Τι σημαίνει για το μπάσκετ η νίκη των Γκόντα – Φούφη; Ποια θα είναι η αντίδραση του Βαγγέλη Λιόλιου; Θα συνδράμει στην αλλαγή της φιλοσοφίας; Γράφει ο Γιώργος Κογκαλίδης

Το Μονομελές Πρωτοδικείο δικαίωσε πανηγυρικά τους Σπύρο Γκόντα και Γιάννη Φούφη. Οι αγωγές των δύο διαιτητών κατά του τέως προέδρου της ΕΟΚ, Γιώργου Βασιλακόπουλου, και των μελών της ΚΕΔ/ΕΟΚ έγιναν αποδεκτές. Είναι η «δεύτερη νίκη», μετά το ΑΣΕΑΔ. Σε όποιο δικαστήριο κι αν βρεθούν θα κερδίσουν. Αυτό το γνώριζαν και τα τότε μέλη της ΚΕΔ, και ο Βασιλακόπουλος.

Θα είχε ελάχιστο -έως καθόλου- ενδιαφέρον, αν επρόκειτο για οικονομικής φύσης διαφορά, ανάμεσα σε δύο διαιτητές και τον τέως πρόεδρο. Θα είχε ακόμα μικρότερο ενδιαφέρον, αν περιορίζονταν στα χρήματα που διεκδικούν (και θα πάρουν) Φούφης και Γκόντας. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ανατροπή καθεστωτικών αντιλήψεων.

Η αξία αυτής της υπόθεσης είναι ότι σταματά το «αποφασίζουμε και διατάζουμε». Καταρρίπτεται ο μύθος του «εγώ είμαι το κράτος». Καταρρέει η αντίληψη ότι ο εκάστοτε πρόεδρος της ΕΟΚ είναι υπεράνω νόμων. Γι’ αυτό έχει μεγάλη αξία η νίκη των Γκόντα και Φούφη.

Το σχετικό σκεπτικό

«Με αφορμή την έκδοση των αποφάσεων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (υπ’ αριθ. 1522/2022 και 1523/2022), με τις οποίες έγιναν δεκτές, εν μέρει ως προς τα επιδικασθέντα ποσά, οι αγωγές των διαιτητών καλαθοσφαίρισης, κ. κ. Σπυρίδωνος Γκόντα και Ιωάννη Φούφη. Κρίθηκε και από το αρμόδιο πολιτικό Δικαστήριο ότι τα μέλη της ΚΕΔ από πρόθεση και καθ’ υπόδειξη του Προέδρου της Ομοσπονδίας δεν διόριζαν ως διαιτητές τους ενάγοντες. Έχοντας ως απώτερο σκοπό να τους απαξιώσουν και να εμποδίσουν την περαιτέρω εξέλιξή τους. Να προσβάλουν εν γένει την προσωπικότητά τους, αποδίδοντάς τους ονειδισμό για την επιλογή τους να συνεργαστούν με έτερο διεθνή οργανισμό (Ευρωλίγκα), που δεν ήταν της αποδοχής της εναγομένης.

Η συμπεριφορά αυτή κρίθηκε ότι αποτελεί καταχρηστική άσκηση του δικαιώματος της ΕΟΚ να ορίζει μέσω της ΚΕΔ τους διαιτητές που θα αγωνιστούν σε κάθε αγώνα. Ότι υπερβαίνει τα όρια που επιβάλλονται από την καλή πίστη και τα χρηστά ήθη και συνακόλουθα ήταν μειωτική και απαξιωτική για τους ενάγοντες.

«Ηθική μομφή»

Επίσης, κρίθηκε ότι η τακτική αυτή της ΕΟΚ είχε ως συνέπεια να δημιουργηθεί στον κόσμο που περιβάλει το άθλημα της Καλαθοσφαίρισης αρνητική εντύπωση για τις ικανότητες των εναγόντων ως διαιτητών. Υπάρχουν, επίσης, και συνέπειες οικονομικής φύσης, δεδομένου ότι ο παράνομος και υπαίτιος αποκλεισμός τους από τους αγώνες της Α1 κατηγορίας επέφερε ως συνέπεια την απώλεια των απολαβών, που μετά βεβαιότητας θα λάμβαναν για τις δύο συνεχείς αγωνιστικές περιόδους.

Έτσι, με τις παραπάνω αποφάσεις και το σκεπτικό τους, αποδίδεται στα όργανα της ΕΟΚ και τον πρώην Πρόεδρο αυτής, όχι μόνο νομική αλλά και ηθική μομφή. Κατά το σκεπτικό των αποφάσεων με τις ενέργειες αυτές δημιουργήθηκε «κατάσταση μη ανεκτή κατά τις περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις του μέσου κοινωνικού ανθρώπου», όπως άλλωστε είχε κριθεί και με τις αποφάσεις που είχε εκδώσει το ΑΣΕΑΔ.

Οι αποφάσεις αυτές αποτελούν δικαίωση για τους Σπυρίδωνα Γκόντα και Ιωάννη Φούφη. Με τον πολύχρονο αγώνα τους προσπάθησαν για την εδραίωση των αρχών του δικαίου της ισονομίας και της αξιοκρατίας, στον χώρο της διαιτησίας της καλαθοσφαίρισης».

Ο ρόλος του Λιόλιου

Καλά όλα αυτά, αλλά ερχόμαστε στο «τώρα». Η νίκη των δύο διαιτητών είναι δεδομένη, όπως δεδομένη είναι η συνέχεια της Ομοσπονδίας. Τα όποια χρήματα επιδικάστηκαν, βαραίνουν τη νέα διοίκηση. Τι θα κάνει ο Βαγγέλης Λιόλιος; Θα επιχειρήσει παζάρια; Θα δείξει με το δάχτυλο τον τέως πρόεδρο και θα πάρει αποστάσεις; Θα χειροκροτήσει την απόφαση, στρέφοντας την πλάτη σε πρακτικές του παρελθόντος;

Πλέον η μπάλα είναι στη δική του περιοχή κι έχει σημασία η αντίδρασή του. Μπορεί να κάνει τη νίκη τεράστια. Μπορεί να τη μετατρέψει σε (και) δική του ήττα, αν μπει σε λογική συμψηφισμών και λογιστική αντίληψη των πραγμάτων. Θα περιμένουμε…