Καθώς κοιτάζει κανείς την τρέχουσα ομάδα της Μπορούσια Ντόρτμουντ, κανείς δεν θα μπορούσε να καταλάβει τις οικονομικές δυσκολίες που υπέστησαν. Ο σύλλογος ήταν στα όρια της χρεοκοπίας και δεν θα υπήρχε πια αν δεν είχε την αγάπη και το πάθος ορισμένων ατόμων. Η μετέωρη επιστροφή των οκτώ φορές πρωταθλητών Bundesliga από τις στάχτες είναι μια περίπτωση που έμεινε στην ιστορία.
Η αιτία
Όταν η Μπορούσια Ντόρτμουντ είχε κατακτήσει το πρώτο της τρόπαιο στο UEFA Champions League το 1997, οι παίκτες άρχισαν να απαιτούν υψηλότερους μισθούς. Ο σύλλογος άρχισε επίσης να ψωνίζει παίκτες λόγω του πλούτου που είχε συσσωρευτεί από μια «χρυσή εποχή» τη δεκαετία του 1990. Μεγάλες μεταγραφές όπως ο Evanilson και ο Thomas Rosicky άφησαν τον σύλλογο να ξοδέψει περισσότερα από όσα κέρδισαν παρά το γεγονός ότι ήταν στο χρηματιστήριο, συνεργαζόμενοι με εταιρείες χημικών, εταιρείες αναψυκτικών και startups στο Διαδίκτυο. Αλλά αυτή ήταν μόνο η αρχή.
Μετά την επιτυχημένη εκστρατεία της Μπουντεσλίγκα του 2002, οι δαπάνες της Ντόρτμουντ επανήλθαν τελικά. Κατά την περίοδο 2003-2004, ο σύλλογος είχε συγκεντρώσει συνολικό χρέος 100 εκατομμυρίων λιρών. Ο σύλλογος ήταν αρκετά απελπισμένος για να δεχτεί ένα δάνειο 2 εκατομμυρίων λιρών από τη μεγάλη αντίπαλο Μπάγερν Μονάχου. Παρά το γεγονός ότι ήταν ένα μικρό ποσό, ήταν μια τιμητική χειρονομία και ο Hans Joachim Watzke έκανε νούμερο ένα προτεραιότητα να τους ανταποδώσει. Ο σύλλογος, ωστόσο, ήταν ακόμα σε σάλο και τα προβλήματα αυξάνονταν.
Αυτό οδήγησε στην παραίτηση του προέδρου του συλλόγου και όλοι γνώριζαν ότι διακυβευόταν η ύπαρξη της Μπορούσια Ντόρτμουντ. Μέχρι το τέλος της εκστρατείας 2003-2004, το μέλλον της Ντόρτμουντ επρόκειτο να αποφασιστεί στις 14 Μαρτίου 2005. Τετρακόσιοι σαράντα τέσσερις επενδυτές παρευρέθηκαν σε μια συνάντηση για να ακούσουν έναν εκπρόσωπο της Ντόρτμουντ. Το δύσκολο έργο να πειστούν οι επενδυτές ότι τα χρήματα που είχαν δανειστεί δεν μπορούσαν να επιστραφούν λόγω του μαζικού χρέους των συλλόγων. Ο σύλλογος είχε σχεδιάσει ένα σχέδιο διάσωσης και οι επενδυτές έδωσαν περισσότερο χρόνο στον σύλλογο. Οι επενδυτές συμφώνησαν και η Μπορούσια Ντόρτμουντ έζησε για να παλέψει άλλη μια μέρα.
Η ανάκαμψη
Η ανατροπή του συλλόγου από την οικονομική του κατάσταση ήταν ένα τεράστιο έργο. Έγιναν πολλές αλλαγές για να διασφαλιστεί ότι ο σύλλογος θα σταθεί ξανά στα πόδια του. Το πιο σημαντικό από αυτά ήταν η προσέγγισή τους στην υπογραφή παικτών. Η Ντόρτμουντ είχε μάθει από τα προηγούμενα λάθη της ότι η αγορά ακριβών και έμπειρων παικτών θα έπληττε σκληρά τον σύλλογο οικονομικά. Φυσικά, υπήρχε κίνδυνος επένδυσης σε νέους. Το να τους κρατάς και να τους δίνεις ήταν εμπόδια που η Ντόρτμουντ είχε καταφέρει να ξεπεράσει. Η Μπορούσια Ντόρτμουντ εξακολουθεί να επενδύει σε νεαρούς ταλαντούχους παίκτες αφήνοντάς τους να είναι μια ομάδα για το μέλλον. Τώρα λέμε διάφορους παίκτες στην ομάδα όπως ο Μάρκο Ρόις, ο Μάριο Γκότσε, ο Σίντζι Καγκάουα, ο Κριστέιν Πούλισιτς και ο Νούρι Σαχίν.