Tο ελληνικό ποδόσφαιρο έκανε μια ακόμα σεζόν την χάρη στις υπόλοιπες χώρες να αποσυρθεί νωρίς και έτσι πλέον είναι ανοικτός ο δρόμος για όλους, γράφει ο Χρήστος Σούτος.

Από χθες το βράδυ οι ομάδες του Europa League απέκτησαν ένα πονοκέφαλο περισσότερο, αφού ο νταμπλούχος Ολυμπιακός πέρασε στο δεύτερο τη τάξει ευρωπαϊκό κύπελλο και έρχεται με φόρα. Ευτυχώς για τους διεκδικητές της ευρωπαϊκής διάκρισης και καταξίωσης συλλόγους ανά την γηραιά Ήπειρο οι δύο δικέφαλοι μας, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, αποκλείστηκαν και έτσι η ποδοσφαιρική Ευρώπη ανάσανε βαθιά. Σε κάθε περίπτωση το ελληνικό ποδόσφαιρο έκανε μια ακόμα σεζόν την χάρη στις υπόλοιπες χώρες να αποσυρθεί νωρίς και έτσι πλέον είναι ανοικτός ο δρόμος για όλους. Προσοχή επομένως μόνο στον Ολυμπιακό και θα τα καταφέρετε. Καλή η πλάκα, καλό το χιούμορ, όμως, η αλήθεια είναι πικρή. Η πραγματικότητα είναι μπροστά μας και δυστυχώς είναι αμείλικτη.

Ο χθεσινός Ολυμπιακός ήταν αποκαρδιωτικός. Σε ένα παιχνίδι που δικαίως είχε χαρακτηριστεί ως τελικός, οι ερυθρόλευκοι από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό παρουσιάστηκαν ασύνδετοι, άχρωμοι και εντελώς άτολμοι. Η Πόρτο ήρθε να παίξει ένα χαλαρό ματς, αφού είχε ήδη περάσει στους 16 του Champions League, με αρκετούς αναπληρωματικούς στην ενδεκάδα της και αν δεν υπήρχε από την μία η ευρωπαϊκή ανυπαρξία της φετινής Μαρσέιγ και από την άλλη η ανωτερότητα και η σοβαρότητα της Σίτι, ο περυσινός νταμπλούχος θα αποχαιρετούσε σχετικά πρόωρα την Ευρώπη. Με λίγα λόγια η ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς γλίτωσε το κάζο λόγω των Άγγλων και όχι λόγω της δικής της απόδοσης. Οι ερυθρόλευκοι προκρίθηκαν στους 32 του Europa League ως οι χειρότεροι τρίτοι των φετινών ομίλων καταγράφοντας παράλληλα και ορισμένα αρνητικά ρεκόρ, με κυριότερο ότι για πρώτη φορά στην ιστορία τους ηττήθηκαν σε πέντε σερί ματς στην διοργάνωση. Την νίκη της πρεμιέρας επί της Μαρσέιγ με το γκολ του Χασάν στις καθυστερήσεις ακολούθησαν πέντε ήττες με απολογισμό μόλις ένα γκολ ενεργητικό, αυτό του Μαντί Καμαρά στο Βελοντρόμ, κακή αμυντική λειτουργία και ορισμένα συμπαθητικά εικοσάλεπτα σε Οπόρτο και Μάντσεστερ. Με το τέλος της φάσης των ομίλων ο Ολυμπιακός μετρά πια τέσσερις προκρίσεις στους 16 του Champions League, επίδοση που δεν την λες και μεγάλη πρόοδο με βάση τις συμμετοχές του όλα αυτά τα χρόνια.

Δεν είναι όμως μόνο οι ερυθρόλευκοι το θέμα μας. Οι υπόλοιποι τι κάνουν ακριβώς; Ο Άρης χαιρέτησε νωρίς πεσμένος στο καναβάτσο από κάποια παγκοσμίως άγνωστη Κόλος Κοβαλίνκα. Ο Ο.Φ.Η. τον ακολούθησε μένοντας εκτός συνέχειας από έναν εκ των εκπροσώπων της Κύπρου. Αμφότεροι αποκλείστηκαν σε μονά παιχνίδια και μάλιστα εντός έδρας. Ο ΠΑΟΚ, αφού έχασε χρυσή ευκαιρία να βρεθεί για πρώτη φορά στην ιστορία του στους χρυσοφόρους ομίλους της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης στην Ευρώπη, σε έναν όμιλο του Europa League θεωρητικά στα μέτρα του, μένει εκτός επόμενου γύρου γιατί δεν μπόρεσε να νικήσει μια φορά την Ομόνοια Κύπρου, δηλαδή την ασθενέστερη ομάδα του γκρουπ. Η ΑΕΚ τέλος, αφού έκανε την υπέρβαση για να μπει σε όμιλο, μην λησμονούμε ότι απέκλεισε την γερμανική Βόλφσμπούργκ, δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Έχασε από την Ζόρια και δεν φάνηκε ούτε στο ελάχιστο ανταγωνιστική απέναντι στην πέμπτη ομάδα του πορτογαλικού ποδοσφαίρου αυτή την εποχή, την Μπράγκα. Για να είμαστε απόλυτα ακριβείς ήταν πολύ μακριά από κάτι τέτοιο δεχόμενη σε δύο παιχνίδια με τους Πορτογάλους επτά γκολ. Σήμερα οι Δικέφαλοι ολοκληρώνουν την παρουσία τους στο Europa League και από αύριο έχουν όλο το χρόνο να “ριχθούν” στην μάχη των εγχώριων τίτλων.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο από την επόμενη σεζόν, απ’ ότι φαίνεται και για αρκετά καιρό ακόμα, υποβιβάζεται, αφού πια δεν θα έχει ομάδα στο Europa League, θα έχει μόνο τον πρωταθλητή του στο Champions League, τους υπόλοιπους όλους στο νέο ευρωπαϊκό κύπελλο, χάνοντας παράλληλα και ένα εισιτήριο. Με απλά λόγια οι πέντε ομάδες γίνονται τέσσερις και η συνέχεια με αυτές τις επιδόσεις προμηνύεται μαύρη. Οι ευθύνες όλων μεγάλες. Οι Σύλλογοι μας δεν κάνουν βήματα προόδου, δείχνουν να μην ασχολούνται για την αγωνιστική τους εικόνα στην Ευρώπη και το μόνο που τους νοιάζει είναι να γεμίζουν τα ταμεία από τα χρήματα της UEFA. Οι οπαδοί, που κοιτούν πάντα τις αποτυχίες ή την ανυπαρξία των εγχώριων αντιπάλων και πανηγυρίζουν για τα αυτονόητα ή γίνονται λογιστές μετρώντας εκατομμύρια, λες και θα μπουν στην τσέπη τους. Οι δημοσιογράφοι, που ψάχνονται να δικαιολογήσουν τα πράγματα και να ωραιοποιήσουν τις καταστάσεις, λες και η κριτική κάνει κακό ή θα διαλύσει την ομάδα. Οι παράγοντες, που δεν μπορούν να κάτσουν σε ένα τραπέζι και να βρουν τους κώδικες επικοινωνίας που θα ανεβάσουν επίπεδο το ελληνικό ποδόσφαιρο και θα κάνουν το παρεχόμενο προϊόν περισσότερο ελκυστικό για επενδύσεις. Ένα πρωτάθλημα που αντλεί χρήματα μόνο από τηλεοπτικά, στοιχηματικές εταιρίες και ελάχιστες έως ανύπαρκτες άλλες χορηγίες ή εισιτήρια. Η Superleague είναι ίσως το μοναδικό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα που η απουσία του κόσμου από τις κερκίδες κοστίζει ελάχιστα στα ταμεία των ομάδων, αφού το πολύ τρεις με τέσσερις γεμίζουν τα γήπεδα τους ή έστω κόβουν ποσοστό εισιτηρίων πάνω από το 50% της χωρητικότητας των κερκίδων τους σε σχετικά σταθερή βάση.

Ας πάψουμε να κοιτάμε την καμπούρα του γείτονα και ας δούμε την αλήθεια κατάματα. Ο Ολυμπιακός με βάση την συχνότητα των συμμετοχών του σε ομίλους και την απόσταση που τον χωρίζει πια σε όλα τα επίπεδα από τις υπόλοιπες ελληνικές ομάδες δεν καταγράφει ουσιαστική πρόοδο. Προσοχή δεν λέω να πάει να κατακτήσει το Champions League ή το Europa League, αλλά και σε είκοσι και χρόνια να μετράς μόλις μία παρουσία στους οκτώ ευρωπαϊκής διοργάνωσης και αυτή το μακρινό 1998-99, όταν μάλιστα και πήγαινες από την φάση των ομίλων απευθείας στα προημιτελικά, δεν το λες και επιτυχία. Η συλλογική βαθμολογία και οι νίκες με μεγάλες ομάδες εντός έδρας είναι ο εύκολος τρόπος να κρύβεις το κεφάλι σου στην άμμο. Ο ΠΑΟΚ από την άλλη αντί από την στιγμή που ήρθε η οικονομική σταθερότητα να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια, αυτός τα κατεβαίνει ταχύτητα μετρώντας ορισμένους ντροπιαστικούς το λιγότερο αποκλεισμούς. Η ΑΕΚ με εξαίρεση την χρονιά με τον Χιμένεθ, εξαντλεί και όχι πάντα είναι αλήθεια, την ενεργεία της μέχρι να μπει σε όμιλο και μετά αγνοείται αγωνιστικά. Για την ομάδα μου τον Παναθηναϊκό τι να γράψω; Τα διαβατήρια έχουν αραχνιάσει, η τελευταία φορά που παίξαμε ευρωπαϊκό ματς χάνεται στην λήθη του χρόνου χάρη στις επιλογές της νυν διοίκησης και η επιστροφή μας, αν και όταν την πετύχουμε, θα μοιάζει με αστείο με βάση την ιστορία μας, αφού η ευρωπαϊκή μας βαθμολογία θα είναι ανάλογη με ομάδες από την Ανδόρα ή το συμπαθές Γιβραλτάρ. Αυτά και εις το νέον έτος με υγεία…..