Ο Κώστας Τσίλης γράφει για την εξάρτηση της ΑΕΚ στον Πέτρο Μάνταλο που φάνηκε και στο παιχνίδι με την Ζόρια στην Ουκρανία.

Προφανώς και η διαφορά ποιότητας ανάμεσα στην ΑΕΚ και την Ζόρια, είναι μεγάλη. Όμως στον όμιλο του Γιουρόπα δεν βρέθηκε ούτε με κλήρωση σε τηλεπαιχνίδι, ούτε με γουάιλντ καρντ (που λένε και οι μπασκετικοί). Δύσκολα ομάδες που περνούν από τα προκριματικά, είναι της πλάκας. Επίσης η ΑΕΚ πέτυχε στην Ουκρανία τέσσερα γκολ σε εκτός έδρας ευρωπαϊκό ματς, για πρώτη φορά μετά από 18 χρόνια. Σ’ αυτό το διάστημα η ΑΕΚ είχε αντιμετωπίσει κι άλλες ομάδες επιπέδου Ζόρια, ίσως και κατώτερου. Και τέσσερα γκολ δεν είχε βάλει. Κάποιες φορές, δεν είχε κερδίσει καν.

Αυτό που θέλω να πω, είναι πως τέτοιου είδους νίκες σαν αυτή που πήρε στην Ουκρανία, η ΑΕΚ τις χρειάζεται. Και ας μην σκότωσε κανένα θηρίο. Κάθε ευρωπαϊκή νίκη, έχει την δική της ξεχωριστή βαρύτητα και στην θέση της ομάδας στην συνολική κατάταξη της ΟΥΕΦΑ, αλλά και στην ψυχολογία και την αυτοπεποίθησή της. Είναι εντελώς διαφορετικό να κλείσει η ΑΕΚ τον όμιλο με 8 ή 9 βαθμούς, ακόμα και αν δεν προκριθεί, από λευκή πετσέτα από τον πρώτο γύρο.

Τώρα η ΑΕΚ επέστρεψε από την Ουκρανία με τρεις βαθμούς στην τσέπη της και έχει μπροστά της δυο παιχνίδια στο Ολυμπιακό Στάδιο. Με Ζόρια και Μπράγκα. Αν κάνει ακόμα δυο νίκες, θα πάει την τελευταία αγωνιστική στην Αγγλία για να ψάξει βαθμό ή βαθμούς απέναντι στην Λέστερ, η οποία θεωρητικά θα είναι αδιάφορη και θα φυλάει τα πόδια της για το φορτωμένο εορταστικό πρόγραμμα της Πρέμιερ Λιγκ. Δύσκολο όλο αυτό, αλλά όχι ακατόρθωτο.

Φυσικά η νίκη επί της Ζόρια, έχει πρωταγωνιστές. Η επιθετική τριάδα, έκανε όργια. Ο Λιβάγια βρήκε το ξέσπασμα που είχε ανάγκη. Ο Τάνκοβιτς έβαλε ένα γκολ και έδωσε μια ασίστ, αποδεικνύοντας πως ξέρει πολύ καλά να κάνει και τα δυο. Άλλωστε πέρυσι έκλεισε τη σεζόν με 14 γκολ και οκτώ ασίστ. Αλλά όλο αυτό που έγινε στην Ουκρανία, δεν θα γινόταν χωρίς τον Μάνταλο. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Όχι μόνο διότι το γκολ που πετυχαίνει ο αρχηγός, ουσιαστικά διώχνει μια και καλή το άγχος του κλειδώματος της νίκης. Κυρίως διότι για ακόμα μια φορά, ο Μάνταλος κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο. Όπως έκανε και στα τρια προηγούμενα παιχνίδια της ΑΕΚ.

Δεν θα γράψω για κανένα ηγέτη. Θα γράψω για έναν κομβικό ποδοσφαιριστή για την λειτουργία της ΑΕΚ. Και «κομβικός ποδοσφαιριστής» σημαίνει πως χωρίς αυτόν (είτε ως φυσική παρουσία, είτε ως καλή αγωνιστική παρουσία) η ομάδα δυσλειτουργεί και δεν τραβάει και συνήθως δεν κερδίζει κιόλας. Ενώ αντίθετα με την παρουσία του (όχι την φυσική αλλά την ουσιαστική), η ομάδα κάνει πολύ καλά πράγματα στο γήπεδο. Και συνήθως κερδίζει κιόλας.

Δείτε λίγο τι έχει γίνει από τις αρχές Σεπτέμβρη και θα καταλάβετε απολύτως τι εννοώ. Η ΑΕΚ με τον πιεσμένο ψυχολογικά και χωρίς καθαρό μυαλό, Μάνταλο, έχασε το κύπελλο, υποχρεώθηκε και σε κακή ήττα από τον Ατρόμητο. Η ΑΕΚ με τον Μάνταλο που έχει γυρίσει τον διακόπτη πρώτα στο μυαλό του και στην ψυχολογία του, έχει κερδίσει τα Γιάννενα, έχει κερδίσει τον ΟΦΗ, έχει κερδίσει την Ζόρια και πήγε να φέρει τα πάνω – κάτω απέναντι στην Λέστερ. Είναι τόσο απλό και τόσο φανερό. Καλώς ή κακώς δεν ξέρω, αυτό θα το δείξει η ιστορία, η ΑΕΚ θα ζει και θα πεθαίνει με τον Μάνταλο. Αυτή είναι η πραγματικότητα της, όσο και αν κάποιοι αρνούνται να το δουν.

Προφανώς και όλο αυτό βάζει βάρος στις πλάτες κυρίως του ίδιου ο αρχηγού της ΑΕΚ, αλλά και του προπονητή που καλείται να τον διαχειριστεί. Αφενός διότι πρώτα ο ίδιος ο Μάνταλος θα πρέπει να το δουλέψει μέσα του όλο αυτό και να καταλάβει όχι πόσο σημαντικός, αλλά πόσο κομβικός είναι για το παιχνίδι της ομάδας. Και φαίνεται πως το έκανε μετά το ματς στο Περιστέρι και την ανόητη αποβολή του. Αφετέρου είναι στο χέρι του προπονητή να δώσει στον Μάνταλο τον χώρο και τον ρόλο στο γήπεδο.

Όλο αυτό που βλέπουμε από τον αρχηγό της ΑΕΚ στα τελευταία τέσσερα ματς, δεν έχει να κάνει μόνο με το γεγονός πως μέσα του έχει γυρίσει τον διακόπτη και της ψυχολογίας και της νοοτροπίας. Είναι και αυτή η θέση που έχει δώσει ο Καρέρα στον Μάνταλο, ανάμεσα στις γραμμές των χαφ και των επιθετικών, που ταιριάζει γάντι σ’ αυτά που μπορεί να κάνει μέσα στο γήπεδο και να προσφέρει στην ομάδα.

Το ξαναγράφω για να το έχουμε καθαρό. Είναι τέτοια η ποδοσφαιρική σχέση του Μάνταλου με την λειτουργία της ομάδας, που η ΑΕΚ θα ζει και θα πεθαίνει με τον αρχηγό της. Όσο είναι αυτός που ήταν στην Ουκρανία ή με την Λέστερ ή με τον ΟΦΗ και τον ΠΑΣ, η ομάδα θα παίρνει ασίστ, θα παίρνει γκολ, θα παίρνει και βαθμούς. Όταν θα έρθουν ματς που δεν θα είναι ο Μάνταλος καλός, η ΑΕΚ μπορεί και να το πληρώσει. Αυτό δεν αλλάζει το πόσο κομβικός είναι ο αρχηγός για το παιχνίδι της. Αντιθέτως το αποδεικνύει.

Και κάτι τελευταίο. Έγραψα για τον Μάνταλο, υπάρχουν πολλά που μπορούν να γραφτούν για την ποιότητα του Λιβάγια και του Τάνκοβιτς αλλά και την τεράστια προσφορά και χρησιμότητα του Σάκχοφ και του Κρίστιτσιτς. Όμως το ματς στην Ουκρανία έδειξε ξεκάθαρα, πως η ΑΕΚ έχει απόλυτη ανάγκη τον γερό, αλλά και φρέσκο Τσιγκρίνσκι. Ο Ουκρανός ξέρει να δίνει ασφάλεια στα μετόπισθεν, ακόμα και όταν γίνονται τεράστια λάθη. Όπως έγιναν τεράστια λάθη στο ματς με την Ζόρια, αλλά ο Τσιγκρίνσκι καθάρισε την μπουγάδα χωρίς σχεδόν κανείς να καταλάβει ότι αυτά τα λάθη έγιναν.

Επίσης ο Ουκρανός ξέρει πότε να μιλάει και τι να λέει στους συμπαίκτες του. Και μέσα στο γήπεδο και μέσα στα αποδυτήρια. Γι αυτό και ήταν σοφό εκ μέρους της ΑΕΚ να ανανεώσει το συμβόλαιο του. Βεβαίως το κορμί του Τσιγκρίνσκι δεν επιτρέπει συνεχόμενα ματς και απαιτεί διαχείριση. Εξ ου και πρέπει να μάθει να ζει το κέντρο της άμυνας της ΑΕΚ και χωρίς τον Ουκρανό. Όμως αν η διαχείριση γίνει σωστά, ο Τσιγκρίνσκι θα είναι πολύ σημαντικός και για την φετινή αγωνιστική εξίσωση.