Δεν είμαι ο άνθρωπος που τρώει γενικά σε καντίνες, ούτε αγαπώ το street food. Για την ακρίβεια, η πρώτη και μοναδική μέχρι να ανακαλύψω την Γαλιάντρα καντίνα που είχα φάει ήταν η ιστορική καντίνα της Πλατείας Μαβίλη που σέρβιρε το γνωστό ‘βρώμικο’. Αυτό, μπορώ να πω ότι είναι εξίσου σημαντικό για να ακούσετε την γνώμη μου, όπως και κάποιου που είναι λάτρης τους, για τον λόγο ότι αφού έφαγα εγώ και κόλλησα, σημαίνει ότι αυτή η καντίνα, είναι μεν καντίνα, αλλά και πραγματικά πολλά παραπάνω.
Η Γαλιάντρα είναι μια καντίνα η οποία βρίσκεται μέσα σε ένα οικόπεδο της Πλατείας Αυδή, εκεί που στα 20s έστεκε ένα σπίτι με εσωτερική αυλή, το οποίο δούλευε και ως οίκος ανοχής. Το κτήριο έχει γκρεμιστεί, όμως η πρόσοψη έχει διατηρηθεί και παρέμειναν επίσης η πέτρα και τα τούβλα. Στρώθηκε κάτω λευκό χαλίκι, τοποθετήθηκαν πολύχρωμα βαρέλια για τραπέζια και καρέκλες, η καντίνα και πολλά σημαιάκια για διακόσμηση. Όσο τρως, υπέροχη χαλαρή μουσική ακούγεται από τα ηχεία στο χώρο.
Με το που μπεις στη «Γαλιάντρα» καταλαβαίνεις ότι μπήκες κυριολεκτικά στο mood.
To όλο εγχείρημα ανήκει στην σεφ Γωγώ Δελογιάννη, τη Νεφέλη Μποφίλιου στην οποία ανήκει το διπλανό πασίγνωστο bar “Μπλε Παπαγάλος” και στον Μιχάλη Δημάκο που έριξε την ιδέα στο συγκεκριμένο χώρο να στηθεί το τροχήλατο spot street food. Έτσι εγένετο η Γαλιάντρα, η αναβαθμισμένη καντίνα στην οποία μπορεί κάποιος να φάει signature πιάτα τα οποία ένα προς ένα ικανοποιούν ακόμα και τους πιο απαιτητικούς.
Έτσι λοιπόν στην καντίνα θα βρεις μια σαλάτα με φράουλα, ντοματίνι και γραβιέρα (όταν έρθει η εποχή του, θα βάζουν καρπούζι και φέτα), ένα σάντουιτς με κοκκινιστό μοσχάρι, τσαλαφούτι, πέστο από μυρωδικά και ψητές κόκκινες πιπεριές, ένα hot dog με χοιρινό που φέρνει σε pulled pork κι έχει μαγειρευτεί σε sous vide, έχει πίκλα αγγουριού, μουστάρδα και ψιλοκομμένο ξερό κρεμμύδι, κι ένα sloppy joes σε vegetarian και vegan εκδοχή, με κοκκινιστό κιμά σόγιας. Ειλικρινά δεν χρειάζεται να ζητήσεις τίποτε άλλο.
Γιατί όμως να φάει κάποιος στην Γαλιάντρα; Πήγα δυο φορές και σας εξηγώ τα πάντα.
Καταρχάς, είναι εξαιρετικός ο χώρος. Ειλικρινά με το που περάσεις το κατώφλι της, μπαίνεις πραγματικά σε έναν όμορφο περιβάλλον. Επικρατεί μια πολύ hype ατμόσφαιρα, μπορείς άνετα να φας και να συζητήσεις καθώς η –πολύ καλή – μουσική σου επιτρέπει να ακούς και να μιλάς και βλέπεις γύρω σου ωραίο κόσμο με χαμόγελα και cool στυλ.
Κατά δεύτερον, είναι εξαιρετικά προσεγμένο το φαγητό. Είναι νοστιμότατο, με φρέσκα υλικά, τρως σε οικολογικές συσκευασίες, δεν έχει μεγάλη αναμονή η κάθε παραγγελία ώστε να σε κουράσει και η σχέση ποιότητας-τιμής είναι σπουδαία. Προσωπική μου αδυναμία, το πιάτο με τα κεφτεδάκια και τις τηγανητές πατάτες – και δεν είμαι ο άνθρωπος που γενικά αγαπάει τις τηγανητές πατάτες. Απίστευτο κι όμως αληθινό.
Τρίτον, το μαγαζί είναι σαν να έχει στηθεί από διευθυντή φωτογραφίας. Κάθε του γωνιά είναι ινσταγκραμική, τα φώτα του είναι όσο δυνατά πρέπει για να βλέπεις αλλά να μην τυφλώνεσαι, οι γωνιές του λιτές αλλά ενδιαφέρουσες, η ταμπέλα του εντυπωσιακή αλλά όχι κραυγαλέα. Μπορείς επομένως να κρατήσεις εκτός από την γευστική ανάμνηση και την ατμοσφαιρική απαθανατίζοντας την στιγμή και ανεβάζοντάς την στα social media.
Αν πας και φας στην Γαλιάντρα τρία πράγματα είναι επίσης βέβαια: ότι θα σου αρέσει, ότι θα ξαναπάς και ότι θα την προτείνεις και στους φίλους σου.