Αυτήν τη φορά πόνεσε πολύ. Και για πολλούς λόγους. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Η κοινωνία μας νοσεί. Βαριά και μακροχρόνια. Γράφει η Λίλα Παπαπάσχου

Πραγματικά τι να πρωτοπεί και τι να πρωτογράψει κανείς για ένα τόσο σοβαρό και περίπλοκο θέμα. Ένα ακόμα παιδί -γιατί ας μην γελιόμαστε, δεν είναι το μόνο- πέφτει θύμα της αδιαφορίας, της διαστροφής και της απίστευτης βιαιότητας μιας ολόκληρης κοινωνίας. Μίας βαθιά υποκριτικής κοινωνίας, που ανέκαθεν έσπρωχνε κάτω από το χαλί τα δύσοσμα απορρίμματά της, υποκρινόμενη τη νομοταγή και θεοσεβούμενη.

Κοινωνία: Οι άνθρωποι που την απαρτίζουν

Τι εννοούμε όταν λέμε «κοινωνία»; Δεν πρόκειται για έναν ασαφή όρο. Είναι ένα σύνολο ανθρώπων, που λειτουργεί με βάση κάποιους γραπτούς και άγραφους νόμους, με στόχο την επιβίωση, την εξέλιξη και την ευημερία όλων των μελών του. Μάλιστα. Άρα κοινωνία είμαστε όλοι εμείς, που πάντα… πέφτουμε από τα σύννεφα, ενώ παράλληλα συνεχίζουμε να εθελοτυφλούμε, καταναλώνοντας λαίμαργα κάθε νοσηρό διαδικτυακό τίτλο, κολλημένοι στις οθόνες μας σαν υπνωτισμένοι.

Αλήθεια, πόσα ακόμα παιδιά βρίσκονται εκεί έξω ασυνόδευτα, απροστάτευτα ή ακόμα χειρότερα εγκλωβισμένα σε ακατάλληλα, κακοποιητικά περιβάλλοντα; Πάρα πολλά δυστυχώς…

Για να μην μιλήσουμε για την παγκόσμια μάστιγα του trafficking. Τη διακίνηση ανθρώπων -ανήλικων κι ενηλίκων- σαν να είναι κοινά εμπορεύματα. Χιλιάδες σώματα μετατρέπονται σε σκεύη ηδονής. Άψυχες κούκλες, με μόνο σκοπό την ικανοποίηση των απαιτητικών «πελατών». Με δέλεαρ μια καλύτερη ζωή, ακολουθούν τους επιτήδειους, που στη συνέχεια μετατρέπουν τη γη της επαγγελίας σε επίγεια κόλαση.

Οικονομική ανέχεια και σεξουαλική εκμετάλλευση

Με δεδομένο ότι στη χώρα μας ζούμε τη μετά κρίσης και μετά covid εποχή, γεγονός που συνεπάγεται, μεταξύ άλλων, οικονομική δυσχέρεια για μεγάλο μέρος του πληθυσμού, το έδαφος είναι πρόσφορο. Για κάθε είδους «μαστροπό» και σεξουαλικό κυνηγό. Μυαλά διεστραμμένα, εντοπίζουν τη «λεία» τους και στήνουν έντεχνα την παγίδα τους, φορώντας το χαμογελαστό προσωπείο του ευυπόληπτου νοικοκυραίου.

Στην προκειμένη περίπτωση και με βάση τα έως τώρα στοιχεία -η έρευνα είναι σε εξέλιξη- μιλάμε για ένα κύκλωμα αδίστακτων μαστροπών. Με συνενόχους όλους όσους γνώριζαν και σιωπούσαν, αφήνοντας ένα ανήλικο παιδί βορά στις ορέξεις κάθε επίδοξου… βιαστή. Κερδοσκοπώντας ασύστολα εις βάρος του.

Οικογένεια, γειτονιά, «πελατολόγιο» οι συνεργοί

Εκτός από τους δύο κατηγορούμενους και η μητέρα του 12χρονου παιδιού έχει κληθεί σε απολογία. Καθώς και άλλοι πολλοί, που εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα στην αποτρόπαιη αυτή υπόθεση. Την ίδια στιγμή που οι αρμόδιοι φορείς συνεργάζονται -έστω και όψιμα- με στόχο την προστασία του παιδιού και τη σωματική και ψυχολογική αποκατάστασή του. Η κοινωνία μας αντιδρά και πάλι με καθυστέρηση.

Είναι πολύ σημαντικό στην παρούσα φάση να δοθεί προτεραιότητα στο κορίτσι αυτό, που τόσο βάναυσα κακοποιήθηκε. Ενισχύοντας παράλληλα τις δομές και τους κρατικούς φορείς, που είναι επιφορτισμένοι με την προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού. Κι αυτό όχι μόνο τώρα. Με αφορμή το συγκεκριμένο περιστατικό, αλλά στο διηνεκές. Με πράξεις και όχι με παχιά λόγια.

Τι απέγινε η δημοσιογραφική δεοντολογία;

Την αναζητούμε εις μάτην… Κάτι μας είπες κι εσύ τώρα. Στην εποχή των κλικαρισμάτων και των views, εσύ μιλάς για δημοσιογραφική δεοντολογία. Εδώ γίνεται πόλεμος. Όσο πιο μακάβριος ο τίτλος, τόσο το καλύτερο. Τόσο πιο πιασάρικος. Αυτή είναι η κοινωνία μας… Άλλωστε το ζητούμενο δεν είναι η αλήθεια και η δικαιοσύνη. Το θέμα είναι να πουλήσουμε. Τα φύκια μας για μεταξωτές κορδέλες.

Εσένα, αφοσιωμένε αναγνώστη – ακροατή – τηλεθεατή σε θέλουμε εκεί να «αγοράζεις» και να ξεσπάς. Είμαστε το άλλοθι της οργής σου. Όσο ξεσπάς πληκτρολογώντας, όλα ΟΚ. Μην τυχόν και ξυπνήσεις μόνο από τον λήθαργο και ξαναβγείς στους δρόμους. Γιατί τότε…. μαύρο φίδι που μας έφαγε.

Leave the kids alone

Η παιδική ηλικία είναι καθοριστική για κάθε άνθρωπο, καθώς τα παιδιά δεν παραμένουν για πάντα παιδιά. Όσο κι αν στη χώρα μας ακόμα και σήμερα, η κλασική προτροπή «μα κάνε ένα παιδάκι κι εσύ» μοιάζει λες και πρόκειται για μία μόνιμη κατάσταση (ή κάποιου είδους αξεσουάρ, που πρέπει να αποκτήσεις) κάθε παιδί είναι μία ξεχωριστή οντότητα κι ένας μελλοντικός ενήλικας.

Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι τα παιδιά πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ενήλικες. Αντίθετα, πρέπει να διαφυλάσσεται η αθωότητα, η ανεμελιά και ο παιδικός ενθουσιασμός, προστατεύοντας επί της ουσίας τα αναφαίρετα δικαιώματα των παιδιών, όπως αυτά ορίζονται και από τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

Επίλογος: Οι ένοχοι αυτού του φρικιαστικού και κατ’ εξακολούθηση εγκλήματος πρέπει να τιμωρηθούν αυστηρά και παραδειγματικά. Με ποινές πραγματικές και μη διαπραγματεύσιμες. Από τη δικαιοσύνη και όχι από τα λαϊκά δικαστήρια των ΜΜΕ και του διαδικτύου, που μυρίζουν εκδίκηση, μεσαίωνα και γιαλαντζί κοινωνική ευαισθησία.

Το 12χρονο κορίτσι πρέπει να το σεβαστούμε και να το προστατεύσουμε όλοι, αφήνοντας το να «ανασάνει» και να αποθεραπευτεί, χωρίς τις δικές μας μελούρες, ενοχές κι αμετροέπειες. Τα παιδιά είναι το πιο υγιές κομμάτι -και ο καθρέφτης- κάθε κοινωνίας και η προάσπιση των δικαιωμάτων τους δεν είναι απλά επιτακτική, είναι μονόδρομος.