Ο Κώστας Τσίλης γράφει για την παιδική ανασταλτική λειτουργία της ΑΕΚ και πως αυτή εκθέτει και αδικεί την επίθεση της Ένωσης.

Αν σ’ ένα ματς πρωταθλήματος της ΑΕΚ, ο Ανσαριφάρντ είχε βάλει ακόμα δυο γκολ, θα κουβεντιάζαμε για το πόσο πετυχημένη επιλογή σέντερ φορ, έγινε για ένα ακόμα καλοκαίρι. Και αν στο ίδιο ματς πρωταθλήματος, είχε σκοράρει και ο Ολιβέιρα, θα βάζαμε στην κουβέντα πως επιτέλους πήρε μπρος και ο Πορτογάλος και η ΑΕΚ έχει δυο ποιοτικές και αποτελεσματικές λύσεις για την κορυφή της επίσης. Επίσης αν ο Γκαρσία είχε βάλει γκολ με απευθείας εκτέλεση κόρνερ, που παρεμπιπτόντως φάνηκε ξεκάθαρα από την εκτέλεση πως αυτό ήταν που έψαχνε να κάνει και δεν συνέβη κατά λάθος, θα κάναμε ολόκληρη ανάλυση για την ποιότητά του. Πόσο δε μάλλον, αν υπήρχε στο ίδιο ματς και μια φάση, στην οποία ο Λιβάι είχε περάσει σχεδόν όλη την άμυνα και είχε αστοχήσει στο πλασέ του.

Κι όμως. Όλα αυτά έγιναν. Μαζεμένα. Στο ίδιο ματς. Στην Ριζούπολη ο Καρίμ σκόραρε δυο φορές, ο Ολιβέιρα που μπήκε αλλαγή ακόμα μια και ο Γκαρσία αφού πρώτα έχασε ένα γκολ μετά από ντριμπλάρισμα ολόκληρης της αντίπαλης άμυνας, τελικά το έβαλε με απευθείας εκτέλεση κόρνερ. Όλα αυτά συνέβησαν, η ΑΕΚ έβαλε τέσσερα γκολ και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι σαν να μην έχει γίνει απολύτως τίποτε απ’ όλα αυτά. Σχεδόν σαν να μην έχει κερδίσει καν η ΑΕΚ το παιχνίδι με τον Απόλλωνα.

Αδίκως; Μάλλον όχι. Βλέπετε, είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπορέσει κάποιος να σταθεί σ’ όλα αυτά, την στιγμή που η ΑΕΚ όχι απλώς δέχθηκε τρία αστεία γκολ, όχι απλώς κινδύνεψε να δεχθεί δυο μέσα στα τέσσερα λεπτά των καθυστερήσεων στο φινάλε. Αλλά γλίτωσε από το κάζο της ισοπαλίας, χάρη στα (πολλά) εκατοστά που ήταν εκτεθειμένος ο παίκτης του Απόλλωνα και έτσι προηγήθηκε το καθαρό οφσάιντ, στο καθαρό πέναλτι που έκανε ο Παουλίνιο με το χέρι.

Με λίγα λόγια, η ΑΕΚ έκανε και στην Ριζούπολη, αυτό που συνηθίζει να κάνει σχεδόν από την αρχή της φετινής σεζόν. Με την παιδική ανασταλτική της λειτουργία, να εκθέτει και κυρίως να αδικεί, όσα πολύ καλά μπορεί να κάνει στην επίθεση, με την ποιότητα που διαθέτει. Δεν χρειάζεται προφανώς και ιδιαίτερη ανάλυση όλο αυτό. Η ΑΕΚ τελευταία φορά που κράτησε το μηδέν στην άμυνα της, ήταν στις 25 Οκτώβρη στα Γιάννενα. Από τότε έδωσε συνολικά δέκα ματς. Πέντε στο πρωτάθλημα και πέντε στην Ευρώπη. Σ’ όλα δέχθηκε τουλάχιστον ένα γκολ, σε κάποια δυο, σε κάποια ακόμα και τρία και τέσσερα. Σύνολο 20 γκολ παθητικό, στα τελευταία δέκα ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Προφανώς μεγάλος αριθμός. Από την άλλη μεριά, στα τελευταία πέντε ματς πρωταθλήματος, η ΑΕΚ έχει σκοράρει συνολικά 13 φορές. Σχεδόν, δεν το θυμάται κανείς. Και κάποια απ’ αυτά τα γκολ, ήταν γκολάρες, όπως αυτά στη Ριζούπολη. Όμως αυτό που έχει μείνει, είναι το πόσο παιδικά, το πόσο αστεία είναι τα γκολ που έχει δεχθεί. Το πόσο εύκολα κάνει το λάθος στην πρώτη επίθεση του αντιπάλου, όπως έγινε και στο ματς με τον Απόλλωνα για να μην ξεχνιόμαστε και το πόσο αδούλευτη είναι στην ανασταλτική λειτουργία στις στατικές φάσεις του αντιπάλου. Δυο γκολ από κόρνερ, έφαγε στο ματς με τον Απόλλωνα.

Και επειδή έχει γίνει μεγάλη κουβέντα το τελευταίο διάστημα περί φόβου, ακόμα και από τον ίδιο τον Καρέρα, κατά πως φαίνεται αυτό που είναι κάτι που γεννά η λειτουργία και η συμπεριφορά της ομάδας, στους ίδιους τους ποδοσφαιριστές της. Όταν από παντού μπάζει, όταν από παντού ο αντίπαλος βρίσκει τρύπες, τότε είναι λογικό να κυριαρχεί ο φόβος, πως ότι και αν γίνει, το γκολ μοιραία θα έρθει. Υπάρχει μια φάση που είναι χαρακτηριστική στο δεύτερο ημίχρονο του παιχνιδιού στη Ριζούπολη, που ένας παίκτης του Απόλλωνα κάνει επίθεση κατά μέτωπο και σχεδόν όλη η άμυνα της ΑΕΚ κάνει πίσω βήματα και κανείς δεν τολμά να βγει πάνω στον αντίπαλο για να μην αφήσει κενό.

Γίνεται μεγάλη κουβέντα και για τον Τσιντώτα και τις αντιδράσεις του. Πείτε μου έναν τερματοφύλακα στον κόσμο, που να μπορούσε να κρατήσει συγκεντρωμένο το μυαλό του και τα ρεφλέξ του, όταν σε κάθε ματς αισθάνεται πως θα μείνει εκτεθειμένος με χίλιους τρόπους. Αν μπορούσαμε να μπούμε στο μυαλό του τερματοφύλακα της ΑΕΚ και να κοιτάζαμε με τα μάτια του, νομίζω πως σε κάθε ματς θα βλέπαμε μπροστά μας μόνο αντιπάλους και κανέναν συμπαίκτη. Κάπως έτσι μοιάζει σχηματικά, η ανασταλτική λειτουργία της ΑΕΚ.

Ενώ φυσικά όλο αυτό, αδικεί κατάφορα όσα μπορούν να γίνουν στην επίθεση. Διότι ξεκάθαρα η ΑΕΚ έχει και πληρότητα και ποιότητα από την μεσαία γραμμή και μπροστά. Σκεφτείτε πως στο ματς με τον Απόλλωνα, που η ομάδα ήταν πλήρης, πήρε τρια γκολ απ’ αυτούς που ξεκίνησαν βασικοί και ένα γκολ και μια ασίστ απ’ αυτούς που ήρθαν από τον πάγκο. Η ΑΕΚ μπορεί να είναι αποτελεσματική και να «σκοτώσει» οποιονδήποτε αντίπαλο με την επίθεσή της. Αλλά όλο αυτό δεν μπορεί να την βοηθήσει να προοδεύσει, διότι καμία ομάδα στον κόσμο δεν έχει προχωρήσει, «ποντάροντας» πως θα πετυχαίνει ένα γκολ περισσότερο απ’ όσα θα δέχεται.

Επομένως θα πρέπει άμεσα να αλλάξει δραστικά την ανασταλτική της λειτουργία και συμπεριφορά. Όχι μόνο για το ντέρμπι της Τετάρτης με τον Ολυμπιακό, που είναι το ματς της χρονιάς. Αλλά συνολικά για να πορευτεί μέσα στη σεζόν. Η χρονιά δεν έχει καεί για την ΑΕΚ. Αντίθετα αν κερδίσει την Τετάρτη, μειώνει στους τρεις βαθμούς από την κορυφή. Όμως αν δεν σταματήσει με την ανασταλτική της λειτουργία, να «πληγώνει» την αυτοπεποίθηση της και να αδικεί όσα μπορεί να κάνει με την ποιότητα στην επίθεση, δεν θα πάει πουθενά. Ότι και αν γίνει την Τετάρτη.

Και κάτι τελευταίο για τον Μιτάι. Έτσι κι αλλιώς για την ΑΕΚ είναι πολύ σημαντικό να επενδύσει πάνω στον πιτσιρικά. Είναι στα 17 του και δείχνει πως μπορεί να είναι ένα εξαιρετικό πρότζεκτ. Έχει σωματοδομή, έχει ταχύτητα, έχει ταλέντο και κάθε μέρα μετά το κανονικό πρόγραμμα της προπόνησης μένει στα Σπάτα και μαζί με τον συνεργάτη του Καρέρα, τον Νίκο Παναγιωτάρα, κάνει έξτρα πρόγραμμα δουλειάς. Κυρίως, αυτό που λένε όλοι στα Σπάτα, έχει τρομερή αυτοπεποίθηση και νοοτροπία. Κάτι που φαίνεται και στο γήπεδο.

Έτσι κι αλλιώς λοιπόν είναι σημαντικό να στηρίξει η ΑΕΚ και να δώσει ευκαιρίες στον Μιτάι. Ακόμα και όταν θα κάνει κάποια λάθη, είναι προτιμότερο να τα κάνει ένα 17χρονο παιδί που θα μάθει μέσα απ’ αυτά, παρά ένας έμπειρος που απλώς είναι ντεφορμέ ή ακόμα και χαμηλής ποιότητας. Και για να ξέρουμε και τι λέμε, ο Μιτάι έχει παίξει ήδη βασικός με ΠΑΟΚ και Λέστερ και στο ματς με τον Απόλλωνα έδωσε περισσότερες ασίστ, απ’ όσες έχουν δώσει μέχρι τώρα στη σεζόν, όλοι οι υπόλοιποι ακραίοι μπακ της ΑΕΚ μαζί.