Τα λόγια χάνουν πια το νόημα τους. Ο άλλοτε κραταιός Παναθηναϊκός, το άλλοτε φόβητρο της διοργάνωσης έχει μετατραπεί σε περιοδεύοντα θίασο. Σε θίασο μάλιστα που ανεβάζει έργα κακής ποιότητας. Ο Παναθηναϊκός από πρωταγωνιστής, από διεκδικητής έγινε ο απόλυτος κομπάρσος, ο φτωχός συγγενής της Euroleague.
Δεν του πρέπει αυτή η κατάληξη για το μέγεθος του, για την ιστορία του, για τα εκατομμύρια των φιλάθλων του. Είναι άλλο πράγμα να μην μπορείς να είσαι στο κορυφαίο επίπεδο και άλλο πράγμα να μην παλεύεις τίποτα και να γίνεσαι σάκος του μποξ για κάθε πικραμένο.
Δημήτρη αυτό που βλέπεις σου αρέσει;
Πραγματικά αδυνατώ να πιστέψω ότι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος βλέπει στην τηλεόραση αυτό το θέαμα και κάθεται απαθής. Το έχουμε γράψει πολλές φορές στο παρελθόν, πως έχει κάθε δικαίωμα να μην θέλει να βάλει άλλα χρήματα στον Σύλλογο, να μην θέλει πλέον να ασχοληθεί άλλο.
Έχει όμως και υποχρέωση απέναντι στον Παναθηναϊκό και στην κληρονομιά που του άφησαν ο πατέρας του και ο θείος του να βρει την διάδοχη κατάσταση που θα κρατήσει το τριφύλλι στο υψηλότερο επίπεδο. Το όνομα του είναι βαρύ, η οικογένεια του έχτισε με πολλές θυσίες, όχι μόνο οικονομικές, μια τεράστια αυτοκρατορία και είναι πραγματικά κρίμα να οδηγείται στην πλήρη ανυποληψία από μικροεγωισμούς. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος οφείλει να βγει μπροστά και να δώσει λύση. Τέρμα τα ημίμετρα και οι υπεκφυγές.
Δημήτρη υπάρχει και η παραίτηση
Για τον Δημήτρη Διαμαντίδη ο λόγος. Κάποιες φορές η παραίτηση είναι μονόδρομος. Κάποιες φορές η παραίτηση προσφέρει μεγαλύτερες υπηρεσίες σε έναν Σύλλογο από την παραμονή σε μια κατάσταση χωρίς μέλλον, χωρίς προοπτική.
Ο Διαμαντίδης ως παίκτης πρόσφερε τα μέγιστα. Ήταν από τους κορυφαίους στην ιστορία του Παναθηναϊκού και οδήγησε τους πράσινους σε τρεις από τις έξι ευρωπαϊκές τους κούπες. Ως διοικητικός παράγοντας όμως;
Το να μπεις μπροστά σε μια δύσκολη περίοδο για την ομάδα σε τιμά. Το να συνεχίζεις όμως βλέποντας την να οδηγείται στο γκρεμό είναι άλλο πράγμα. Αλβέρτης και Διαμαντίδης αποτελούν σημαίες για τον Σύλλογο και επιβάλλεται να μείνουν όρθιες στον ιστό τους. Δεν είναι ο ρόλος τους να κάνουν τους κυματοθραύστες στις αντιδράσεις του κόσμου, που είναι μαθηματικά βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα έρθουν, πληρώνοντας το μάρμαρο για τις ευθύνες άλλων
Η κατάσταση δεν γυρίζει χωρίς χρήματα και σαρωτικές αλλαγές
Ας μην γελιόμαστε. Ο φετινός Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα μέτρια, χωρίς σωστό προγραμματισμό και με σοβαρές ελλείψεις. Είναι μια ομάδα χωρίς στόχους στην Euroleague και σίγουρα όχι πρώτο φαβορί για τους εγχώριους τίτλους. Με το υπάρχον ρόστερ κινδυνεύει σοβαρά να κάνει χειρότερη χρονιά στην Ευρώπη και από την περυσινή. Ο Δημήτρης Πρίφτης δεν μπορεί να βρει την χημεία που θα του δώσει λύσεις.
Ο Φέρελ που αποκτήθηκε για να βοηθήσει στην δημιουργία ουσιαστικά δεν παίζει. Είναι μια ομάδα χωρίς δημιουργία, χωρίς κίνηση στην επίθεση και με μπερδεμένους ρόλους και παίκτες. Το ντέρμπι της προσεχούς Δευτέρας λογικά θα φέρει εξελίξεις σε όλα τα επίπεδα στο αγωνιστικό κομμάτι. Το πόσο μεγάλες θα είναι αυτές εξαρτάται και από το εύρος της ήττας στο Φάληρο. Για το ματς στο Κάουνας μην περιμένετε να ασχοληθώ. Δεν νομίζω ότι έχει και κάποιο νόημα άλλωστε.