Ο Κώστας Τσίλης γράφει για το ρόστερ της φετινής ΑΕΚ, στο οποίο φαίνεται πώς δεν υπάρχουν «βασικοί» παίκτες.

Η ΑΕΚ μπήκε να παίξει ένα ματς απέναντι στην Λάρισα, μετά από δυο εβδομάδες που η μισή ομάδα πάλευε με τον κορονοϊό και η άλλη μισή έκανε προπόνηση με αποστάσεις υπό τον φόβο του ιού. Μπήκε και σ’ ένα γήπεδο που δεν ήταν καν το ΟΑΚΑ που παίζει συνήθως, το οποίο ωστόσο δεν ήταν και σε πολύ καλύτερη κατάσταση απ’ αυτό του ΟΑΚΑ.

Σ’ αυτό το ματς η ΑΕΚ κέρδισε με 4-1. Και παρότι όλα τα γκολ της μπήκαν στο δεύτερο ημίχρονο, θεωρώ πως ακόμα και στο πρώτο έπαιξε πολύ καλή μπάλα. Υπήρχαν μάλιστα τουλάχιστον τρεις πεντακάθαρες ευκαιρίες για γκολ. Για να μην πω παραπάνω. Επίσης, σ’ όλο αυτό το διάστημα, από την αρχή που μπήκε η ΑΕΚ στην περιπέτεια του κορονοϊού, μέχρι και τώρα που είναι το φινάλε της, στα δυο ματς που έπαιξε, έβαλε από τέσσερα γκολ. Κάτι δείχνει και αυτό.

Στο παιχνίδι με την Λάρισα ο Καρέρα ξεκίνησε στην βασική ενδεκάδα με τον Μαχαίρα και με τον Αλμπάνη στα δυο άκρα της επίθεσης και με τον Ολιβέιρα στην κορυφή. Στον πάγκο έμειναν ο Λιβάγια, ο Τάνκοβιτς και ο Ανσαριφάρντ. Θα έλεγε κανείς, πως ο Καρέρα ξεκίνησε το ματς με τους βασικούς στον πάγκο και τους αναπληρωματικούς στο γήπεδο. ‘Όμως για να το δούμε αυτό, λίγο πιο προσεκτικά και… ποδοσφαιρικά.

Είναι άραγε «αναπληρωματικός» ο Μαχαίρας; Μα το παιδί έχει δείξει πως αυτή τη στιγμή, είναι ίσως το πιο πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο της ΑΕΚ. Το next big thing για την επίθεση της. Και δεν είμαστε καν στην φάση, που κάποια στιγμή θα προσφέρει. Κάθε φορά που ξεκινά στην ενδεκάδα, είναι από τους κορυφαίους. Στο προηγούμενο ματς με τον ΟΦΗ είχε δοκάρι. Τώρα πέτυχε γκολ και μάλιστα με μαγική εκτέλεση. Ποιος λοιπόν μπορεί να πει πως ο Μαχαίρας δεν είναι για να ξεκινάει ως βασικός σ’ ένα από τα δυο άκρα της επίθεσης.

Επίσης ο Ολιβέιρα, μπορεί να μην είναι στα καλύτερα του, αλλά είναι ο πρώτος σκόρερ της ΑΕΚ πέρυσι. Δεν γράφω καν πως είναι το πιο υψηλό συμβόλαιο. Ποιος λοιπόν μπορεί να υποστηρίξει πως δεν θεωρείται «βασικός». Η μόνη έκπληξη, ήταν η επιλογή του Αλμπάνη. Αλλά για να ξέρουμε και τι λέμε, ήταν από τους κορυφαίους του γηπέδου. Και προφανώς δεν φορμαρίστηκε ξαφνικά, αλλά το έδειχνε στις προπονήσεις. Επομένως δικαιωματικά πήρε την θέση.

Βεβαίως από τον πάγκο ήρθε ο Καρίμ που είναι πρώτος σκόρερ της ΑΕΚ φέτος και που πρόσθεσε ακόμα ένα γκολ. Από τον πάγκο ήρθαν και ο Λιβάγια και ο Τάνκοβιτς, που πρόλαβαν στο λίγο που έπαιξαν, να κάνουν με την ποιότητά τους, άνω – κάτω την άμυνα της Λάρισας. Και οι τρεις αυτοί, φυσικά και θεωρούνται όχι απλώς βασικοί αλλά βασικότατοι και κάλλιστα θα μπορούσαν να ξεκινήσουν το ματς. Το ίδιο ισχύει και για τον Λιβάι Γκαρσία, που δεν ήταν ακόμα στο 100% της ετοιμότητάς του για να παίξει, αλλά όταν θα επιστρέψει, θα διεκδικήσει θέση βασικού.

Με λίγα λόγια, αυτό που αποδεικνύεται είναι πως στην γραμμή κρούσης, η ΑΕΚ δεν έχει φέτος βασικούς. Αυτή είναι η ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Και ίσως αυτό είναι και το μεγάλο πλεονέκτημα που έχει ο Καρέρα και θα πρέπει να εκμεταλλευτεί. Διαθέτει μια σειρά επιλογών, που όλοι τους έχουν την δυνατότητα και την ποιότητα, να λειτουργήσουν και κυρίως να προσφέρουν στην ομάδα, ως «βασικοί». Αυτό πρακτικά σημαίνει, πως ο Ιταλός την πολυτέλεια που αναζητά κάθε προπονητής, να έχει τόσο στο γήπεδο, όσο και στον πάγκο, παίκτες «βασικούς».

Κάτι αντίστοιχο, ισχύει και για τις επιλογές που έχει ο Καρέρα για την μεσαία γραμμή. Στο ματς με την Λάρισα η ΑΕΚ πήρε γκολ από τον Σιμόες, ο οποίος μπορεί και να μην ξεκινούσε στην βασική ενδεκάδα, αν δεν ήταν τιμωρημένος ο Κρίστιτσιτς. Διότι ο Σέρβος είναι βασικός εργαλείο της μηχανής της ομάδας. Αλλά και ο Πορτογάλος χαφ, είναι και αυτός ένας εξαιρετικά κομβικός ποδοσφαιριστής για την λειτουργία της μεσαίας γραμμής.

Επίσης η ΑΕΚ στο ματς με την Λάρισα, πήρε γκολ και από τον Γαλανόπουλο, ο οποίος ήρθε στα χαφ από τον πάγκο. Πήρε την θέση του Σάκχοφ, που φυσικά είναι ένας παίκτης υπερπολύτιμος για την μεσαία γραμμή της ΑΕΚ. Όμως και ο Γαλανόπουλος είναι αποδεικνύει, πως όταν είναι καλά, υπερπολύτιμος είναι. Και μπορεί να λογίζεται και αυτός ως βασικός.

Ανοίγω μια παρένθεση για Γαλανόπουλο. Πέρασε επί σχεδόν έναν χρόνο ότι πιο δύσκολο μπορεί να περάσει ποδοσφαιριστής, παλεύοντας κάποια στιγμή ακόμα και στην κόψη του ξυραφιού για το αν θα ξαναπαίξει μπάλα. Παράλληλα ήταν στην κόψη του ξυραφιού το μέλλον του στην ΑΕΚ. Βγήκε απ’ όλο αυτό, διπλά νικητής. Γερός σαν το ατσάλι που δένεται μέσα από την φωτιά. Και το ξέσπασμά του με λυγμούς μπροστά στην κάμερα, δεν έχει να κάνει με αδυναμία. Είναι το τελευταίο ξόρκι, στο κακό που επιτέλους έφυγε. Κλείνω την παρένθεση.

Όπως και στην επίθεση της φετινής ΑΕΚ, έτσι και στη μεσαία γραμμή, ο Καρέρα έχει μπόλικους ποδοσφαιριστές που έχουν τα χαρακτηριστικά, την ποιότητα και τις δυνατότητες του «βασικού». Περισσότερους απ’ όσες είναι διαθέσιμες θέσεις. Και αυτό, (πρέπει να) είναι τεράστιο όπλο στα χέρια ενός προπονητή. Αρκεί φυσικά, όλοι να είναι διαθέσιμοι. Αρκεί επιτέλους να δει ο Καρέρα το απουσιολόγιό του λευκό. Διότι μην ξεχνάμε πως και στο ματς με την Λάρισα η ΑΕΚ πήγε χωρίς τον Γκαρσία στην επίθεση, τον Κρίστιτσιτς στα χαφ και τους Τσιγκρίνσκι, Βασιλαντωνόπουλο στην άμυνα .

Και κάτι τελευταίο για τον Μάνταλο. Πέρυσι είχε κάνει την πιο παραγωγική του σεζόν με την ΑΕΚ. Αλλά καμία σχέση, μ’ αυτό που κάνει φέτος. Παίζει στον ρόλο που ταιριάζει γάντι ανάμεσα στις γραμμές των χαφ και της επίθεσης και είναι πιο κομβικός ποδοσφαιριστής της ομάδας. Από τους αριθμούς που έχει στην συμμετοχή του στα γκολ, μέχρι τον τρόπο που βοηθάει το παιχνίδι της ομάδας, ακόμα και στο ανασταλτικό κομμάτι. Είναι ίσως ο μόνος που εξαιρείται από την διαπίστωση πως η φετινή ΑΕΚ δεν έχει «βασικούς».