Μια χαρά τα είπε η Ευρωλίγκα. Να έπαιρνε κάποια στιγμή θέση κι η παρέα του Βασιλακόπουλου, πλάκα δεν θα είχε. Γράφει ο Γιώργος Κογκαλίδης

Η τοποθέτηση από την Ευρωλίγκα (διαβάστε εδώ), αναφορικά με την τελευταία φάση στο ντέρμπι του Ολυμπιακού με την Μπάγερν, έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Και ξέρετε, υπάρχουν δύο ειδών προσεγγίσεις: Η μία, που θέλει ό,τι συμφέρει την ομάδα μας να μην εντάσσεται στους νόμους της λογικής. Και με τσεκούρι να πάει ο αμυντικός, αν είναι δικός μας, δεν υπάρχει φάουλ.

Η άλλη, που θέλει να βλέπεις με καθαρό μάτι τα γεγονότα. Κι εμείς είμαστε από εκείνους, που δεν περίμεναν την επίσημη τοποθέτηση, για να πούμε ότι «ναι, υπήρχε φάουλ» (διαβάστε εδώ). Αλλά, για σταθείτε λίγο, γιατί πάλι θα χάσουμε την μπάλα.

Είναι κακή η Ευρωλίγκα, που δεν χαρίζεται στους διαιτητές και συχνά πυκνά (θυμηθείτε κι ανάλογη ανακοίνωση για το λανθασμένο σφύριγμα στον αγώνα Μακάμπι – Ολυμπιακός, εκεί όπου αδικήθηκαν οι «ερυθρόλευκοι», καθώς το φάουλ στον Ουίλμπεκιν έγινε χαμηλά και κακώς εκτέλεσε τρεις βολές, με αποτέλεσμα να πάρει τη νίκη η «ομάδα του λαού». Κι άλλες φορές το έκανε, με συνέπεια και χωρίς να εξετάζει ποιος ευνοείται.

Θυμίζει κάτι από τον μετέπειτα διαφημιστή αλυσίδας πιτσαρίας, τον Γκορμπατσόφ, που είχε κάνει σημαία τη «διαφάνεια» και την «αλήθεια». Ελπίζω να μην είναι τόσο προσχηματική η προσέγγιση των ιθυνόντων, όσο εκείνη του πρώην Ρώσου προέδρου, αλλά δεν είναι της παρούσης η πολιτική τοποθέτηση.

Έχετε δει να συμβαίνει κάτι ανάλογο στα εθνικά χωρικά μας ύδατα; Θυμόσαστε να έχει βγει επισήμως κάποιος φορέας (ΕΟΚ, ΕΣΑΚΕ, ΚΕΔ, ΟΔΚΕ, ο μπάρμπα Γιάννης ο κανατάς) να λέει «έγινε λάθος»; Η ΚΕΔ/ΕΟΚ, ή για να μην το περιορίσουμε, η πολιτική που ασκείται από τους ανθρώπους του Γιώργου Βασιλακόπουλου, είναι «μην μιλάτε, όλα ξεχνιούνται μετά την έλευση του 10ημέρου». Πολιτική προσέγγιση, ανάλογη της πολιτικής διαδρομής του «πατερούλη».

Ακόμα κι οι τιμωρίες των διαιτητών είναι κρυφές. Οι ομάδες δεν δικαιώνονται (έστω ηθικά, βρε παιδί μου) για τις όποιες εξόφθαλμες παραβάσεις. Αλλά κι όταν έρχεται ο Αθλητικός Δικαστής και διατάζει επανάληψη του αγώνα, λόγω κακής εφαρμογής των κανονισμών, πάλι τα αρμόδια όργανα κωφεύουν.

Ποτέ δεν υποστήριξα πως ό,τι συμβαίνει στην Ευρωλίγκα είναι καλώς καμωμένο, αλλά αυτό το χάλι της διοίκησης Βασιλακόπουλου δύσκολα μπορεί να συναντήσει κανείς σε άλλο τόπο. Ίσως σε καταστάσεις διακυβέρνησης Βόρειας Κορέας, ηγετών τύπου Τραμπ, ή Στάλιν, όταν το… είχε χάσει και θεωρούσε πως είναι επί γης Θεός.

Η Ευρωλίγκα δεν προχώρησε σε συνολική αποτίμηση, όσον αφορά στον τρόπο με τον οποίο έγινε η απόδοση σε πρώτο βαθμό δικαιοσύνης, από τους τρεις διαιτητές. Κι αν θέλετε, καλώς δεν το έκανε, καθώς διαφορετικά θα άνοιγε ο ασκός του Αιόλου. Βεβαίως, αν γίνονταν συνολική αποτίμηση, ο Ολυμπιακός δεν θα έμοιαζε ευνοημένος, καθώς αυτό δεν ήταν το μοναδικό λάθος των διαιτητών, καθώς υπήρχαν φάσεις όπου εξόφθαλμα αδικήθηκαν οι γηπεδούχοι, καθώς δεν υπήρξε πρόθεση να ευνοηθεί μια εκ των δύο ομάδων.

Ο λόγος που οι αρμόδιοι δεν παίρνουν συνολικά θέση, είναι επειδή γνωρίζουν ότι καμία ομάδα δεν ευνοείται, ή δεν αδικείται συστηματικά. Διαφορετικά δεν θα είχε πάρει ποτέ η Λιμόζ με το αλήστου μνήμης αντιμπάσκετ που έπαιξε στο ΣΕΦ το τρόπαιο, δεν θα νικούσε ο Δαυίδ (Ολυμπιακός) τον Γολιάθ (ΤΣΣΚΑ) στην Κωνσταντινούπολη και πάει λέγοντας.

Το ότι η Ευρωλίγκα έχει εμπιστοσύνη σε ομάδες και διαιτητές φαίνεται κι από το γεγονός ότι στην τελευταία αγωνιστική, όταν πολλάκις κρίνονται προκρίσεις, δηλώνει απροθυμία να ορίσει την ίδια ώρα το τζάμπολ σε όλα τα γήπεδα. Πολλοί, ανάμεσά τους κι ο υπογράφων, έχουμε κατακρίνει αυτή την τάση, αλλά εντέλει ή θεωρείς ότι το πρωτάθλημά σου είναι «καθαρό», ή το κλείνεις. Θυμηθείτε πόσοι έλεγαν με στόμφο ότι η είσοδος της τουρκικής αεροπορικής εταιρίας θα οδηγούσε σε ασυλία των Τούρκων και μετά, που η Φενέρμπαχτσε γέμισε τον Βόσπορο δολάρια, για να καταφέρει να πάρει (όχι με την πρώτη) τον τίτλο, ήταν απλά… Κυριακή.

Αν, λοιπόν, κάποιοι νιώθουν χαρούμενοι με την τοποθέτηση της Ευρωλίγκας, αν κάποιοι νιώθουν ενοχλημένοι, ας σκεφτούν κι οι δύο πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα στην Ελλάδα, αν τολμούσε κάποτε ο Βασιλακόπουλος να αναλάβει το πολιτικό κόστος και να επιτρέψει να ειπωθεί ενδεχόμενη αστοχία στη λήψη απόφασης των διαιτητών.