Για το πως έγινε μητέρα η Ελληνίδα ηθοποιός σε μια ηλικία που πολλά κολλημένα μυαλά θεωρούν «μεγάλη», γράφει η Έλενα Φάκου.

Η γνωστή τάση που έχει ο Έλληνας να εκτελεί χρέη χωροφύλακα στις ζωές των άλλων ξαναχτύπησε, με θύμα αυτή τη φορά την ηθοποιό Ιωάννα Παππά, η οποία έγινε πρώτη φορά μητέρα στα 42 της χρόνια.
Δεν ήξερε κι αυτή να ρωτήσει πρoηγουμένως τον πρώτο τυχόντα για το εάν είναι στην ‘κατάλληλη’ κατά τη γνώμη του ηλικία για να αποκτήσει ένα παιδί, και προχώρησε σε αυτή την εγκυμοσύνη αυτοβούλως, κάτι που προφανώς δεν πολυάρεσε σε κάποια – πιθανότατα- μέλη της ομάδας «μανούλες του facebook» τα οποία έσπευσαν να την κατακρίνουν -όπως η ίδια αποκάλυψε στην εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου – λέγοντάς της «ντροπή σου σε τέτοια ηλικία» και «τι θα κάνει το παιδί σου όταν μεγαλώσει».

Βλέπουμε λοιπόν ακόμα μία φορά πως το δικαίωμα αυτοδιαχείρισης του σώματος μας και της αυτοδιάθεσης να ρυθμίζουμε τη ζωή μας όπως εμείς επιθυμούμε, ενώ θα έπρεπε να αποτελούν αδιαπραγμάτευτα δεδομένα, δεν είναι. Επίσης αντιλαμβανόμαστε με μεγάλη μας θλίψη ότι αυτά τα κολλημένα μυαλά θεωρούν πως μια γυναίκα είναι «μεγάλη» στα 42 της, επομένως θα πεθάνει σύντομα πριν προλάβει να μεγαλώσει το παιδί της αφήνοντάς το ορφανό. Σύμφωνα δηλαδή με πρόχειρους υπολογισμούς, γύρω στα 60 της χρόνια την υπολογίζουν δεδομένα νεκρή βάζοντάς μας στη διαδικασία να αναλύουμε τις παράλογες σκέψεις τους και προσπαθώντας να βρούμε μάλιστα και επιχειρήματα για να τις αντικρούσουμε.

Όχι, μια γυναίκα δεν οφείλει να πάρει την άδεια κανενός μας για να κάνει ένα παιδί και οπωσδήποτε δεν είναι ‘μεγάλη’ στα 42 της ώστε να κινδυνεύει λόγω ηλικίας να μην βρίσκεται δίπλα στο παιδί της. Μας συγχωρείτε που το πρώτο μας μέλημα -στην ηλικία που εσείς κρίνετε σωστή- δεν ήταν να κάνουμε όσα παιδιά εσείς – και πάλι- κρίνετε σωστό και είπαμε να πάρουμε αυτή την μεγάλη απόφαση όταν θέλουμε εμείς. Από πότε υπάρχει «κατάλληλη ηλικία» για να κάνει κάποιος παιδί και επιπλέον, ποιος είναι αυτός που θα το κρίνει; Ένα παιδί, αυτό που χρειάζεται κυρίως από το γονιό του είναι αγάπη, φροντίδα και ποιοτικό χρόνο και αυτά μπορεί να τα προσφέρει ένας γονέας και στα 22 και στα 32 και στα 42 αλλά και σε ολόκληρη τη ζωή του.

Γι’ αυτό καλό είναι να μην θεωρούμε πως οι άνθρωποι πρέπει να εγκαταλείπουν την ιδέα να γίνουν γονείς μετά τα 40, ειδικά στην εποχή μας που οι επαγγελματικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες έχουν αλλάξει πολύ και ο κόσμος περνάει περισσότερα χρόνια από τη ζωή του κάνοντας σπουδές, αναζητώντας μόνιμη απασχόληση και οικονομική σταθερότητα. Όταν με υιοθέτησε η μητέρα μου ήταν ακριβώς 40 ετών. Όχι μόνο δεν μου έλειψε ποτέ τίποτα, αλλά μέχρι σήμερα στα 80 της χρόνια βρίσκεται ακόμα στο πλευρό μου σε οτιδήποτε κι αν χρειαστώ. Είμαι ένα ολοζώντανο παράδειγμα ενός παιδιού που οι γονείς του ήταν 40+ όταν το υιοθέτησαν και σας διαβεβαιώ ότι μεγάλωσα θαυμάσια. Όταν πάψουμε να μετράμε τους ανθρώπους με βάση την ηλικία, το ύψος, το βάρος και άλλα αριθμητικά μεγέθη, τότε ίσως έχουμε μια ελπίδα να δούμε τις πραγματικές τους διαστάσεις.