Γιάννης Κυράστας: Το ημερολόγιο έγραφε 1η Απριλίου του 2004 και δεν ήταν ψέμα.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο θρήνησε για τον χαμό ενός ξεχωριστού ανθρώπου, μιας σπουδαίας προσωπικότητας.
Πέρασαν κιόλας 16 χρόνια από την ημέρα που η Ελλάδα «πάγωσε» με τον άδικο χαμό του Γιάννη Κυράστα. Ήταν πρωταπριλιά του 2004 όταν έγινε γνωστό το σοκαριστικό νέο, ότι ο Γιάννης Κυράστας δεν είναι πια μαζί μας.
Αυτό που λένε όλοι ότι τον έκανε ξεχωριστό δεν ήταν μόνο οι προπονητικές του ικανότητες, αλλά και το γεγονός ότι ο Γιάννης Κυράστας ήταν άνθρωπος με όλη την έννοια της λέξης. Πάντα βοηθούσε όσο μπορούσε τους άλλους και αυτό το έλεγαν πραγματικά όλοι.
Από τα «τσικό» στη μεγάλη ομάδα του Ολυμπιακού!
Ο Γιάννης Κυράστας γεννήθηκε στην Αθήνα στις 25 Οκτωβρίου 1952. Μαζί με παιδιά της ηλικίας του, περνούσε τα απογεύματα στις αλάνες των Πετραλώνων παίζοντας ποδόσφαιρο.
Στην εφηβεία του, έπειτα από προτροπή ενός γείτονά του πήγε στην ομάδα νέων του Ολυμπιακού για δοκιμαστικό. Ο ίδιος δεν θεώρησε ποτέ ότι θα έκανε καριέρα ποδοσφαιριστή, μόνο ότι θα ότι θα έπαιζε ερασιτεχνικά ποδόσφαιρο σε ένα περισσότερο ανταγωνιστικό επίπεδο. Μαζί με την ομάδα νέων προπονούταν στον ίδιο χώρο και η βασική ομάδα των Πειραιωτών.
Ο τότε προπονητής Άλαν Άσμαν ζήτησε από την ομάδα να παίξουν ένα εσωτερικό διπλό, ωστόσο η θέση ενός αμυντικού ήταν κενή. Ο Κυράστας ήταν εκείνος που επιλέχθηκε από τον υπεύθυνο της «μικρής» ομάδας και η επίδοσή του ενθουσίασε τον Άσμαν, ο οποίος του ζήτησε να εμφανιστεί την επόμενη μέρα στην προπόνηση της βασικής ομάδας.
Ο Κυράστας, που το παρατσούκλι του ήταν «μπογιατζής» επειδή το πρωί εργαζόταν ως ελαιοχρωματιστής, έκανε ντεμπούτο στις 26 Απριλίου 1972 μπροστά σε 35 χιλιάδες φίλαθλους του Ολυμπιακού απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι.
Ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής αγωνίστηκε πρώτη φορά εναντίον της Καβάλας στις 10 Δεκεμβρίου 1972 και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα καθιερώθηκε στο δεξιό άκρο της άμυνας του Ολυμπιακού.
Με την ερυθρόλευκη φανέλα κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα και τρία κύπελα και ύστερα από 223 συμμετοχές, αποχώρησε, για να αγωνιστεί στον αιώνιο αντίπαλο του Ολυμπιακού.
Κεφάλαιο Παναθηναϊκός!
Αρχές της δεκαετίας του ’80, ο Γιώργος Βαρδινογιάννης ξεκινά την «αντεπίθεση» απέναντι στην ομάδα του Ολυμπιακού. Η αρχή έγινε με τη μεταγραφή του Γιώργου Δεληκάρη.
Το καλοκαίρι του 1981 η ομάδα του «τριφυλλιού» ενισχύθηκε την απόκτηση του Μάικ Γαλάκου και του Γιάννη Κυράστα. Παράλληλα εγκαινίασε και το το αθλητικό κέντρο στην Παιανία.
Με την ομάδα του Παναθηναϊκού ο Κυράστας έπαιξε συνολικά 145 αγώνες. Κέρδισε δύο πρωταθλήματα, τρία κύπελα και έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλου Πρωταθλητριών το 1985.
Πραγματοποίησε την τελευταία του εμφάνιση με τα πράσινα απέναντι στον Άρη στις 8 Νοεμβρίου του 1986, σε έναν αγώνα που έληξε υπέρ 2-0 υπέρ του Παναθηναϊκού.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο τότε προπονητής του Παναθηναϊκού, Γιάτσεκ Γκμοχ, άλλαξε τη θέση του Κυράστα από δεξί αμυντικό σε λίμπερο και η καριέρα του απογειώθηκε….
Από τις 15 Νοεμβρίου 1974 έως τις 19 Μαΐου 1985 αγωνίστηκε με την Εθνική Ελλάδας σε 46 συνολικά αγώνες.
Κορυφαία του στιγμή η συμμετοχή του στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980, όπου αγωνίστηκε σε δύο ματς.
Ως προπονητής, ο Κυράστας θήτευσε κατά σειρά σε Μεσολόγγι, Εθνικό, Πανηλειακό, Προοδευτική, Πανιώνιο, Ηρακλή και Παναθηναϊκό, όπου σταμάτησε στα μισά της σεζόν 2001-2002.
Η πορεία της υγείας του και το τέλος…
Στις 5 Μαρτίου 2004 ο Γιάννης Κυράστας εισήχθη στο νοσοκομείο έχοντας προσβληθεί από μια βαριά μορφή γάγγραινας με υψηλή θνητότητα, την Γάγγραινα Fournier (κεραυνοβόλος γάγγραινα του οσχέου).
Η πορεία της υγείας του παρουσίασε αρκετές μεταπτώσεις και ενώ η κατάστασή του άρχισε να γίνεται αισιόδοξη, επιπλοκές του στέρησαν τη ζωή την 1η Απριλίου 2004.
Η μετέπειτα κατάκτηση του νταμπλ από τον Παναθηναϊκό την περίοδο 2003-2004 αφιερώθηκε από πολλούς -ποδοσφαιριστές και μη- σε αυτόν με το σύνθημα «Αυτή η κούπα θα φτάσει στα άστρα, για τον Γιάννη τον Κυράστα».
Στις 2 Φεβρουαρίου του 2008 και στη γιορτή που πραγματοποιήθηκε στο κλειστό του ΟΑΚΑ για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Παναθηναϊκού, ο Γιάννης Κυράστας τιμήθηκε μετά θάνατον για την προσφορά του στο σύλλογο. Το βραβείο παρέλαβε η σύζυγός του Ρούλα.
Έμεινε στην ιστορία για τη συνέπεια σε υψηλό αγωνιστικό επίπεδο στις δύο πιο επιτυχημένες ομάδες της χώρας, καθώς και για το θελκτικό ποδόσφαιρο που έπαιξε επί των ημερών του ο Παναθηναϊκός τη σεζόν 1999-00.
Ήταν μόλις 51 ετών.