Για πολλούς αυτό συνιστά κυβίστηση ή αλλιώς επί το λαϊκότερον κωλοτούμπα. Είναι έτσι ή μήπως όχι; Ας προσπαθήσουμε να βάλουμε λίγο τα πράγματα στην θέση τους πάντα μέσα από ένα προσωπικό πρίσμα και σκεπτικό. Η ερυθρόλευκη “επανάσταση” για άλλους πέτυχε και για άλλους όχι. Από όποια πλευρά και να το βλέπει κανείς, υπάρχουν ορισμένα δεδομένα που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης. Πρώτον ο Ολυμπιακός με Βασιλακόπουλο έφυγε, με Βασιλακόπουλο επιστρέφει. Τώρα τα όσα ακούγονται παρασκηνιακά ότι ναι μεν κατατέθηκε ο φάκελος, αλλά οι οριστικές αποφάσεις θα ληφθούν ανάλογα με το τι θα γίνει στην Ε.Ο.Κ τον Σεπτέμβριο, δεν δείχνουν σοβαρότητα. Ο Ολυμπιακός αποχώρησε από το πρωτάθλημα ζητώντας ξένους διαιτητές, επιστρέφει και θα βρει ξένους ρέφερι μόνο στην Euroleague. Ο Ολυμπιακός ήταν στην Α2 όπως και αν το βάφτισαν ορισμένοι το σκηνικό με αναπτυξιακές ή ομάδες β’. Η ιστορία έγραψε ότι οι ερυθρόλευκοι υποβιβάστηκαν για δύο χρόνια. Για αρχή αυτά. Πάμε να δούμε τα υπόλοιπα..
Οι ερυθρόλευκοι είχαν δίκιο σε όσα έλεγαν και αποτέλεσαν την αιτία ή την αφορμή για άλλους, να πάρουν την απόφαση να υποβιβαστούν οικειοθελώς στην Α2; Σίγουρα δεν είχαν και εντελώς άδικο. Ο Ολυμπιακός είναι αλήθεια πως υπάρχουν παιχνίδια, σε κρίσιμες μάλιστα στροφές τελικών πρωταθλήματος, που αδικήθηκε και είχε κάθε δικαίωμα να διαμαρτύρεται. Από την άλλη δεν είναι και λίγες αντίστοιχα οι φορές που η διαιτησία ήταν η καλοδεχούμενη καραμέλα για να της ρίξουμε όλο το ανάθεμα και να κρύψουμε κάτω από το χαλάκι τις δικές μας αβλεψίες, τα δικά μας λάθη και την αδυναμία να παραδεχτούμε την ανωτερότητα του αντιπάλου. Υπήρχε σύστημα, που κυνηγούσε την ομάδα; Οργανωμένα όχι μην τρελαθούμε. Τι είδους κυνηγητό είναι αυτό, που σου επιτρέπει να πάρεις στην “επίμαχη” περίοδο από το 2011-12 έως και το 2017-18 τρία πρωταθλήματα και ο αγαπημένος του συστήματος αντίπαλος σου τέσσερα; Καλό το αφήγημα, αλλά είναι λειψό.
Πάμε τώρα και στα σημαντικότερα. Οι αιώνιοι έχουν εδώ και χρόνια ξεφύγει από τον εγχώριο ανταγωνισμό. Η απουσία του Ολυμπιακού από την Α1 έχει κάνει πολύ μεγάλο κακό και στους δύο. Η έλλειψη ανταγωνισμού έχει ρίξει το επίπεδο αμφοτέρων με αποτέλεσμα στην Euroleague να φθίνουν διαρκώς και να έχουν μετατραπεί από πρωταγωνιστές σε κομπάρσους. Ο Ολυμπιακός, που θεωρητικά θα έριχνε το βάρος εκεί, από την στιγμή που αποχώρησε καταγράφει πορεία εκτός οκτάδας. Η σεζόν 2019-20 παρόλο που δεν ολοκληρώθηκε, θα τον έβρισκε εκτός νοκ- άουτ, ενώ και στην χρονιά που πέρασε έχασε πάλι το τρένο των play- off. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη, αν και έχει να βρεθεί σε Final- Four από το 2012, ήταν από τότε πάντα στην οκτάδα και σε καμία περίπτωση δεν είχε αυτήν την τραγική περυσινή εικόνα. Οι τίτλοι σαφώς και μετρούν, σαφώς και μένουν στην ιστορία του Συλλόγου, αλλά χωρίς σοβαρό αντίπαλο απλώς χρυσώνουν το χάπι. Το ίδιο το πρωτάθλημα χωρίς και τους δύο μοιάζει και είναι κούρσα για έναν.
Με βάση όλα τα παραπάνω η επιστροφή των ερυθρόλευκων στην Basket League θα κάνει καλό σε όλο το οικοδόμημα του ελληνικού μπάσκετ. Θα βοηθήσει το πρωτάθλημα, θα ανεβάσει κατακόρυφα ξανά το ενδιαφέρον του κόσμου. Θα βοηθήσει τον ίδιο τον Ολυμπιακό να αποκτήσει ρυθμό και κυρίως στόχους, αφού η λογική και ο ρεαλισμός λέει πως οι εγχώριες διοργανώσεις μόνο προσφέρονται για διεκδίκηση κάποιου τίτλου. Μην ξεχνάμε πως ήδη μέτρα αρκετά χρόνια μακριά από επιτυχίες. Τέλος καλό θα κάνει και στους πράσινους, αφού θα αποκτήσουν έναν αντίπαλο ανάλογων κυβικών και θα πρέπει να βελτιώνονται διαρκώς για να κρατήσουν τα σκήπτρα. Με το καλό λοιπόν, να επιστρέψει η κανονικότητα στο μπάσκετ και ας καθήσουν κάποια στιγμή σε έναν τραπέζι οι δυο τους για να βρουν τις λύσεις. Θα εκπλαγούν πιστεύω όταν ανακαλύψουν ότι τους ενώνουν περισσότερα από αυτά που νομίζουν ότι τους χωρίζουν.