οποία θα εκφραστεί δια του λευκού. Όχι πως περιμένουμε έντονη δραστηριότητα, καθώς ο Γαλατσόπουλος δεν θα πέσει με εκλογές.

Η παραμονή του, ο λόγος που κατεβαίνει χωρίς αντίπαλο στις εκλογές, είναι ότι η… απέναντι πλευρά δεν ήταν έτοιμη. Μικρό το κακό, καθώς μπορεί αυτή τη στιγμή ο εκ Θεσσαλονίκης προερχόμενος παράγοντας να είναι κραταιός, είναι ταυτόχρονα κι απομονωμένος, δίχως μηχανισμό στήριξης, έρμαιο στα χέρια εκείνων, που θα θελήσουν την κατάλληλη στιγμή να τον ανατρέψουν.

Για όσους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, δύο φορές υπήρξε πρόθεση για να γίνει μομφή σε βάρος του, κατά τη διάρκεια της τωρινής θητείας του και τις δύο πλευρές αποτράπηκε στο παρά πέντε, από ανθρώπους και παράγοντες, οι οποίοι πλέον δεν εμπλέκονται με τον ΕΣΑΚΕ. Η τρίτη θα είναι και… φαρμακερή.

Καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις θα διαδραματίσει ο Μιχάλης Μελής, ο οποίος αναζητεί τη ρεβάνς. Για όσους δεν τον θυμούνται υπήρξε… μεταβατικός πρόεδρος, στη μετά Χαλβατζάκη εποχή. Μικρή θητεία, καθώς παραιτήθηκε γρήγορα, αδυνατώντας να βρει χορηγούς και να στηρίξει το πρωτάθλημα, κάτι που προεκλογικά είχε κάνει… σημαία. Τώρα, με τον ΕΣΑΚΕ να έχει σταθερές χορηγίες, έστω κι αν τα χρήματα δεν είναι πολλά, θεωρεί πως ήρθε η ώρα για να επιστρέψει.

Ο εκ Ρόδου προερχόμενος παράγοντας έχει χαμηλό προφίλ κι υψηλές φιλοδοξίες, ως πρώην παίκτης θεωρεί ότι έχει το υπόβαθρο, διατηρεί φιλίες και προβάλλει ένα τεχνοκρατικό προφίλ. Η παταγώδης αποτυχία, στο μικρό διάστημα παραμονής του στην προεδρία της λίγκας, έχει… παραγραφεί κι οι συνθήκες ευνοούν την αλλαγή, η οποία θα υπάρξει όταν το επιτελείο Μελή κρίνει πως ήρθε η ώρα για το τελικό χτύπημα, για την ανατροπή Γαλατσόπουλου και τη δική του ανέλιξη.

Όλα αυτά, βέβαια, ουδόλως βοηθούν τον ΕΣΑΚΕ, που βουλιάζει στην ανυποληψία, που έχει μετατραπεί από ένα κίνημα ανεξαρτησίας απέναντι στη μοναρχική αντίληψη εξουσίας του Γιώργου Βασιλακόπουλου, σ’ ένα υποκατάστημα δίχως λόγο κι άποψη απέναντι στην… αντιπροσωπεία του αθλήματος.

Ο ΕΣΑΚΕ στερείται παραγόντων με άποψη, με παρεμβατικό λόγο, στερείται ιδεών και προτάσεων, στερείται μοντέρνων αντιλήψεων και στερεί από την κορυφή της μπασκετικής πυραμίδας τη δυνατότητα να διαμορφώσει ένα πλαίσιο προβολής κι ανάπτυξης, να ανακτήσει μέρος της χαμένης λάμψης, να πείσει ότι στην Ελλάδα υπάρχει Basket League, υπάρχει σοβαρό πρωτάθλημα. Κι είναι πρόδηλο ότι η απάντηση σε όλα αυτά δεν είναι ούτε ο συμπαθής, πλην όμως ανήμπορος να συγκρουστεί με οποιονδήποτε, Βαγγέλης Γαλατσόπουλος, ούτε ο φιλόδοξος, αλλά δίχως την παραμικρή ένδειξη ότι μπορεί να προσφέρει κάτι, Μιχάλης Μελής.