Ο Βαγγέλης Γαλατσόπουλος δεν βρίσκεται τυχαία στη θέση του προέδρου του ΕΣΑΚΕ. Δεν αντέχει στην πίεση, άρα είναι… ιδανικός. Γράφει ο Γιώργος Κογκαλίδης

Σε μια ομοσπονδία (ΕΟΚ), που έχει αυτή τη στιγμή δύο διοικήσεις (Πρωτοδικείου) κι είναι ταυτόχρονα (εδώ και χρόνια) αδιοίκητη, η στάση του προέδρου του ΕΣΑΚΕ, η οποία υπό διαφορετικές συνθήκες έπρεπε να προκαλέσει επέμβαση Εισαγγελέα και σίγουρα την οργή των φίλων του αθλήματος, μοιάζει να είναι απολύτως κατανοητή κι εξηγήσιμη. Ο Βαγγέλης Γαλατσόπουλος την πρώτη φορά δήλωσε «παρών» («απών», θα σας γελάσω), στη χθεσινή ψηφοφορία έριξε «λευκό» και σήμερα, στη δεύτερη ψηφοφορία, τάχθηκε υπέρ του Γιώργου Βασιλακόπουλου.

Έχει κάθε δικαίωμα να αλλάζει άποψη, ακόμα κι από ώρα σε ώρα, αλλά -βρε παιδί μου- αν ήθελε πρόεδρο της διοίκησης του Πρωτοδικείου τον πρώην πρόεδρο της ΕΟΚ, γιατί δεν το έκανε από χθες; Τι άλλαξε σε μια μέρα και ο κ. Βασιλακόπουλος κέρδισε την εμπιστοσύνη του; Δυστυχώς, όλοι γνωρίζουμε…

Ως άνθρωπος, ο κ. Γαλατσόπουλος μού είναι απολύτως συμπαθής. Είναι ο ορισμός του «καλού ανθρώπου», που -φαντάζομαι- είναι απολαυστικός για να δειπνήσεις μαζί του, έχει υψηλή αίσθηση χιούμορ, αλλά δεν είναι συγκρουσιακός. Δεν αντέχει τις κόντρες, δεν αντέχει να μπει στη μάχη και δεν θέλει (ποιος θα το ήθελε;) να… κρεμιέται στα μανταλάκια.

Γιατί είναι στη θέση του προέδρου του ΕΣΑΚΕ; Ακριβώς γι’ αυτό. Δεν αντέχει τις κόντρες, αλλά είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση, ώστε να περνούν όλες οι απόψεις εκείνων, που γνωρίζουν πώς θα πατήσουν τα κατάλληλα κουμπιά. Δεν είναι ο άνθρωπος, που θα ισχυροποιήσει τη λίγκα, είναι όμως εύκολα διαχειρίσιμος, άρα είναι καλό να βρίσκεται εκεί που βρίσκεται.

Σε καταστάσεις ανώμαλες, όπως αυτή που ζούμε, με δύο (τάχα μου) διοικήσεις Πρωτοδικείου, με τη νέα στάση περιφρόνησης του κ. Βασιλακόπουλου (και του υποψηφίου της αρεσκείας του, Άγγελου Παπανικολάου) όχι σε νόμους και κανονισμούς, αλλά απέναντι στην απλή κοινή λογική, πολύ πιο… σκληροί τύποι από τον συμπαθή Βαγγέλη θα λύγιζαν. Μα μήπως και παλιότερα, όταν του διέλυσαν σε μία μέρα το πρωτάθλημα αντέδρασε;

Έχετε δει ποτέ τον πρόεδρο του ΕΣΑΚΕ να χτυπά το χέρι στο τραπέζι; Θα γίνονταν αυτά τα πράγματα, όχι επί εποχής Καρατζά (ισχυρότατος) ή Παπακαλιάτη, όχι επί εποχής Χαλβατζάκη, αλλά κι επί εποχής Οικονομίδη; Η απάντηση είναι εύκολη: ΟΧΙ. Ο Γαλατσόπουλος τα δέχεται, γιατί δεν μπορεί να αντέξει στη μάχη. Γι’ αυτό είναι χρήσιμος στις κρίσιμες στιγμές.

Όταν πάψει να είναι χρήσιμος, θα αποσυρθεί (για όσους δεν το είχαν διαβάσει, το γράψαμε πρόσφατα) και δεν θα υπάρχει κανείς να τον στηρίξει, αυτό το γνωρίζει κι ο ίδιος…