Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη (μοιάζει με ανέκδοτο ο τίτλος του Υπουργείου) είναι ακατάλληλος. Ώρα για την παραίτηση Χρυσοχοΐδη. Γράφει ο Γιώργος Κογκαλίδης

Γνώρισα τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, όταν ήταν υπουργός του ΠΑΣΟΚ. Σύντομη γνωριμία, αλλά αρκετή για να συμπεράνω ότι είχα απέναντί μου έναν άνθρωπο, ο οποίος ήταν καλοσυνάτος. Δεν έχει σχέση με αυτόν, που σήμερα βρίσκεται στην ηγεσία του κατ’ ευφημισμό υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Και μπορεί να έκανα εγώ λάθος στην αρχική μου κρίση, αλλά αυτό μάλλον δεν είναι τιμητικό για τον ίδιο.

Η βία είναι το καταφύγιο των ηλιθίων κι όταν γίνεται πρώτη επιλογή επιβολής εξουσίας, τότε μάλλον δεν έχουμε πολιτικούς που λειτουργούν έξυπνα. Ακόμα κι η επιλογή διάλυσης συγκέντρωσης με βία, απαιτεί μέτρο και σύνεση, διαφορετικά σπέρνεις ανέμους και γνωρίζεις ότι θα θερίσεις θύελλες.

Τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης δεν φτιασιδώνονται. Πρόκειται για ωμή, απρόκλητη και κυρίως άσκοπη βία, απέναντι σε πολίτες, οι οποίοι έκαναν οικογενειακά μια βόλτα στην πλατεία. Τα βίντεο εξοργίζουν με την αγριότητά τους. Το να χτυπάς έναν νέο άνθρωπο, ο οποίος δεν αποτελεί κίνδυνο για κανέναν, ο οποίος αντιδρά από τον πόνο, δεν μπορεί να εκφράζει κράτος αρχών και νόμων.

Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης οφείλει να κοιτάξει στον καθρέπτη του κι αν ακόμα έχει ψήγματα πολιτικής αξιοπρέπειας να παραιτηθεί. Όλα τα άλλα βήματα, που όφειλε να κάνει, τα έχει ακυρώσει ο ίδιος, με την ανοχή του στη σχεδόν παρακρατική στάση της αστυνομίας. Και μόνο ότι ανακοινώθηκε η διεργασία ΕΔΕ, μας κάνει να γελάμε. Άλλωστε, τα κατά καιρούς πορίσματα των αντίστοιχων ΕΔΕ έκλεισαν τον κύκλο τους στη… ζαρντινιέρα.

Είμαι φανατικά κατά της βίας, θεωρώ ότι είναι ελάχιστες οι φορές που δικαιολογείται και γνωρίζω ότι η βία φέρνει βία. Το παράδειγμα του Νίκου Ρωμανού είναι χαρακτηριστικό, καθώς ένα νέο παιδί αστικής οικογένειας, δίχως αναφορές στο αναρχικό κίνημα, βρέθηκε στην άλλη άκρη, όταν ο παιδικός του φίλος πέθανε στα χέρια του, από το όπλο του Κορκονέα.

Αν ο κ. Χρυσοχοΐδης θέλει να δημιουργήσει νέους Ρωμανούς, βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο. Αν πάλι δεν το θέλει, κάτι που επιμένω να πιστεύω ακράδαντα, να μαζέψει όλους τους βρωμιάρηδες, που ατιμάζουν με την ύπαρξή τους τη στολή και τον χαρακτήρα της αστυνομίας, ή αν δεν μπορεί να παραιτηθεί. Άλλωστε, γνωρίζει καλύτερα από πολλούς, πως η ιστορία καθενός -και δη των πολιτικών ανδρών- γράφεται με τα «όχι», που λένε.

Η μετακίνηση από ένα κόμμα στο άλλο, η επιλογή να ψηφίσεις κάτι που δεν διάβασες, οι τυχόν κακές επιλογές στη διαδρομή ενός πολιτικού ανδρός, σαφέστατα κι αποτελούν σημείο αναφοράς, αλλά δεν στιγματίζουν. Η ωμή βία, το να χτυπάς ανυποψίαστους πολίτες, να επιχειρείς να τρομοκρατήσεις έναν λαό, ο οποίος έχει ανοσία σ’ αυτού του είδους τις πρακτικές, θα σε στιγματίσουν.

Δεν αποτελεί κανενός είδους απειλή, άλλωστε επαναλαμβάνω ότι είμαι φανατικά κατά της βίας, την οποία θεωρώ καταφύγιο των ηλιθίων. Αν, όμως, κάποιος θελήσει να τρομοκρατήσει τον απλό πολίτη, που απλά θέλει να περπατήσει σε μια πλατεία, στο τέλος της ημέρας στοιχηματίζω για το ποιος δεν θα μπορεί να περπατήσει στην πλατεία ασυνόδευτος.

Αντί επιλόγου: Σε μια εποχή, που καθένας έχει μια κάμερα στο χέρι, η ΕΔΕ δεν μπορεί να πει τίποτα περισσότερο, από αυτά που λέει η εικόνα. Αλήθεια, υπάρχει μια κάμερα, που να έχει καταγράψει τους ασκούντες βία αστυνομικούς σε θέση άμυνας;