Ο Σωτήρης Γεωργίου γράφει για τις συνέπειες που έχει στην κοινωνία μας η οπτική των άκρων.

Ζούμε σε ένα κόσμο που ολοένα και περισσότερο οδηγείται στα άκρα. Το γιατί είναι μια μεγάλη ιστορία και σίγουρα κάποιος εξυπηρετεί, ίσως και το λεγόμενο σύστημα που βλέπει ότι η μάζα τσακώνεται στα σόσιαλ μίντια μεταξύ της και δεν έχει χρόνο να ασχολείται με τις συνταρακτικές αλλαγές που συμβαίνουν στην κοινωνία μας και στην τσέπη μας. Άλλωστε κακά τα ψέματα η Ελλάδα αλλά και όλος ο κόσμος σε μεγάλο βαθμό, βιώνει ένα σύγχρονο εμφύλιο. Έναν ιδεολογικό(;) “εμφύλιο”. Χωρίς όπλα αυτή την φορά αλλά με εξίσου ίσως και χειρότερα καταστροφικά σε βάθος αποτελέσματα. Την ώρα που η ζωή μας αλλάζει ραγδαίως από τα μνημόνια και την πανδημία, ο Έλληνας σε μεγάλο βαθμό ασχολείται πως να δείξει ότι είναι καλύτερος δικαστής, πολιτικός, γιατρός, δικηγόρος, οικονομολόγος και όλα τα επαγγέλματα που ίσως ονειρευόταν . Αλλά να το δείξει μέσα από την ασφάλεια του πληκτρολογίου του. Μάλιστα την ώρα που χλευάζει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας όσους διαδηλώνουν στο εξωτερικό για τα δικαιώματά τους, εδώ βολευόμαστε με τα επιδόματα πείνας και αρκεί να πάρουμε το τάλιρο του παππού και της γιαγιάς ή της μαμάς και του μπαμπά για την φραπεδιά, το τάβλι και το αραλίκι….Και την ίδια ώρα δεν ανησυχούσαν πολλοί νέοι για την πανδημία που μπορεί να ήταν ακόμα και θανατηφόρα για τους συγγενείς τους. Και δεν ανησυχούσαν ενώ ζουν στην ουσία πολλοί σήμερα από την οικονομική ενίσχυση αυτών και η ασφάλεια του παππού και της γιαγιάς στην πανδημία θα έπρεπε να είναι προτεραιότητά τους έστω και από συμφέρον!

Ζούμε σε μια εποχή ειδικά στην Ελλάδα με την καταστροφική οπτική των άκρων. Από το ένα άκρο στο άλλο. Την εποχή του ή μαζί μου ή εχθρός μου. Ή με το κόμμα μας ή εχθρός μας. Τα ίδια και στα οπαδικά. Απαγορεύεται πλέον ακόμα και στην δημοσιογραφία να είσαι ουδέτερος και αν τέλος πάντων είσαι ,αφού δεν είσαι δικός μας είσαι εχθρός μας…. Μια Ελλάδα που καταρρέει εκ των έσω… Την ώρα που τα μυαλά και οι σοβαροί αν μπορούν την κάνουν για άλλες πολιτείες για να βρουν την ησυχία τους. Στην Ελλάδα ο άνθρωπος με σοβαρότητα, με ισορροπία σκέψης, που δεν ανήκει κάπου ,δεν υποστηρίζει κάποιον και κάτι ,δεν έχει θέση. Καθώς θα βρίσκεται στο επίκεντρο μιας μεγάλης μερίδας του κόσμου που θα του εναντιωθεί επειδή δεν συμφωνεί μαζί της. Βέβαια αυτή η μεγάλη μερίδα δεν είναι τόσο μεγάλη όσο φαίνεται καθώς οι σοβαροί άνθρωποι αποφεύγουν την έκθεσή τους με οιοδήποτε τρόπο για να μην εισπράξουν την τοξικότητα και αρνητικότητα.

Στην Ελλάδα σήμερα μιλάς για την πατρίδα και την θρησκεία και είσαι ακροδεξιός και χίλια δύο ακόμα. Υποστηρίζεις τις διαχρονικές αριστερές τάσεις; Πολλοί θα σε χαρακτηρίσουν οπισθοδρομικό και ακροαριστερό και ακόμα και ταραξία! Υποστηρίζεις την ομάδα σου αλλά δεν βρίζεις ή χειροκροτείς τον αντίπαλο όταν χάσεις ;Θα στην πέσουν μάλλον ότι δεν είσαι δικός μας…Παντού τα άκρα… Από την μια με την πανδημία που είναι και επίκαιρη η τρομολαγνεία και από την άλλη η ακραία συνωμοσιολογία ότι όλα γίνονται για κακό σκοπό. Πάλι τα άκρα και καμία ωριμότητα σκέψης, καμία ισορροπία. Τα άκρα σε τρώνε με ασφάλεια εκ των έσω. Όταν έστω και ενδόμυχα αποδέχεσαι ακραίες συμπεριφορές χάνεις την ισορροπία και την καθαρότητα σκέψης και δεν θα δεις την αλήθεια. Βεβαίως το παγκόσμιο σύστημα το βολεύει όλο αυτό καθώς οι άνθρωποι τρώγονται μεταξύ τους και όχι με την ουσία του προβλήματος. Όχι με τα δικά του λάθη δηλ. Η πανδημία έφερε το φαινόμενο αυτό ακόμα περισσότερο στην επικαιρότητα. Και σε όλα τα επίπεδα. Ακόμα και στα εργασιακά σε πολλές περιπτώσεις. Και η κοινωνική δικτύωση φέρνει ακόμα μεγαλύτερο διχασμό και άκρα λόγω της κακής της χρήσης . Καιρός είναι να πάμε ένα βήμα μπροστά .Να βρούμε τις ισορροπίες μας, να αποκτήσουμε κριτική σκέψη, σοφία, πραγματική γνώση και ωριμότητα και να ακούμε και παρατηρούμε τους άλλους. Όχι να τρέχουμε να αφορίσουμε ότι δεν συμφωνεί μαζί μας μεγαλώνοντας την τοξικότητα που μας καταστρέφει όλους τελικά…